Gestoord van familie

C. M. Chr. Rots - de Weger | 9 reacties | 23-02-2011| 16:08

Ik heb een relatie van bijna twee jaar. Ik ben 25 jaar en mijn vriend is bijna 23 jaar. Het probleem is dat ik helemaal gestoord (letterlijk) word van mijn familie. Door omstandigheden zien mijn vriend en ik elkaar maar drie keer in de week en we slapen niet bij elkaar. Nu is er altijd iets met mijn familie aan de hand waardoor zij enige hulp nodig hebben van mijn vriend. Mijn familie, waaronder mijn ouders, zus en zusje zijn allemaal getrouwd. Altijd als zij hulp nodig hebben van mijn vriend willen zij dat in de tijd dat wij samen zijn. Ik word hier helemaal gestoord van. Ik vind dat zij totaal geen begrip tonen voor mijn situatie aangezien ik mjn vriend niet vaak zie. Zij zijn allemaal getrouwd en wonen samen. Er is van mijn kant veel woede naar mijn familie toe, omdat zij zich totaal niet kunnen, maar ook niet willen verplaatsen in mijn situatie. Mijn vriend vindt dat hij moet helpen ondanks dat wij daarmee minder tijd met elkaar zullen hebben. Hoe ga ik hiermee om en wat kan ik het beste doen, want ik word hier serieus ziek van (letterlijk). Mijn relatie staat hierdoor heel erg onder druk en loopt ook totaal niet goed meer. Ik geef mijn familie hiervan de schuld, omdat zij ons het samenzijn totaal niet gunnen omdat zij altijd wel wat nodig hebben. Voor mij is het zelfs zover gekomen dat ik een stap achteruit wil doen als het neerkomt op het contact met mijn familie. Wat kan ik hieraan doen, zodat zij toch niet continu mijn relatie op deze manier verzieken?

Beste vraagsteller,

Je vriend en je familie. Van beide zou je moeten kunnen houden in de juiste proporties. Zet jij niet zelf deze relaties onder druk? Door je eigen houding in deze? Dat je relatie met vriendlief onder druk staat lijkt me een logisch gevolg van jouw claimgedrag (als ik dat zo even mag zeggen). Weet jij waar zijn houding van "moeten helpen" uit voort komt? Praat met hem: laat hem uitleggen waarom hij ‘altijd’ wil helpen en vertel hem wat dat met jou doet (wellicht: gevoelens van teleurstelling, jaloezie…).

Je vriend wordt blijkbaar aan alle kanten geaccepteerd binnen de familie. Fijn om een handige man te hebben die ook nog wíl aanpakken, vooral als die acceptatie gebaseerd is om wie hij is en niet slechts om wat hij dóét! Zie je de positieve kant van die 'goeierd’ nog wel?
 
Nu de andere kant: het kluswerk vindt plaats in de tijd die jij graag met vriendlief wilt doorbrengen. Maak afspraken zou ik zeggen. Met de familie en met je vriend. Als jullie elkaar drie maal per week kunnen ontmoeten (tussen haakjes: vind je dat wéínig?), spreek dan bijvoorbeeld af dat één keer voor de familie is en twee keer voor jou. Ga die ene keer mee naar de familie en maak er ondanks noeste vlijt toch iets leuks van (of breng koffie met iets lekkers, help mee, spreek een eindtijd af en haal hem op). Maak voor die andere keren een plan, want waarschijnlijk wil je vriend iets doen of ergens naar toe.
 
Als jouw eigen houding verandert, wordt de omgang met familie waarschijnlijk vanzelf beter. In ieder geval hoop ik dit voor je, want reken er maar op dat je nooit je vriend hélémaal voor jezelf zult hebben… of je moet hem in een doosje stoppen met het deksel erop! Maar maak je hem –en ook jezelf- daar gelukkig mee? Probeer eerst maar eens –eerlijk en kritisch- naar jezelf te kijken! De verantwoordelijkheid voor je geluk bij de familie neerleggen kan altijd nog, maar getuigt niet van een volwassen houding! Je kunt natuurlijk ook eens met een van de familieleden je gevoelens delen voordat je een stap terug doet in het contact, waardoor meerdere relaties onder druk komen te staan of zelfs (nog meer) verzieken!

Sterkte met alles!
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1541 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven