Verder gaan met vriend

C. M. Chr. Rots - de Weger | 3 reacties | 29-06-2011| 08:53

Aan Marijke Rots. Sinds acht maanden hebben mijn vriend en ik (23 en 25 jaar) verkering. We kenden elkaar al een tijd en het klikte heel goed. We waren de eerste twee maanden erg blij en gelukkig en konden echt alles met elkaar bespreken. Heel bijzonder! We zeiden bij voorbeeld vaak tegen elkaar, dat we er voor elkaar wilden zijn. Ik geloof dat het normaal is dat je na verloop van tijd ook de minder leuke kanten van elkaar leert kennen. Maar wat ik erg moeilijk vind, is dat de vertrouwelijkheid van eerst tussen mijn vriend en mij voor mijn gevoel minder is geworden. Sinds ongeveer een half jaar heeft mijn vriend het veel drukker op zijn werk en zijn er ook meer spanningen op zijn werk. Dit vraagt meer tijd en energie van hem. Hij is hierdoor vaak moe, gehaast en kort aangebonden tegen mij. Het in elkaar investeren schiet er voor mijn gevoel steeds meer bij in. Op zijn werk heeft hij veel contact met vrouwelijke collega's. Met hen bespreekt hij veel. Daarnaast is hij voor zijn werk heel veel samen met een getrouwde vrouwelijke collega onderweg (5 tot 10 uur per week). Onderweg bespreken ze dan samen veel en zij vertelt hem ook over haar problemen. Soms vertelt hij hier iets over. Ik vind dit moeilijk, omdat de mooie, gezellige, en saamhorige momenten met hem nu in mijn beleving vaak voor anderen zijn. De spaarzame momenten die wij samen zijn, is mijn vriend het vaak zat en heeft hij alles al besproken. Eerlijk gezegd ben ik best een beetje jaloers op haar dat zij zo veel tijd samen met mijn vriend is en zo veel leuke en fijne gesprekken met hem heeft. Ik merk overigens op geen enkele manier dat mijn vriend bijzondere gevoelens heeft voor deze vrouw, maar haar houding vind ik niet fijn. Als ik er bij ben, kijkt ze hem bijvoorbeeld veel langer aan dan nodig is en mij negeert ze. Zo zijn er meer voorvallen. Ik vind dit alles bij elkaar niet prettig. Ik durf dit (nog) niet goed met mijn vriend te bespreken om twee redenen. Ten eerste ben ik er zelf erg onzeker over: ben ik niet onredelijk? Ben ik niet gewoon overmatig jaloers? Stel ik niet te veel eisen aan mijn vriend en claim ik hem niet? Moet ik hem niet gewoon de ruimte geven en vertrouwen dat als het rustiger wordt, het dan vanzelf verbetert? Vervolgens durf ik het ook niet goed met hem te bespreken, omdat hij tegenwoordig zo kortaangebonden kan zijn. Dat ik dit niet durf, vind ik heel erg. Een half jaar geleden durfde ik alles nog tegen hem te zeggen en konden we overal over praten. Dit hebben we wel aan elkaar beloofd. Soms vraag ik me wel eens af of hij de goede jongen voor mij is. Ik neig er naar om te geloven dat zijn ware aard is zoals hij in het begin was. En dan wil ik graag voor hem gaan. Maar op deze weg doorgaan en hopen dat het vanzelf verbetert, lijkt mij ook niet goed. Kan iemand mij advies geven hoe ik hier mee om moet gaan?

Beste vraagsteller,

Lees je eigen verhaal eens kritisch over… weet je dan het antwoord nog niet? De juiste vraag die je jezelf moet stellen is: "wil ik met hem verder?" Je relatie begon zo leuk en goed, maar naarmate de maanden verlopen krijg je steeds meer moeite: met zijn drukke werkzaamheden, met de vrouwen om hem heen, met die ene speciale mevrouw, je durft niet meer alles te vertellen.

Je merkt zelf op dat je jaloers bent: wil je dat je verdere leven blijven? Je merkt ook op dat je eigenlijk bang bent voor zijn reactie. Wil je zo’n houding van angst voor de rest van je leven? Denk je dat het allemaal vanzelf ten gunste van jou weer goed komt? Hoe dan? Wanneer dan? Hopen dat het vanzelf verandert is een ijdele hoop, dat kan ik je verzekeren!

Liefde is een werkwoord: een relatie moet van twee kanten willen en kunnen groeien. Als hij het wel best vindt zo, en jij niet, zul jíj een en ander aan moeten kaarten. Nee, dat is niet zo gemakkelijk. Misschien kun je hem jouw brief en mijn antwoord laten lezen. Je kunt hem ook je onzekere en bange gevoelens vertellen, of in een brief naar hem schrijven. In ieder geval: doe iets! Laat de situatie niet voortduren, voortsudderen, want dat geeft slechts negatieve energie en maakt uiteindelijk meer kapot dan je lief is. Neem zelf het initiatief tot verandering: niet hém trachten te veranderen, maar je eigen houding ten opzichte van de ontstane situatie!

Sterkte ermee, Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven