Hoe te reageren op dochter
C. M. Chr. Rots - de Weger | 14 reacties | 27-12-2010| 11:25
Vraag
Onze dochter van 19 jaar is afgelopen zomer uit huis gegaan. Ze ging ‘in de kost' bij een vriend die ze kent via internet. Ze heeft een paar maanden voordat ze wegging belijdenis gedaan. Expliciet hebben we naar die verhouding gevraagd en ze heeft ons ten stelligste verzekerd dat ze alleen vrienden zijn. Nu krijgen we van haar te horen dat het meer is dan vriendschap. Die vriend van haar is 53 jaar, is een gescheiden man, heeft een relatie gehad met een getrouwde vrouw en papt nu aan met onze -inmiddels volwassen- dochter. Hij is niet gelovig, maar volgens haar "wel geïnteresseerd". Hoe kunnen we het beste reageren? Het liefst wil ik die vent niet in huis hebben...
Antwoord
Beste moeder of vader,
Die laatste zin is héél veelzeggend. En hoewel ik uw gevoelens begrijp, ga ik er in mijn reactie tegenin!
U heeft uw dochter –neem ik aan- opgevoed tot zelfstandigheid. Een volwassen, zelfstandige jonge dame van negentien jaar is ze nu geworden. Ze maakt haar eigen keuzes. Ze zal zelf de consequenties ervan dienen te dragen. Dat kinderen andere keuzes maken dan ouders graag hadden gezien kan erg moeilijk zijn en veel verdriet geven, maar ouders hebben die keuzes wel te respecteren. In ons land is uithuwelijken er bij christenen niet meer bij.
Hoe kunt u nu het best reageren? U kent waarschijnlijk wel de natuurkundige wet "actie is reactie": wanneer u tegen uw dochter ingaat door hem niet te willen zien/ontmoeten, zal zij wellicht haar hakken in het zand zetten en raakt u van elkaar verwijderd. Mijn advies is dan ook: nodig deze vriend uit, leer hem kennen. Dat zal van u veel tact, wijsheid en gebed vragen, want u moet uw (voor)oordelen allemaal inslikken! Als deze 53-jarige, gescheiden man voor uw dochter "de prins op het witte paard" is, de man met wie zij een relatie wil opbouwen, kunt u beter deze man leren kennen en u op de hoogte stellen van zijn ideeën dan hem (op voorhand) afwijzen en mogelijk daardoor (contact met) uw dochter verliezen.
Breng haar niet van haar ideeën af –waar u het overigens niet mee eens hoeft te zijn!- maar ontvang haar in (ouder)liefde en laat zo zien dat uw opvoeding serieus was. Dwing uzelf tot een houding die volwassenen-onder-elkaar waardig is. Nodig beiden uit op bijvoorbeeld een informeel etentje bij u thuis, zodat u "iets te doen hebt" en niet steeds hoeft te praten. Of ga bij hen binnenkort "Nieuwjaar wensen". Respecteer haar, respecteer hem. Misschien ontdekken ze op deze manier, dat de verhouding tussen een jonge vrouw en een veel oudere man met een totaal andere achtergrond niet vanzelfsprekend is.
U schrijft dat uw dochter onlangs belijdenis van haar geloof heeft afgelegd: zonder haar daarop direct aan te spreken –waarmee u haar huidige leven afwijst- mag het u tot troost zijn dat zij wéét dat Christus ook voor haar zonden heeft geleden en betaald, dat voor haar ook altijd een weg terug is! Uw gebed mag er voor haar zijn. Voor hem ook, trouwens. En voor uzelf: bid om wijsheid en de goede woorden op het juiste moment!
Ik wens u alle goeds toe, en vooral: Gode bevolen!
Marijke Rots
(Tussen haakjes: Ik moest tijdens de beantwoording van uw brief erg denken aan een conference van Wim Sonneveld, waarin hij een van de –ongewenste- vrienden van dochterlief "regelrecht het graf in prijst". Misschien ken u dit verhaal wel: humor kan een mens soms ver brengen!)
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
krijg spontaan de gedachte van een 'oude bok die een groen blaadje lust...'
Maar gelukkig ben ik ook maar ik en zo zou ik het ook graag aan hem uitleggen.
Sommige kwesties kennen een grens, zeker als het gaat om 'een 'verliefde gedrevenheid'' maar dat is mijn mening.
Mijnheer in kwestie kan zich ook moreel zo opstellen dat hij er van uit kan gaan dat hij de vader, sterker als opa, in deze had kunnen zijn.
We leven hiernaast gelukkig ook niet meer in een sultantijdperk waarbij de koning jonge meiden voor het uitkiezen had
Nogmaals, ik ben gelukkig ook maar ik, zeker als het om mijn dochter zou gaan. Bidden in deze lijkt mij dan ook echt de uitweg. Helemaal om je eigen gevoel en emotie te kunnen beheersen
P.S Mijnheer kan ook via andere manieren verder in contact komen met het evangelie. En mocht hij er niet uit komen dan kan hij via reforedactie mij ook nog mailen alvorens een beroep te doen op deze jonge dame
ouders breng dit bij God en vraag aan Hem de wijsheid en de kracht, Hij alleen kent u dochter want Hij heeft haar gemaakt, Hij weet ook de weg die Hij met haar (hun) wilt gaan,leg het maar bij Hem neer. En sluit me aan bij Marijke zorgt dat de liefde blijft stromen naar uw kind...en als u even geen liefde kan opbrengen ga naar HEM HIJ=LIEFDE
Ik moet wel lachen om het antwoord van omega.
Goeie vraag ja.
Maar alle gekheid op een stokje.
Ik weet heel goed uit ervaring dat je grotere kinders eigen keuzes maken wat betreft een partner. dat is goed. mijn inziens hebben Christenen nooit hun kinderen uitgehuwelijkt. maar dat is 2. ik ben het niet eens met het antwoord. in die zin:
Als liefhebbende ouder zal je er alles aan doen als moeder om dit tegen te houden.
Ik moet er niet aan denken dat je dochter thuis komt met een man met zo,n achtergrond en dan ook nog ouder als je zelf( als de ouders) vreselijk. ik kan deze mevrouw en moeder heel goed begrijpen. nee ik zou niets met dit antwoord kunnen.
Nu vind ik toch op het gebied van relaties/ verkering mevr rots wat vreemde antwoorden geven. maar dat is mijn mening, dat mag toch he? heel veel sterkte, wijsheid kracht om hiermee om te gaan hopeloze moeder, want dat zou je er van worden.misschien is er een mogelijkheid om iemand anders dan de ouders eens met uw dochter te laten praten, in liefdevolle waarschuwende vorm. helpt dat niet, zult u het een poos moeten laten rusten. houd het contact goed en fijn met uw dochter, de weg voor gesprek open. maar uw deur voor die man open vind ik erg ver gaan. wel voor uw dochter. sterkte. ook een moeder. waarvan de kinderen ook gelukkig goed getrouwd zijn, maar niet zonder slag of stoot.
natuurlijk zijn de ouders er niet blij mee. Maar wat als ze de relatie met hun dochter verliezen? de keus uit huis te gaan was immers al gemaakt. Wat hen rest is een goede relatie onderhouden zodat ze in liefde hun dochter kunnen leiden. Als ze haar kwijt raken door ze niet te erkennen is er helemaal geen weg meer terug!
Het is makkelijk praten als je eigen kind of dochter dit niet doet ,
Maar als het van je eigen is, nou gaat er maar aan staan. dan heb je soms niets meer aan al die mooie adviezen. want dan ben opeens jijzelf er mee betrokken emotioneel. en ik zou mijn kind of volwassen dochter heel erg daar voor willen beschermen, ik weet net zo goed als vele van jullie dat dit niet kan. maar kom nou in de 50 en 19 ??? ik zal maar niet zeggen wat ik denk, maar ik vind het in geen geval gezond. kijken of ze net zoals omega het zegt straks hem volgt naar t bejaardentehuis. leuk als er kinderen komen vader is 80 jaar bij gezondheid moeder 49 en het gezin woont met alle kids in een bejaardenwoning leuk vd kinderen??
Nee ik begrijp deze moeder heel goed!!! en wens ze nogmaals sterkte en wijsheid om de juiste weg te kiezen, want wat is wijs als je er zelf voor staat. daar valt niet zomaar een psycologisch antwoord op te geven dat is geen praktyk.
Verder vind ik wat Kilejan zegt over hoe God ons zag toen we tot Hem kwamen, hier echt niet van toepassing.
de man daarentegen wel.
Ik vind het heel moeilijk voor u als ouders, indien u wijsheid ontbreekt dat u het van God begere.
gr Samanthi
