Problemen bij tweede huwelijk

Ds. A. de Lange | 2 reacties | 02-05-2011| 10:00

Een aantal jaren geleden is mijn lieve man overleden. Later ben ik hertrouwd. Mijn kinderen woonden nog thuis. Die zijn een paar jaar later getrouwd. Met hen heb ik een hechte band. Ik ben hertrouwd met een lieve man met vier getrouwde kinderen en we hebben diverse kleinkinderen. Vanaf het begin is het verkeerd gegaan. Mijn man is gescheiden na meer dan 25 jaar huwelijk. Zijn vrouw zei: Ik weet niet of ik ooit wel van je gehouden heb. Dat was een klap in zijn gezicht, want hij heeft wel van zijn vrouw gehouden. Hij voelt die klap nog steeds. Raadsel voor mij hoe je zo met elkaar om kunt gaan. Mijn man is van huisuit gereformeerd, maar later, door zijn getrouwde kinderen, is hij baptist geworden. Zijn kinderen vonden het niet acceptabel dat ze niet op zondag mochen komen, want dat wilde ik niet omdat het 2,5 uur rijden is van ons naar hun huis. Verder waren en zijn ze altijd welkom! Voor ons trouwen kwam het tot een explosie. Een dochter legde op maandagmorgen een briefje neer voor haar vader toen hij van zijn werk thuiskwam met de mededeling dat, als je met die vrouw trouwt, je ons weinig of niet meer ziet. Mijn man had het er erg moeilijk mee. Even verbrak hij voor hen onze relatie. Mijn jongste dochter is toen met hem gaan praten. Hij zat tussen twee vuren in. Begrijpelijk. Mijn vraag was: hoe kun je al die dingen van je vader eisen zoals zij deden? Ze zijn volwassen en voor mij gaf het een gevoel dat hun vader nu nog niet zelf kiezen mocht. Mijn man kan alles met zijn handen, maar verbaal is hij niet sterk. Hij laat zich snel ompraten en manipuleren door zijn ouders, de kinderen en schoonkinderen. Ze zijn, om kort te gaan, niet op ons trouwen geweest. Wel een kaart gehad. Geen enkel teken verder, ook niet met verjaardagen. Vijf jaar lang niet. Nu is het contact met twee kinderen er weer sinds een jaar of anderhalf. Het ging goed. Zo lang je je mond maar houdt gaat alles goed. Maar ik ben niet altijd even tactisch. Ik kom voor mijn gevoel altijd voor mijn man op, omdat hij het zelf niet doet en ik mij dan gruwelijk aan hun gedrag kan ergeren. Probleem is dat als je iets zegt wat ze niet zint, het contact opeens voor lange tijd verbroken wordt en krijg je dat via via te horen. Ik laat mijn man niet manipuleren. Wij hebben het heel goed en zijn beiden gelukkig samen. Ik zou graag raad, adviezen willen hoe wij hier mee om moeten gaan. Wat ook zo moeilijk is, is dat als je iets met één van hen hebt, dan bemoeit de hele familie zich ermee en ik krijg altijd de schuld. Ik vind dit best heel moeilijk en verdrietig. Ik lig soms nachten wakker vol vragen. Mijn man zegt wel eens: zeg dan ook niks. Je kunt bij hen niets zeggen, dan heb je altijd ruzie en zijn ze allen tegen mij. Zeer moeilijk. Ik denk wel eens: wat zullen de oudste kleinkinderen nu denken? Ik houd van die kinderen. Heel graag advies/raad.

Beste mevrouw,

U lijdt eraan dat de omgang tussen de getrouwde kinderen van uw man en uzelf en uw man moeilijk is.  En u wilt graag adviezen over hoe hier mee om te gaan.

Een tweede huwelijk waarbij ook kinderen zijn betrokken is een spannend gebeuren. Want je hebt niet alleen te maken met een man en een vrouw die bij elkaar komen, maar ook met kinderen daaromheen.  Voor de kinderen is het hoe dan ook een hele stap om een ander dan hun eigen vader of moeder naast hun eigen ouder te aanvaarden.

Voor de kinderen van uw man was het aanvaarden van het huwelijk van u en uw man nog eens extra moeilijk. 1. Omdat hun eigen moeder nog leeft; 2. Omdat uw man voordat u in zijn leven kwam zich makkelijk naar hen voegde; 3. Omdat u op sommige punten een andere principiële stellingname hebt dan uw man en zij. 4. Omdat ze het gevoel hadden hun vader aan u kwijt te raken, doordat hij zich nu makkelijk naar u voegt.  Ze hebben uw man onder druk willen zetten met het (verkeerde) machtsmiddel van te dreigen weinig of niet meer thuis te komen. Het leek ze eerst te lukken. Maar één van uw kinderen heeft dat doorbroken. Nu hebben ze het ‘verloren’.  Drie van de vijf komen nog steeds niet.

Wat kunt u doen? Niet zo veel. U zult er om te beginnen goed aan doen om te aanvaarden dat u er in het gezin van uw man 'bij gekomen' bent. Net zo goed als uw man er in uw gezin 'bij gekomen' is.  Dat volwassen kinderen de nieuwe ouder aanvaarden kun je niet dwingen. Dat uw kinderen uw man wel aanvaard hebben wil niet zeggen dat de kinderen van uw man u ook moeten of zullen aanvaarden.

Dat u duidelijk bent geweest over elkaar niet bezoeken op zondag vanwege de grote afstand, is principieel gezien alleszins te verdedigen. En dat u samen met uw man een bijbels verantwoorde koers wilt varen is zeer belangrijk.  Maar verder lijkt het me uw taak te zijn om uw man de ruimte te geven om de contacten met zijn kinderen te onderhouden. Aanvaard ook dat ze bij tijden hem misschien gewoon alleen willen ontmoeten zonder u. Stel u soepel op naar hen. Laat uw man het in het omgaan met zijn kinderen voor het zeggen hebben. Als hij zegt: "zeg dan ook niks", probeer dat dan ook niet te doen. “Houdt dan uw tong in toom” (Ps. 34). U hebt de rol van zeggenschap hebben in het leven van de kinderen van uw man gewoon niet gekregen.

Uw man is er niet zo goed in om zelf positie te kiezen en te houden. Hij is, zoals u schrijft "makkelijk manipuleerbaar." U hebt een meegaande man. Dat maakt enerzijds dat uw man gemakkelijk vrede houdt met vele mensen. Anderzijds zult u hem meer dan eens als te slap ervaren. En met uw eigen vlotte manier van spreken en sterke meningen wilt u het nogal eens voor hem opnemen.  Dat is soms inderdaad uw roeping en taak. Maar u moet daar ook voorzichtig in zijn. En u moet toch proberen om tussen uw man en zijn kinderen uit te blijven. Ook al ziet u het bij tijden naar uw idee verkeerd gaan. Uw man moet degene zijn die naar zijn kinderen toe de opstelling bepaalt. Hebt u het idee dat hij dat anders zou kunnen of moeten doen, dan kunt u dat het beste aan de orde stellen als u met hem alleen bent.  Hij is het hoofd in uw beider verhouding, niet u. Probeer hem in die positie te steunen en te eren.

Verder: bid veel voor iedereen. Probeer met goedheid en liefde er voor allen te zijn. Wees soepel en geef ruimte, zolang als het niet over duidelijk principiële zaken gaat.

U zult ermee moeten leven, dat u wel met uw man hebt kunnen trouwen, maar dat zijn kinderen niet de uwe zijn geworden. Hopelijk ontstaat er in een ontspannen verhouding van lieverlee toch een soort van vriendschap.

En het is nog steeds waar: “Waar liefde woont, gebiedt de Heer’ den zegen, daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen, en ’t leven tot in eeuwigheid” (Ps. 133).

Dordrecht,
Ds. A. de Lange

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

• Geboortedatum:
  06-03-1960
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

198 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven