Belijdenis des geloofs en doop

Ds. N. den Ouden | Geen reacties | 24-03-2011| 18:00

Wij zijn nu bijna een jaar aangesloten bij de Hersteld Hervormde Kerk. Daarvoor waren wij een vrijstaande gemeente in Schiedam. Sindsdien is ook de belijdeniscatechisatie ingesteld. Ikzelf ben nu net 18 jaar en mijn ouders hebben vorig jaar belijdenis gedaan. Mijn broers doen met Pasen belijdenis. Ik ben er totaal niet in groot gebracht, dus vind ik het persoonlijk een moeilijk iets. Want als je géén belijdenis hebt gedaan zou je niet aan het avondmaal mogen gaan en ook zou je je kind(eren) niet mogen laten dopen. Ook heb ik gehoord dat je pas belijdenis mag gaan doen als je daar volledig zelf achterstaat en het ook kan doen, omdat het niet zomaar iets is.

Maar stel: je bent getrouwd, je hebt een kind mogen krijgen, maar belijdenis heb je nog niet gedaan, omdat je daar voor jezelf niet achter stond. Dan wordt er dus op de grond van belijdenis gezegd dat je je kind niet mag laten dopen. Zelf vind ik dat een behoorlijk moeilijk iets. Vooral omdat er in de Bijbel zelf niet staat dat belijdenis een verplicht sacrament is. Dus dan zou je in dat geval belijdenis moeten doen (zelfs al sta je daar niet achter voor jezelf) om je kind te kunnen laten dopen. Mag je, volgens de bijbel, dan zo je kind van de doop onthouden? Graag antwoord van een dominee van de HHK.

Er zitten nogal wat kanten aan deze zaak. Een antwoord formuleren wordt er ook niet makkelijker op, aangezien er per gemeente nogal verschillend met belijdenis des geloofs en doop wordt omgegaan.

Ik ga in mijn antwoord uit van de praktijk in mijn huidige gemeente, wat volgens mij ook de praktijk in de Hervormde Kerk geweest is.
 
Bij de afgescheiden kerken is het afleggen van belijdenis des geloofs een voorwaarde om een kind te mogen laten dopen. Meestal wordt de belijdenis des geloofs dan gezien als een zaak van ja-zeggen tegen de leer van de kerk/Gods Woord, zonder dat degene die belijdenis aflegt, daarmee ook belijdt persoonlijk en van harte de Heere te kennen. Dan gaat het dus om het belijden van een historisch geloof.

Ik leg er altijd de nadruk op dat belijdenis een zaak is van het hart. Waarbij niet-belijden overigens hetzelfde is als verloochenen. We zijn er dus niet mee klaar om te zeggen: Ik ben nog onbekeerd, en doe daarom geen belijdenis. Daarmee wordt niets opgelost. Niemand mag onbekeerd blijven. Niet belijden is ten diepste een verwerpen van de Heere en een verloochenen van Zijn Zoon. Zo moet deze zaak, ieder die geen belijdenis kan doen, in de klem brengen, en tot God uitdrijven.

In de praktijk van het gemeenteleven is het in onze gemeente geen vereiste voor doopouders dat er belijdenis des geloofs is afgelegd. Omdat belijdenis des geloofs een harte-zaak moet zijn, zou dat automatisme in de hand werken. Daarbij komt dat het verbond niet afhankelijk is van het geloof van de ouders. Wij dopen niet op grond van hun geloof, maar op grond van Gods beloften. Zijn verbond geldt tot in duizend geslachten. Ook kinderen van onbekeerde kerkgangers zijn daarom verbondskinderen. Daarom mag hun kind het verbondsteken niet onthouden worden.

Feit is dat wel dat ten diepste ouders geen "ja" kunnen zeggen op de doopvragen, als ze nog onbekeerd zijn. Alleen al gezien het feit dat ze aangesproken worden als: Geliefden in de Heere Christus! Als het goed is, zal dat onbekeerde ouders dus ook in de nood brengen. Maar het gaat te ver om dan het kind het teken te onthouden. Wel stellen we als vereiste dat de doopouders in ieder geval de belijdeniscatechisatie zullen volgen, zodat ze goed onderwezen worden in de leer, en te beter in staat zullen zijn hun kinderen te onderwijzen.

Ik hoop dat dit een antwoord is op jullie vraag. 

Hartelijke groet,
Ds. N. den Ouden

Dit artikel is beantwoord door

Ds. N. den Ouden

• Geboortedatum:
  25-10-1969
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Leerbroek
• Status:
  Inactief

125 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven