Zonden belijden voor Avondmaal
Ds. C.J. Droger | 6 reacties | 08-07-2011| 10:30
Vraag
Ik zit met veel vragen omtrent het belijden van zonden aan de naaste en het Heilig Avondmaal als het gaat om het derde punt van zelfbeproeving. Onmiskenbaar werkt God in mijn leven. Ondanks mijn uiterlijke 'nette' leven heb ik erge zonden begaan in mijn leven die mij tot schuld zijn geworden. Zonden waar niemand van af weet dan alleen de Heere en ik zelf. Ik heb alle schuld mogen belijden aan de Heere. Wij hebben net een week van voorbereiding gehad en heb erg geworsteld met het zelfonderzoek a.d.h.v. het avondsmaalsformulier. Aan de ene kant kan ik Gods Naam niet loochenen door af te blijven, maar ik worstel ook met al die zonden uit het verleden. Hoe ver moet je gaan om dingen met je naaste in orde te maken en zonden te belijden? Niemand weet ervan en belijden zal voor deze mensen een donderslag bij heldere hemel zijn. Laat ik concreet zijn: zeker al een jaar of vijftien geleden heb ik geld gestolen van een oud-werkgever. Dit geld heb ik na misschien een jaar weer anoniem teruggeven aan deze werkgever. Wat het geld betreft is de schuld ingelost. Het tweede is dat ik overspel gepleegd heb door een prostituee te bezoeken. Mijn vrouw weet hier niet van. Gelukkig heb ik met deze zonde mogen breken. Tijdens de laatste week van voorbereiding heb ik erg geworsteld hiermee of ik concreet deze dingen moest belijden. Ik weet dat belijden pijn gaat doen bij mijn vrouw. Tevens heeft ook zij een moeilijke week gehad met de voorbereiding en heeft zij gelukkig voor de eerste maal mogen aangaan. Ik vond dit niet de tijd om nu met haar hierover te spreken terwijl ik met deze worsteling te maken heb gehad. Ik wilde onder geen beding voor haar de voorbereidingsweek overhoop gooien. Wat ik moeilijk vind aan belijden is of het aanwijzen van deze twee punten aanvechtingen zijn van de duivel of juist Gods Geest die dit aanwijst. Nu ben ik zeer bevreesd om dit te bestempelen als aanvechtingen van de duivel als het Gods werk is. Ik kom hier niet uit. Als het Gods wil is om dit bekend te maken, moet ik dit doen. Maar ik wil ook mensen geen pijn doen, zeker als omdat ze het niet weten wat ik allemaal gedaan heb. Kortom vragen, vragen, vragen. Bang om mensen pijn te doen. Bang om Gods Geest tegen te werken.
Antwoord
Beste vraagsteller,
U legt een moeilijke vraag aan mij voor. Moet u deze twee zonden uit het verleden belijden aan mensen rondom u heen? Moet u uw vrouw op de hoogte brengen van de diefstal en van uw overspel door uw gang naar een prostituee? Ik heb diep over deze vragen moeten nadenken, biddend om de leiding van de Heilige Geest. Ik ben tot het volgende antwoord gekomen.
Ik denk dat u deze dingen niet hoeft te belijden aan de mensen rondom u heen. De diefstal hebt u na een jaar financieel in orde gemaakt. Wat overblijft, is de schuld voor God, die u met uw daad op u haalde. U schrijft dat u uw schuld daarin aan de HEERE hebt beleden. Als u op het offer van Christus ziet, mag u geloven dat Hij deze schuld u heeft vergeven.
Het is een ernstige zaak, als een getrouwde man naar een prostituee gaat. Dan plegen we inderdaad overspel en zondigen we tegen het gebod: "Gij zult niet echtbreken." In feite hebt u dat gedaan. Door de omgang met de prostituee hebt u het huwelijk met uw vrouw verbroken. Alleen, moet u dit aan haar vertellen? Ik denk dat dat niet hoeft. U schrijft dat u inmiddels met die zonde hebt gebroken. En dat u ook deze zonde aan de HEERE hebt beleden. Als u van Hem vergeving hebt ontvangen, is het m.i. genoeg. Wat zal het opleveren als u deze misstap uit het verleden aan uw vrouw gaat vertellen? Dan gaat er nog meer breken. Misschien gaat ze dan wel bij u weg (wat bijbels gezien mogelijk is). Dat kan de bedoeling niet zijn. Ik denk dat u uw vrouw hiermee niet behoeft te belasten. Ze kan er niets mee en het zal uw relatie met haar op een geweldige manier onder druk zetten. Dat kan beter voorkomen worden. Tegelijk geldt wel: ga nooit meer deze weg op! Nu zijn het er drie die ervan weten. Gaat u die weg weer, dan kan het zomaar bekend worden bij meerderen. En dan zal er heel veel stuk gaan. En wat nog belangrijker is: de HEERE verbiedt dit ten stelligste. En als Hij in uw leven werkt, dan wilt u niets liever dan in het spoor van Zijn geboden gaan. Probeer die weg dan te gaan, biddend om de hulp en de leiding van Gods Geest. De HEERE zij u nabij in uw verdere leven.
Met hartelijke groeten!
Ds. C. J. Droger
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Droger
- Geboortedatum:10-01-1963
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Vlaardingen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het lijkt wel een soort biecht in de RK Kerk.
Niet dat ik pleit voor meer zonden, integendeel ik ben voorstander van elkaar trouw zijn, dat heb je aan God en de gemeente beloofd.
En dat ben je ook wederzijds aan elkaar verplicht.
En ik ben voorstander van gelijke rechten van man en vrouw.
Is de vragensteller misschien ook niet een beetje boel bang voor de gevolgen als hij zijn vrouw opbiecht wat hij gedaan heeft en dat dat zwaarder weegt dan zijn bezorgheid voor zijn vrouw.
Zou u voor mij als vrouw hetzelfde advies geven?
Ik ben een vrouw die trouw is aan haar man en weet dat de waarheid altijd bovenwater komt. Het is beter dat hij zijn ontrouw opbiecht, dan dat ik er later achter moet komen.
Zelf denk ik dat dit altijd tussen deze man en zijn vrouw in zal blijven staan als hij het niet doet en dat hij het dus wel moet zeggen. Heel moeilijk, maar wel eerlijk. Be;ijdt elkander uw zonden en bidt voor elkaar...
Ik dacht dat ook hierin de Bijbelse lijn was.
