Seksueel contact met vreemde vrouw
Ds. H. Veldhuizen | 24 reacties | 15-09-2010| 15:05
Vraag
Ik zit met een geweldig dilemma. Ik ben tien jaar getrouwd en heb een keer seksueel contact gehad met een vreemde vrouw. Een tijd lang heb ik gedacht: "als dit niet uitkomt dan heb ik geluk en hoef ik niets te vertellen." Inmiddels is dit vijf jaar geleden en nu voel ik het heel heel anders. Ik worstel heel erg met de gedachten hoe het nu zit met vergeving van mijn zonden. Moet ik eerst schoon schip maken bij mijn vrouw voordat ik überhaupt vergeving kan verwachten van God? In de Bijbel lees ik dat er maar één onvergeeflijke zonde is, namelijk de zonde tegen de Heilige Geest. Mijn vrouw weet hier niet van en ik wil haar geen pijn doen door het haar te vertellen. Ik ben zelfs bang dat ze dit psychisch niet aan kan. Mag ik God vergeving vragen? Dat heb ik wel gedaan, maar ik voel geen vrede in mijn hart, hoewel ik gebroken heb met deze zonde. Het gaat mij niet om de angst dat ze het zal weten (ik zie er natuurlijk tegenop) maar dat zij onder mijn bekentenis psychisch erg lijden zal. Dat krijgt ze er dan nog eens overheen. Kortom: mag ik dit tussen God en mij laten, vanwege de reden die ik aangeef? Hoe zit het dan met schuldvergeving? Ik worstel veel met bekering.
Antwoord
Beste vriend,
Ik denk dat datgene wat je schrijft heel ingrijpend is, zowel voor jou, maar vooral voor je vrouw. Uit je vraag maak ik op dat je met een vreemde vrouw seksueel contact hebt gehad toen je vijf jaar getrouwd was. Dat wil ronduit zeggen dat je je vrouw bedrogen hebt door overspel en je weet zelf hoe ernstig dat in de Bijbel genomen wordt. Door de profeten wordt het dikwijls als beeld gebruikt als het volk Israël afvallig was van de Heere. De liefde was dan in het geding. Lees ook maar eens wat Spreuken 7 daarvan zegt. En Jezus heeft zelfs gezegd dat het (in dit geval voor je vrouw) een reden kan zijn om (in dit geval) je man te verlaten (Matth.5:32). Gelukkig is er ook de mogelijkheid van berouw, terugkeer en vergeving en die weg heb jij te gaan.
Je vraagt of je dit overspel aan je vrouw moet belijden of dat je het haar beter kan sparen, omdat je haar geen pijn wilt doen. Je bent zelfs bang, schrijf je, dat, als je het haar vertelt, ze dat psychisch niet aankan en dat je haar onder je bekentenis erg zal zien lijden. Kun je het dan niet beter verzwijgen en het alleen -dat heb je trouwens al gedaan- belijden tegenover God en Hem om vergeving vragen?
Laat ik meteen maar zeggen: Nee, dat is niet de weg. De enige weg, hoe moeilijk dat voor je vrouw (en voor jou) ook is, is het haar belijden, haar vergeving te vragen en haar beloven en dat ook daadwerkelijk betonen dat zoiets nooit meer voor zal komen. Je zegt dat je bang bent dat ze jouw bekentenis psychisch niet aankan. Dat is aan de ene kant mooi van je. Je begrijpt hoe ingrijpend datgene dat er gebeurd is, voor je vrouw is. Maar aan de andere kant: is dat niet heimelijk een uitvlucht van je? Zou het, als ze het niet aan kan, niet veel juister zijn dat jij haar dan heel begripvol opvangt en alles probeert te doen om hindernissen of remmingen bij haar weg te nemen en dat het weer helemaal goed komt.
Nu zeg je dat je in de Bijbel leest dat er maar één onvergeeflijke zonde is, namelijk de zonde tegen de Heilige Geest. Daar heb je gelijk in. Jezus zelf heeft dat gezegd (Matth.12:31-32). Maar is de zonde tegen de Heilige Geest onder andere juist niet dat je je tegen beter weten in verzet tegen wat de Heilige Geest van je vraagt en bij je wil bewerken, namelijk dat je je zonden belijdt? Alleen in de weg die Heilige Geest wil dat we gaan is vergeving te verwachten, en dan zelfs van alle zonden (vers 31). Dus: belijden, hoe eerder hoe beter. Het is de weg die Jakobus ons wijst (5:16; lees daar vers 15-b bij), en Johannes (1 Joh.1:9), waarbij je moet bedenken dat het woord ‘belijden’ altijd betekent: openlijk belijden, in dit geval tegen je vrouw.
Nu komt misschien de vraag bij je op hoe je dat moet doen. Doe je dat ineens, dat je het haar op een bepaald moment zegt? Dat kan. De vraag is alleen: wat is het goede moment? En: hoe zal haar reactie zijn als ze zoiets plotseling van je hoort? En hoe is dan jouw reactie weer dààrop? Ik kan dat natuurlijk niet inschatten. De vraag is of jij dat zelf kunt inschatten.
Misschien is het het beste dat je het per brief doet. Je kunt dan je woorden goed overdenken. Ik denk dat, als je dat doet, je die brief het beste persoonlijk aan haar kunt geven, bijv. met de woorden: wil je die lezen, ik ben om ... uur weer thuis. Je kunt je dan biddend op haar (en je eigen reactie voorbereiden, en zij ook). Hoe zal als je thuiskomt haar reactie zijn: verdrietig? (heel begrijpelijk), boos? (moet je kunnen begrijpen), zal ze verwijten maken? (verdedig je niet; laat de verwijten over je komen), zal ze meer willen weten? (Wie was het? Hoe kwam het? Heeft zij je verleid of andersom: verleidde jij haar, ging je naar haar toe? Vertel het haar eerlijk). Zou ze willen dat jullie samen naar de dominee gaan? Dat lijkt me niet direct wijs, maar het kan, hoewel ik denk dat het beter tussen jullie beiden kan blijven.
En dan is er het vervolg: zal er een verkoeling tussen jullie zijn (ook seksueel)? Heb er oog voor dat dat kan gebeuren en dat zij tijd nodig heeft om het te verwerken, zelfs als jij denkt dat het door haar verwerkt ís. Denk niet: ze moet vergeven. Dat kan bijbels gezien wel zo zijn, maar dat kun jij van haar niet eisen, want dat is iets dat helemaal van haar zelf moet komen en ook dat heeft, denk ik, tijd nodig. Die tijd moet jij haar gunnen. Je zult natuurlijk niet met verhalen moeten komen zoals: in de Bijbel komt het ook voor (David en Bathséba, Simson, anderen). Die verhalen staan er namelijk om ons te waarschuwen, niet om ons er achter te verschuilen. Het kan ook zijn dat ze in het vervolg, zeker in de begintijd, (een beetje) argwanend is. Of dat ze gauw jaloers is als je een leuk meisje of leuke vrouw ziet. Heb daar oog voor en doe extra je best te laten merken dat zij voor jou de enige is en blijft, misschien ook door kleine extra attenties.
En er is nóg iets: we leven in een tijd van, op dit gebied, heel veel verleiding. Stel je erop in dat er een tijd kan komen van seksuele gewenning tussen jullie beiden of van wat verkoeling in de relatie. Als je bijv. 40 of 50 jaar bent gaan de dingen anders dan toen je 20 of 30 jaar was. Oefen je daar goed in. Zorg ook dat er geen extra verleidingen je huis (en je hart) binnenkomen. Neem bijv. (misschien heb je dat al) beschermd internet en, als dat mogelijk is, niet meer mogelijkheden dan 2 of 3 TV-zenders. Je zult zien: Samen een rein leven geeft vrede in je hart, een vrede die je, zoals je schrijft, nu mist.
(Het kan ook zijn, dat je de seksuele verhouding met die vrouw had vóórdat je getrouwd was. Ik maakte dat uit je vraag niet helemaal op. Dan liggen verschillende dingen iets anders. Toch: belijdt elkaar de misdaden.)
Beste vriend, de weg die vóór je ligt, is niet de gemakkelijkste weg. Maar naar mijn overtuiging wel de weg waarin zegen verwacht mag worden. Het kan je leven (en dat van je vrouw) ook verdiepen. En dan hebben jullie samen winst. Heeft je vrouw eventueel behoefte om mij t.z.t. via Refoweb te mailen, dan sta ik daar voor open. God zegene je, beste vriend, in de weg die je hebt te gaan.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Luister/kijk naar afl 7 en 8 (als de link het niet doet, www.bevrijdingspastoraat.nl en dan online tv links in je scherm bevrijd van banden) en ga op je knieen en maak het met God en je vrouw in orden
veel kracht en wijsheid toegewenst
Bij het laatste oordeel, wanneer iedereen openbaar wordt, zal ook dit geoordeeld worden. Vergeving van zonden vraagt om eveneens om een belijdenis.
In Mat. 5 zegt Jezus:
Wanneer gij dan uw gave brengt naar het altaar en u daar herinnert, dat uw broeder iets tegen u heeft, 24 laat uw gave daar, vóór het altaar, en ga eerst heen, verzoen u met uw broeder en kom en offer daarna uw gave.
In deze situatie waarin het meest kwetsbare vertrouwen is geschonden is er geen andere weg. Wanneer de bekentenis wordt nagelaten zal dit een geheel leven je teneerdrukken en je vrijmoedigheid ontnemen. Ook je blijdschap blijft weg, hetgeen wel blijkt uit de 5 jaar die je er al mee worstelt. Je blijft dan in een soort van gevangenis gevangen en gebonden.
Nu komt het erop aan ootmoedig te zijn, want de ootmoedigen ontvangen genade.
Jes 61, 1 De Geest des Heren HEREN is op mij, omdat de HERE mij gezalfd heeft; Hij heeft mij gezonden om een blijde boodschap te brengen aan ootmoedigen, om te verbinden gebrokenen van hart, om voor gevangenen vrijlating uit te roepen en voor gebondenen opening der gevangenis;
Eenmaal beleden en deze pijn gezamenlijk doorleeft zal God datgene wat geschiedt is tot genezing van jullie beiden en tot eer van Zijn grote naam willen helen.
Veel moed en doorzetting toegewenst. Maar smeek Zijn genade af om deze moeilijke weg te kunnen gaan.
Omdat ik hetzelfde heb meegemaakt, denk mijn christelijke therapeut hier toch anders over. Hij zei tegen mij, als je vrouw hierdoor instort mag je uit liefde voor haar dit verzwijgen, mits de Heere je dit persoonlijk heeft vergeven. Worstel daarom om te weten of de Heere deze zonde je persoonlijk heeft vergeven door Zijn dierbaar bloed. Zijn bloed reinigt immers van alle zonden!
Het is niet niks als je je vrouw ziet instorten als je haar dit vertelt. In het belang en uit liefde voor je vrouw is dit volgens mijn therapeut een eerlijke zaak.
Van harte Gods nabijheid gewenst in deze moeilijke beslissing.
Je kunt de emotionele schade die je bij je voruw aanricht, namelijk niet overzien. Zou dat zijn wat God wil? Ik weet het niet, ik vraag het me af.
En soms doen dingen pijn, maar denk aan de pijn die Jezus leed op Golgotha voor JOUW ZONDEN, alles zonden niks werd verzwegen of nagelaten alles moest gedragen worden en ook wij moeten soms door een dal en door pijn heen, maar als we eerlijk zijn komen we er altijd sterker uit
God zegen je,
Hoe kun je ooit vrede hebben als je met zo'n 'geheim'rondloopt?
Heb je zelf er maar voor over, of ben je bang dat je zelf instort?
Luister maar naar muurbloepje, dat is een betere weg dan die welke een Christelijke therapeut wijst.
Wie weet, zegt je vrouw later tegen je: 'Ik ben blij, dat je het vertelde'.
Zo alleen ben je samen een.
Zo alleen kun je vrede hebben.
Van harte Gods zegen toegebeden.
Neem mijn woorden ter harte maar onderzoek in de Bijbel of het werkelijk klopt wat ik zeg. Ik noem een aantal bijbelteksten, ik nodig je uit (en iedere lezer) deze nader te onderzoeken, niet allen de tekst maar het gehele gedeelte.
Allereerst wegens zondevergeving. Zondevergeving hangt niet af van wat je doet of zegt of belijdt. Je zonde wordt vergeven door Jezus bloed (Matt 26:8). Jezus is voor jouw zonden gestorven. Alles wat er van jou gevraagd wordt is dit te geloven, in Jezus te geloven en op Hem te vertrouwen. Niet op jezelf,
probeer niet jezelf schoon maken op welke wijze dan ook. Niet door belijden, niet door offers, niet door daden, wat dan ook. Probeer niet een rein geweten of vrede te krijgen op een ander manier. Geloof alleen in Jezus, dat Hij is gestorven voor je zonden, ook voor deze zonde. Vertrouw alleen op Hem, niet op wat jezelf doet. Dit geloof geeft je een rein geweten, vrede en rust.
De zonde tegen de Heilige Geest is niet een zonde die je doet maar een afkeren van Jezus. Het doel van de Heilige Geest is je te richten op Jezus de Christus. Het tegenwerken van dat is het offer dat Jezus aan het kruis heeft gegeven af te wijzen, Jezus af te wijzen. (Zoals de Farizeen dit doen in Matt 12)
Ik heb vaak mensen horen zeggen: "nu heb ik zo iets ergs gedaan, nu zal er zeker geen vergeving meer voor mij zijn", of "nu heb ik deze zonde weer gedaan, nu is er geen vergeving meer voor mij". Luister hier niet naar, dit is de satan die dat zegt en je laat twijfelen aan Jezus. Jezus bloed is ruimschoots
voldoende. Zijn offer was het perfecte offer. Vertrouw alleen op Hem.
De zonde die je hebt gedaan was allereerst een zonde tegen God. Lees Psalm 51. Je bent waarschijnlijk wel bekend met de zonde van David met Batseba (2 Sam 11, 12). David zegt in Psalm 51:6 "Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd, en gedaan, wat kwaad is in Uw ogen". David smeekt om vergeving in Psalm 51 en krijgt deze ook (alhoewel zijn zonde niet zonder gevolgen blijft). Ondanks deze zonde was David een man naar Gods hart.
Jouw zonde is in de eerste plaats een zaak tussen jou en God. Werp deze zonde op Jezus en geloof dat Jezus ook deze zonde voor jouw heeft gedragen
aan het kruis.
Jouw vergeving hangt niet af van of je vrouw je vergeeft of niet. Jezus zegt: vergeef je schuldenaren zoals Ik jouw je schulden geef. Niet "Ik vergeef je als anderen je ook vergeven". Jij vergeeft je schuldenaren omdat Jezus jou je schuld heeft vergeven. Of anderen je vergeven of niet is niet jouw zorg.
Jouw zorg is vrede te houden met iedereen, je naaste lief te hebben an alles te verdragen, zeer goed opgesomd in 1 Cor 13 an Gal 5:22. Dit niet om vergiffenis of loon te ontvangen maar als een waardig burger van het
koninkrijk van Jezus Christus (Rom 6).
Met dit hoop ik dat de vraag naar zonde vergeving is beantwoord.
Dan het tweede, moet je dit belijden aan je vrouw of niet.
Dit is een moeilijke vraag. Ik ben niet bekend met enige tekst in de Bijbel die zegt dat dit nodig of zelfs nuttig is. Jacobus 5:16 en 1 Joh 1:9 spreken inderdaad over belijden, wat nuttig zijn kan, maar dit is niet per se aan de persoon die je hebt schade aangedaan. Persoonlijk als mijn vrouw zoiets zou hebben gedaan, zou ik het niet willen weten, omdat het mij zou bemoeilijken haar lief te hebben (ik heb het over een liefhebben in de zin van bv Efeze 5:22-33). Ik zou het willen bedekken, zeker als Jezus het bedekt heeft.
Ik zou het persoonlijk ook niet vertellen, om haar niet te belasten. Sommige reakties impliceren dat niet vertellen 'oneerlijk' zou zijn. Ik ga er van uit dat de motivatie om het niet te vertellen een oprechte bedoeling is je vrouw dit leed te besparen. Ik vind dat goed. Belijdt de zonde aan Jezus en dat is genoeg. Jezus vraagt ons niet alle zonde te openbaren, in plaats daarvan bedekt Hij onze zonde (Rom 4:7) en wij bedekken de zonde van anderen (1 Cor 13: 7).
Ik zou persoonlijk liever deze last zelf dragen tot mijn dood aan toe, dan haar hiermee te belasten. En ik heb lasten genoeg om te dragen (voor zover ik die draag - ik heb ze aan Jezus overgegeven), om eerlijk te zijn, als ik al mijn zonden zou moeten belijden zou ik tijd te kort komen, als ik al het onrecht en tekortkomen dat ik mijn vrouw, mijn kinderen, mijn medemensen, wie dan ook, heb aangedaan, zou moeten belijden, ik zou er een volle dagtaak aan hebben. En ik heb het uiteraard over zonde en onrecht naar Gods maatstaf.
Ik zeg niet om deze zonde minder erg te maken, maar om de ernst van de andere zonden niet te onderschatten. In menselijke ogen zijn ze mischien minder, in Gods ogen niet. Laat niemand zichzelf voor de gek houden, dat indien hij of zij niet de zonde van overspel op zodanige wijze heeft gedaan, hij of zij minder zondig is. Jij noemt deze zonde, welke inderdaad een ernstige is, maar je zult ongetwijfeld erkennen dat je naast deze zonde nog duizenden andere zonden hebt begaan. In Psalm 51 belijdt David hoe hij door en door zondig en verrot is.
Dit komt weer terug op wat ik eerder zei: probeer niet jezelf schoon te maken, maar hoop op Jezus.
Het belijden of niet aan je vrouw is dus een vraag van wijsheid. Laat niemand je misleiden dat zondevergeving hiervan zou afhangen!! Ook vrede en rust en een goed geweten moet komen van een juiste verhouding tot God door Jezus, niet door een juist handelen aan je vrouw en medemensen (dit komt als vrucht van de juist verhouding tot God)
Ik wil niet zeggen dat je het je vrouw niet moet zeggen, er kunnen meer factoren een rol spelen waar ik me niet van bewust ben. Maar ik zet wel mijn vraagtekens bij het nut er van. Indien je besluit het toch te doen, houdt dan rekening met de mogelijke uitwerkingen zoals Ds. H. Veldhuizen die noemt. Houdt er rekening mee dat het schade kan doen, dat de satan het mogelijk gebruiken zal om een wig te drijven tussen te vrouw en jou. Ik weet niet hoe je vrouw in het geloof staat. Ik heb gehoord van gevallen dat zoiets een huwelijk heeft versterkt, indien beide sterk geoeg stonden in het geloof en elkanders zwakte konden dragen. Ik heb ook gehoord van gevallen dat dit leidde tot echtscheiding waar de ander het niet dragen kon. Daarom pleit ik voor terughoudendheid. Luister niet naar menselijke argumenten, luister naar
argumenten uit de Bijbel. Zolang je onzeker bent, wees terughoudend.
Mijn raad: lees en studeer de bijbel, leer Jezus beter kennen door de Bijbel. Studeer bijvoorvbeeld het Johannes evangelie dat vele vragen zal beantwoorden. Studeer het Woord van God en bid om wijsheid en God
zal het zekere geven (Jac 1:5)
Gods wijsheid toegewenst en in gebed nabij
Je hebt van God naasten gekregen. Als je met God in het reine bent gekomen IS HET HELEMAAL BIJBELS dat je met je naasten OOK in het reine komt! Hoe kan je één zijn met zo'n groot geheim tussenin? Ook in deze mag dan een kind van God toch op Hem alleen vertrouwen? Het moeilijke waar de vraagsteller voor staat om het te vertellen aan zijn vrouw (de kans dat ze instort) is een gevolg en straf van zijn eigen zonde. Hij is één met zijn vrouw. En als je vroeger als man zondigde werd je hele gezin gestraft. Het klinkt heel hard maar zo is het wel.
Als je op God vertrouwt zal Hij het leiden zoals Hij het wil! En Hij zegt zelf dat Hij zo machtig is dat Hij alles ten goede keren wil!
Het was een andere zonde maar voor God wegen zonden even zwaar: Levi kwam ook in het reine met de mensen die hij bedrogen had.
Je hele reactie heb je het over Godsvertrouwen, prachtig vind ik dat. Vertrouw dan ook op God dat Hij het zegenen wil als je alle blokkades uit je huwelijk wegneemt en je vrouw je zonden belijdt.
Ik zou het zeker aan mijn man vertellen en ik zou zeker willen dat hij het mij zegt als zoiets zou gebeuren, ik kan werkelijk niet begrijpen dat je dit zou kunnen blijven verzwijgen. Ik zou doodsbang zijn dat het op een andere manier uitkomt. En nog belangrijker: hoe kan je de ander nog recht in de ogen aankijken?
Bovendien vraagsteller: Ik vind het moedig dat je deze vraag stelt, en volgens mij had je geen helderder antwoord kunnen krijgen! Heel veel sterkte in de weg die je zal gaan, vraag Zijn zegen!
Deze reactie is zeker het overdenken waard. Gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer. En wat is wijsheid? Soms is zwijgen beter dan spreken.
Wij kunnen er vanalles over zeggen, maar hebben er geen notie van hoe moeilijk dit voor de persoon in kwestie is.
Laat me er allereerst op wijzen dat, voor zover ik het begrijp, het eerste probleem van de vragensteller is dat hij worstelt met zondevergeving. Dit is een levensgroot probleem en een probleem waar de satan ons het meeste aanvalt. Satan wil dat we óf onszelf proberen te reinigen, óf dat we mismoedig en zonder hoop worden, zolang het ons maar weg houdt van Jezus. De enige juiste weg echter is het geloof in Jezus Christus. In "welke wij de verlossing hebben door Zijn bloed, namelijk de vergeving der zonden" (Col 1:14), Hij heeft ons verzoend "in het lichaam Zijns vleses, door de dood, opdat Hij u zou heilig en onberispelijk en onbeschuldiglijk voor Zich stellen indien gij maar blijft in het geloof, gefundeerd en vast, en niet (weg)bewogen wordt van de hoop van het Evangelie" (Col 1:22)
Een gelovige weert zeer hiertegen met de geestelijk wapenrusting (Ef 6), het schild des geloofs, het pantser der gerechtigheid, de helm des heils en het zwaard de Geestes: het woord van God. Jezus heeft gezegd "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven." (Matt 11:28). Alles wat Jezus heeft gezegd is waar, betrouwbaar en onverandelijk. Bij Hem is altijd verlossing en vergeving. Daarom stel ik er zo prijs op te wijzen naar Christus aan het kruis, daar vinden we vergeving, rust, troost, gerechtigheid en een rein geweten.
Dan over in het reine komen met je naaste. Rinske noemt Levi, ik denk dat ze Zacheus bedoelt. Hij gaf inderdaad de helft van zijn goederen weg en gaf een ieder dit hij iets had ontvreemd, vierdubbel terug. Volgen de wet zou dit dubbel moet zijn (Ex 22) maar Zacheus geeft het zelfs 2 keer dubbel. Voor Zacheus was dit een daad van geloof en erkennen van zonde, niet zozeer een poging om met de mensen in het reine te komen. Je vindt weining voorbeelden in de Bijbel van mensen die met elkaar in het reine proberen te komen. Verzoening is eigenlijk altijd met God.
Ik bedoel echter niet te zeggen, dat je medemens, je naaste, onbelangrijk is. Integendeel.
Het tweede gebod is immers: heb je naaste lief als jezelf. Het gebod dat Jezus gaf is "dat gij elkander liefhebt, gelijkerwijs Ik u liefgehad heb" (Joh 15:12). Acht een medegelovige zelfs hoger dan jezelf (Fil 2:3). Voor een man telt dat hij zijn vrouw lief heeft, zoals ook Christus de Gemeente liefgehad heeft en Zichzelven voor haar heeft overgegeven (Ef 5:25).
Uiteraard zal een gelovige er naar streven recht te doen en onrecht te herstellen. Hij/zij zal streven naar een goed geweten en naar vrede met iedereen. En niet een passieve vrede van 'het zal mij een zorg zijn', maar een aktieve vrede, bezorgd om je medemens zoals Paulus dat was. Zoals al werd gezegd: "Zo gij dan uw gave zult op het altaar offeren, en aldaar gedachtig wordt, dat uw broeder iets tegen u heeft; Laat daar uw gave voor het altaar, en gaat heen, verzoent u eerst met uw broeder, en komt dan en offert uw gave." (Matt 5:22-23) en "Die zegt, dat hij in het licht is, en zijn broeder haat, die is in de duisternis tot nog toe." (1 Joh 2:9). De evangelien en de brieven staan er vol mee het belang te zoeken van de ander en niet van jezelf. Je kunt niet God dienen en je naaste minachten, dat gaat niet samen. Dat is wat de Farizeen deden en Jezus noemt ze huichelaars.
Ik bedoel dus zeker niet dat je een zaak heimelijk verborgen en geheim zou moeten houden in je eigen voordeel. Ik heb ook niet de indruk dat dit de bedoeling van de vraagsteller is. Integendeel. De vraag is dan, hoe ziet deze liefde er uit, wat is in het belang van de ander?
Galaten 5:22 noemt onder andere: goedertierenheid, goedheid en zachtmoedigheid, dingen die gericht zijn op het voordeel van de ander.
In de eerste plaats is dit rekening houden met de zwakten van de ander. Dit maakt het gelijk moeilijker een algemeen geldend antwoord te vinden omdat verschillende mensen verschillende zwakten hebben. De een zou er misschien meer bij gebaat zijn het te weten (liever dan het op een dag horen van een ander), de ander is er meer bij gebaat bij het niet te weten. Mijn vrouw heeft mij duidelijk gezegd dat ze liever niet weet van mijn vroegere leven (mijn vrouw en ik zijn tot geloof gekomen enige jaren nadat we zijn getrouwd, eerst zij en later ik). Evenzo wil ik het ook van haar niet weten. Het is verleden tijd en bedekt en wij willen die beerput niet meer openmaken, het dient tot niets.
Het verwijt dat ik proef in verschillende reakties is 'hoe kun je zoiets geheim houden en de ander eerlijk in de ogen kijken". Mijn antwoord is: dit kan je als je weet dat in Jezus bent gereinigd en vergeven en als je de ander oprecht lief hebt boven jezelf en haar voordeel zoekt. Tegelijkertijd zou ik willen vragen: wat is het persoonlijk geestelijk voordeel van de ander om het te weten? Hoe wordt de ander daarmee opgebouwd? Is het niet slechts het vlees dat het wil weten?
Nog even een korte opmerking. Ik denk dat het huichelachtig van een mens is te denken dat hij of zij open en eerlijk is. Ieder mens heeft zijn geheimen, waar hij of zij zich voor schaamt, gedachten, neigingen, wat dan ook. Het enige verschil is, dat vele mensen deze zaken niet zo ernstig nemen. Het licht wordt onder de korenmaat gezet en deze dingen worden huichelachtig verborgen, vergeten en op de duur ontkend als het hart verhard is. Of het wordt gerelativeerd met een menselijke maatstaf. .
Hebben we niet allemaal onze geheimen, die we, als het goed is, verafschuwen en bewenen en belijden aan God. Zoals Paulus zegt " Want ik weet, dat in mij, dat is in mijn vlees, geen goed woont; want het willen is wel bij mij, maar het goede te doen, dat vind ik niet. Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik." (Rom 7: 18-19). Wat is Psalm 32 dan een troost.
Een laatste conclusie die ik zou willen maken. (en ik schroom omdat ik bang ben dat ik al te veel heb gezegd en het niet mijn plaats is hier adviezen te geven, ik ben echter dit pad op gegaan en moet het afmaken en neem dus deze vrijmoedigheid).
Zonder de exacte situatie te kennen wil ik me weerhouden van nog het een nog het ander aan te bevelen. Ik zie geen bijbelse gronden het wel te zeggen aan je vrouw, ik zie ook geen bijbelse gronden het per se niet te zeggen, alhowel ik wel gronden zie voor terughoudendheid, met name op grond van de liefde.
Mijn aanbeveling is de zaak verder te overwegen, bijbelstudie te doen om God en Zijn wil beter te leren kennen, bidden om wijsheid en dan met een rein geweten (gebaseerd op Gods woord), het een of het ander te doen. Daarbij voortdurend te bidden voor je vrouw, dat zij geen schade lijdt en dat ze wordt gesterkt in geloof en in relatie met God. Je kan ook bidden voor het behoud van je huwelijk maar hou het voordeel van je vrouw boven alles. Wees bezorgt om het voordeel van je vrouw, niet om jezelf, laat dat over aan Jezus. Zo kan je als man jezelf opofferen voor je vrouw zoals Jezus Zich heeft opgeofferd voor de gemeente. Wie weet welke deuren God onverwacht opent en welke ander wegen je gaan kan.
Beveel gerust uw wegen,
Al wat u ’t harte deert,
Der trouwe hoed’ en zegen
Van Hem, die ’t al regeert.
Die wolken, lucht en winden
Wijst spoor en loop en baan,
Zal ook wel wegen vinden,
Waarlangs uw voet kan gaan.
Ik zal voor jullie beide blijven bidden.
Tevens begrijp ik dat hij worstel met de bekering. Dat is ook duidelijk in zijn vraag te lezen. Het is niet zo dat bekering betekent dat je je hart moet proberen te reinigen maar juist uit je hart te vluchten naar Jezus toe. De rechtvaardigmaking geschied niet in ons maar buiten ons.
Ik ben er met Gerard van overtuig als hij het geheim van overspel aan zijn vrouw verteld dat de vraagsteller in grote problemen komt. Dat geeft hij zelf al aan door te zeggen dat zijn vrouw het waarschijnlijk psychisch niet aan kan, DOE DAT DAN OOK NIET. Daarmee zondig je niet tegen de Heilige Geest! Jezus offer als maar afblijven wijzen dat is zondigen tegen de Heilige Geest en daar is hier totaal geen spraken van.
De vraagsteller moet Jezus nog leren kennen en dat is geen schande. Ik moet zelf Jezus ook nog in veel zaken leren kennen en dat betekent ‘bekering’ die we dagelijks moeten leren. Probeer niet in het reine te komen om het aan je vrouw te vertellen maar om het aan Zijn voeten te werpen, daar licht het op de juiste plaats.
Gerard, fantastisch antwoord van jou ik sluit mij volledig bij jou aan, proficiat.
En dan nog wat, ik geloof dat ik als vrouw helemaal teleurgesteld/verdrietig etc. zal zijn van zo'n bekentenis. Maar het MEEST verdriet zal hebben over het feit dat hij zo'n groot probleem jaren voor zich heeft gehouden!!
Behalve dat overspel zonde tegen God is, is het ook zonde tegen zijn vrouw.
En om dan nu een goed geweten te halen ten koste van zijn vrouw????
Ik vind het wat moeilijk omdat er ook in de Bijbel staat dat je elkaar de zonden moet belijden. Maar hoe vaak zondigen we niet tegen elkaar in gedachten?
Het kan toch niet de bedoeling zijn dat we dat allemaal aan elkaar gaan belijden, dus waarom het één wel en het ander niet?
1 Korth.10:23 Alle dingen zijn mij geoorloofd, maar alle dingen zijn niet oorbaar; alle dingen zijn mij geoorloofd, maar alle dingen stichten niet.
24 Niemand zoeke dat zijns zelfs is; maar een iegelijk zoeke dat des anderen is.
Wat een ongelofelijk arrogante en onbeschofte reactie!!!
Dit is zó denigrerend, excuses zijn hier méér dan op z'n plaats.
Mijn reactie moet je zien in het licht van mijn eerste reactie. Daarin gaf ik aan dat ik het helemaal eens was met het antwoord, en reacties van anderen.
Ik vindt het ook heel jammer dat er reactie's komen die haaks staan op het gegeven antwoord. Voor de vraagsteller wordt het er dan niet gemakkelijker op.
Voor alle duidelijkheid: Door overspel te plegen, breken we de echt. Bijbels is er dan een grond voor echtscheiding. Of het zover moet komen, mag de andere partij beoordelen. daarin heb je dan zelf geen recht van spreken meer'.
Ook dit recht ontneem je de ander door het als een geheim te bewaren, z.g.n. om de ander te sparen. Verder, zie mijn vorige reactie.
Ik denk dat ik het jammer mag vinden dat iemand reageerde en ik denk ook dat ik dat zeggen mag.
Ten laatste: Eens schreeft je zelf Petrus, je hoeft ook niet overal op te reageren.
Dat vond ik toen een wijs woord. Nu wil ik zeggen: Als je in mijn geval meent dit toch te moeten doen, doe het dan niet buitenproportioneel.
Jíj bent dan van je schuldgevoel verlost en je vrouw zoekt het maar uit.
Dit kan iets zijn wat je je hele leven met je mee zult moeten dragen. Dat is jouw kruis en het gevolg van jouw zonde.
Daar kun je Gods hulp bij vragen.
Je vrouw er willens en wetens aan onder door laten gaan, dat vind ik nogal wat. Ja, er staat dan niks meer tussen jullie in en jij bent ontlast. Maar je vrouw?
Ga je biechten om haar te ontzien of doe je het eigenlijk voor jezelf?
- 1
- 2
