Ouders blijven eren
Ds. C. Harinck | 22 reacties | 19-07-2010| 08:48
Vraag
Bedankt voor uw antwoord op mijn vraag over het vijfde gebod. Een predikant hebben we niet, we zijn vacant. En onze wijkouderling is mijn man, dus hij kan me in deze ook niet helpen. Door alle omstandigheden is er niemand meer die ik vertrouw. Juist omdat ik hierdoor dus nergens terecht kan, heb ik mijn vraag via Refoweb aan u gesteld. Ik had gehoopt dat u, doordat ik mijn vraag heb toegelicht, mij een duidelijk antwoord zou kunnen geven. Ik worstel verder en denk toch dat de Heere van mij vraagt mijn ouders te blijven eren. Maar hoe? En hoe lang nog, Heere? En welke straffen hangen mij boven het hoofd als ik het niet meer kan?
Antwoord
Beste mevrouw,
Er is een juk verbonden aan het discipelschap van Jezus. Het is het juk van de zelfverloochening. Er zijn ook dingen, die je evenals Jezus over moet geven in de hand van Hem, Die rechtvaardig oordeelt. Verder spreekt Jezus over kolen vuurs op iemand hoofd hopen. De liefde overwint het kwade door het goede. Dat is allemaal wel tegen ons vlees en anders dan in de wereld.
Wanneer je op Hem mag zien wordt dit juk zacht en deze last licht. Dat wens ik u vooral in uw omstandigheden toe en ook uw man.
Hulp van God toegewenst,
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ja, je vrienden kies je uit, je familie en daarmee dus je ouders niet. Dat je de bloedband niet kunt wissen mag duidelijk zijn, maar dat betekent niet dat het gezond is wanneer je je leven lang gebukt gaat onder die relatie zoals in dit geval.
Er zijn voorbeelden genoeg van mensen die definitief met hun ouders hebben gebroken en die zich zelf nooit daarin zijn tegengekomen, dat is wat je jezelf oplegt! Je maakt het tot last als je níet breekt, als je níet voor jezelf kiest, welnu als dát is wat je onder ‘eren’ verstaat gaat er iets geheel mis.
Nogmaals: je eert je vader en moeder pas als je de band verbreekt en zorgt dat je zelf gelukkig bent. Blijf je altijd gebukt gaan onder deze relatie en is er sprake van een ongezonde relatie en scheve verhoudingen, dan moet je dat niet je vader en moeder in de schoenen schuiven, maar jezelf, want je kiest er uiteindelijk zélf voor om het te laten voortbestaan.
Het betekent niet dat het je eigen schuld is dat het is gebeurd, maar wél dat het je eigen schuld is als je er onder het mom van “eren” zelf in blijft hangen.
Eer dus je vader en moeder écht en doe wat je moet doen!
Zal ik je wat zeggen? Ik vind het bijna ziekelijk wat hier geschreven wordt!
Het kunnen de omstandigheden zijn dat iemand dit met zich laat gebeuren. Druk van buitenaf, van familie, kerk enz. Je moet dat niet onderschatten ! Jij vertelt altijd hoe jij het zelf doet, maar nogmaals, we zijn niet allemaal zoals jij. En dan is het niet aardig van je, dat je zo neerbuigend doet, het ziekelijk noemt zelfs. Daarmee doe je vraagstelster EN de anderen hier, geen recht.
Ik ben het wel met je eens, dat je niet ALLES hoeft te slikken. Je mag je grenzen aangeven. OOK naar je ouders. En dat gaat dus hier en daar ernstig mis.
- 1
- 2
