Gestoord van familie
C. M. Chr. Rots - de Weger | 9 reacties | 23-02-2011| 16:08
Vraag
Ik heb een relatie van bijna twee jaar. Ik ben 25 jaar en mijn vriend is bijna 23 jaar. Het probleem is dat ik helemaal gestoord (letterlijk) word van mijn familie. Door omstandigheden zien mijn vriend en ik elkaar maar drie keer in de week en we slapen niet bij elkaar. Nu is er altijd iets met mijn familie aan de hand waardoor zij enige hulp nodig hebben van mijn vriend. Mijn familie, waaronder mijn ouders, zus en zusje zijn allemaal getrouwd. Altijd als zij hulp nodig hebben van mijn vriend willen zij dat in de tijd dat wij samen zijn. Ik word hier helemaal gestoord van. Ik vind dat zij totaal geen begrip tonen voor mijn situatie aangezien ik mjn vriend niet vaak zie. Zij zijn allemaal getrouwd en wonen samen. Er is van mijn kant veel woede naar mijn familie toe, omdat zij zich totaal niet kunnen, maar ook niet willen verplaatsen in mijn situatie. Mijn vriend vindt dat hij moet helpen ondanks dat wij daarmee minder tijd met elkaar zullen hebben. Hoe ga ik hiermee om en wat kan ik het beste doen, want ik word hier serieus ziek van (letterlijk). Mijn relatie staat hierdoor heel erg onder druk en loopt ook totaal niet goed meer. Ik geef mijn familie hiervan de schuld, omdat zij ons het samenzijn totaal niet gunnen omdat zij altijd wel wat nodig hebben. Voor mij is het zelfs zover gekomen dat ik een stap achteruit wil doen als het neerkomt op het contact met mijn familie. Wat kan ik hieraan doen, zodat zij toch niet continu mijn relatie op deze manier verzieken?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je vriend en je familie. Van beide zou je moeten kunnen houden in de juiste proporties. Zet jij niet zelf deze relaties onder druk? Door je eigen houding in deze? Dat je relatie met vriendlief onder druk staat lijkt me een logisch gevolg van jouw claimgedrag (als ik dat zo even mag zeggen). Weet jij waar zijn houding van "moeten helpen" uit voort komt? Praat met hem: laat hem uitleggen waarom hij ‘altijd’ wil helpen en vertel hem wat dat met jou doet (wellicht: gevoelens van teleurstelling, jaloezie…).
Je vriend wordt blijkbaar aan alle kanten geaccepteerd binnen de familie. Fijn om een handige man te hebben die ook nog wíl aanpakken, vooral als die acceptatie gebaseerd is om wie hij is en niet slechts om wat hij dóét! Zie je de positieve kant van die 'goeierd’ nog wel?
Nu de andere kant: het kluswerk vindt plaats in de tijd die jij graag met vriendlief wilt doorbrengen. Maak afspraken zou ik zeggen. Met de familie en met je vriend. Als jullie elkaar drie maal per week kunnen ontmoeten (tussen haakjes: vind je dat wéínig?), spreek dan bijvoorbeeld af dat één keer voor de familie is en twee keer voor jou. Ga die ene keer mee naar de familie en maak er ondanks noeste vlijt toch iets leuks van (of breng koffie met iets lekkers, help mee, spreek een eindtijd af en haal hem op). Maak voor die andere keren een plan, want waarschijnlijk wil je vriend iets doen of ergens naar toe.
Als jouw eigen houding verandert, wordt de omgang met familie waarschijnlijk vanzelf beter. In ieder geval hoop ik dit voor je, want reken er maar op dat je nooit je vriend hélémaal voor jezelf zult hebben… of je moet hem in een doosje stoppen met het deksel erop! Maar maak je hem –en ook jezelf- daar gelukkig mee? Probeer eerst maar eens –eerlijk en kritisch- naar jezelf te kijken! De verantwoordelijkheid voor je geluk bij de familie neerleggen kan altijd nog, maar getuigt niet van een volwassen houding! Je kunt natuurlijk ook eens met een van de familieleden je gevoelens delen voordat je een stap terug doet in het contact, waardoor meerdere relaties onder druk komen te staan of zelfs (nog meer) verzieken!
Sterkte met alles!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
ik zag m'n vriend alleen van zaterdagavond tot zondagavond.
volgens mij ligt het probleem een beetje bij jezelf (sorry).. ga er iets ontspannender mee om, en geniet van de tijd die je samen bent! Als het goed is zijn jullie over een poosje ook altijd samen..
Maar dit antwoord lees ik al glimlachend. en ik vind het een goed eerlijk relativerend antwoord.
IK denk lieve meis, dat niet jij slachtoffer bent, maar jij maakt je zelf slachtoffer. je ziet elkaar 3 x per week, is echt niet bij iedereen door afstanden of anders. en kun je die ene keer zoals marijke zegt je vriend niet uit liefde afstaan voor je familie, ga inderdaad gezellig mee, help, of anders. reageer wat positiever op die schat van een vriend van jou. pas op denk hier over na om deze relatie door je gedrag te verzieken, want zo,n gouden vriend krijg je niet gauw meer. hou hem in ere! en zeg maar eens dat je zijn gedrag zo enorm waardeert.
Geef hem die 2 keer dat je hem echt voor jou hebt, tyd, aandacht warmte en hartelijkheid. en zeur niet over dat andere. je mag er best over praten. maar ik denk dat je wel erg kort lontje hebt. dus relativeer eens, en denk na over je eigen gedrag in deze. veel succes. en ik hoop voor jou dat je vriend een fijne opgewekte hartelijke vriendin in jou mag krijgen, samen wat voor de ander over hebbende! Sterkte een H GR.
Toch niet helemaal.
Hebben die zussen geen mannen om te klussen?
Eigenlijk claimd jij niet, maar je familie claimd, als ik het tenminste goed begrijp, want de hele situatie ken ik niet.
Je zou goede afspraken kunnen maken met je vriend, van te voren een plan maken wat je wat je gaat doen als hij komt.
Wees iig open tegen elkaar.
En ja je hebt de leeftijd ga op zoek naar een huisje en ga trouwen.
Ben benieuwd of je zwagers dan ook zo hard lopen voor jullie.
Ik heb er een beetje ervaring mee hoewel anders, maar toch in een zelfde situatie gezeten.
Heel veel sterkte samen.
Toch niet helemaal.
Hebben die zussen geen mannen om te klussen?
Eigenlijk claimd jij niet, maar je familie claimd, als ik het tenminste goed begrijp, want de hele situatie ken ik niet.
Je zou goede afspraken kunnen maken met je vriend, van te voren een plan maken wat je wat je gaat doen als hij komt.
Wees iig open tegen elkaar.
En ja je hebt de leeftijd ga op zoek naar een huisje en ga trouwen.
Ben benieuwd of je zwagers dan ook zo hard lopen voor jullie.
Ik heb er een beetje ervaring mee hoewel anders, maar toch in een zelfde situatie gezeten.
Heel veel sterkte samen.
Ik ben het vaak met jou schrijven eens.
Maar wat is claimen, behulpzaam zijn naar de ander toe?
weet je misschien hebben die zwagers wel 2 linker handen wat klussen aangaat?
En ik begrijp best we hebben onze grens.
Wij zijn ook behulpzaam, en hebben ook negatieve ervaringen van als het andersom nodig is???
dan zijn ze er niet.
Pijnlijk? JA!!! maar toch blijven we op zekere hoogte doorgaan met helpen, om te laten zien, zo hoort het.
En wat de ander doet? ligt helaas voor rekening van die ander.
Tuurlijk ben ik met je eens. als je die leeftyd hebt, ben je aan een eigen huis en leven toe.
Maar laat het contact goed blijven door te geven en te nemen. en soms is het meer geven als nemen.
Maar ik ervaar niet dat ik er armer door wordt. moeilijk? ja soms wel natuurlijk strijd met jezelf.
Maar t geeft toch vrede van binnen en vrede van buiten. maar ik snap je best hoor daar niet van.
Relaties goed houden is hard werken. heel hard. groetjes liefs.
Ja ik ga echt wel met je mee, maar ik reageer vanuit mijn eigen ervaringen, ik ben heel erg uitgebuit, wij staan altijd open om anderen te helpen ook al is het moelijk en kost het veel moeite, maar hebben stukje bij beetje ook geleerd grenzen aan te geven.
grenzen aangeven en behulpzaam zijn bijt elkaar echt niet.
en ja je relatie is en blijft een bouwwerk waar iedere dag aan bewerkt moet worden.
Ben het verder helemaal met je eens!
das waar!! ik ga wel es te ver om dat niet te doen. mee eens hoor.
groetjes
