Bang voor oordeel en hel

Ds. A. van Vuuren | 1 reactie | 05-06-2010| 15:30

Er gebeuren de laatste tijd steeds meer rare dingen op de wereld. Vulkaanuitbarstingen, overstromingen enzovoorts. Ik ben erg bang dat we in de eindtijd leven en dat het niet zo lang meer zal duren voordat Jezus terugkomt op de aarde. Als ik bereid zou zijn voor Zijn komst zou ik niet bang hoeven zijn. Maar ik ben niet bereid! Ik ben bang voor het oordeel en voor de hel. Ik weet heel goed dat ik bekeerd moet worden. Ik bid hier ook veel om, lees regelmatig uit de Bijbel en ga naar de kerk, maar daarmee kun je het niet verdienen. En het zegt mij soms ook allemaal niet zo veel. Ik kan ook niet van mezelf zeggen dat ik erg naar de hemel verlang. Ik ben alleen maar bang. Hoe moet ik met deze bange gevoelens omgaan? Ik weet er soms geen raad mee!

Gelukkig dat je nog angst hebt! Angst hoor bij het mens-zijn na de zondeval. Wanneer wij in een gevaarloze werkelijkheid leefden, waar elke oorlogsdreiging of ramp zou zijn uitgesloten, waar niemand ziek zou kunnen worden of kon sterven, waar iedereen een engel van volmaaktheid voor de naaste zou zijn, zou elke angst ongegrond en abnormaal zijn. Maar nu de gevaren reëel en zeer groot zijn, en wij van alle kanten in een bedreigde situatie leven, hoort het bij onze bestaanswijze dat er angst is.

Nu gaat het bij jou om een angst voor het eindoordeel en de hel. Het feit dat je daar bang voor bent bewijst dat je geweten nog niet is dichtgeschroeid. Natuurlijk ben je daarmee niet bekeerd en met God verzoend. Daar is meer voor nodig. Maar het kan je wel uitdrijven om God te zoeken. Een jongedame zei eens tegen mij: Ik ben God gaan zoeken uit angst voor de hel, maar nu dien ik Hem uit liefde. Misschien gewaagd om te zeggen, maar is je angst wel groot genoeg? Want anders zou je toch niet rusten totdat je God gevonden hebt?!

Natuurlijk kun je de hemel niet verdienen door regelmatig uit de Bijbel te lezen en te bidden. Al zou je dagelijks tien hoofdstukken lezen en twee uur bidden, zelfs daardoor gaat de hemelpoort niet voor je open. Maar wel is het zo dat we via de middelen van Bijbellezen en gebed de Heere moeten zoeken en mogen vinden. Dat heeft Hij zelf beloofd. De Heere Jezus zegt: “Bidt en U zal gegeven worden, zoekt en gij zult vinden, klopt en u zal opengedaan worden” (Lukas 11).

Aan die beloften twijfelen is Hem tot een leugenaar maken. “Ja zeg je maar het zegt mij soms allemaal niet zoveel.” Kan best zijn, maar als je trouw  biddend de middelen gebruikt mag je geloven dat de Heere er voor zal zorgen dat het je wel veel gaat zeggen, dat er verlangen komt. Kerkvader Augustinus zegt ergens: Al biddend om de Geest ging ik bidden door de Geest.

Je schrijft: Ik weet heel goed dat ik bekeerd moet worden. Ik begrijp dat je dat als noodzaak ziet om de hel te ontlopen. Maar dat is niet het hoofddoel van de bekering. Het doel is dat je een zalige relatie met de Heere gaat krijgen, dat je gelukkig wordt in een leven met Hem en- niet te vergeten- dat je gaat leven tot Zijn eer. Zo krijgt je leven werkelijk zin en doel. Je móet je niet alleen bekeren. Voorop staat dat de Heere dat je dat wil geven. Dat heeft de Heilige Geest zelfs bekrachtigd in de Heilige Doop aan het begin van je leven (Zie Doopformulier).

Je bekijkt het allemaal wel heel erg vanuit je eigen angst. Heeft de Heere Die jou geschapen heeft, Die dag in dag uit zo liefdevol voor je zorgt, Die een verbond met je is aangegaan (HeiligeDoop) geen recht op jouw leven? Besef je niet hoeveel verdriet je Hem doet door hem je leven te onthouden? Hij staat als de liefdevolle Vader in die bekende gelijkenis te wachten op jou verloren zoon, dochter. Richt je op Zijn opzoekende zondaarsliefde. Niet de angst, maar het verdriet om wat je Hem aandoet moet je hart vervullen. Ga zo tot Hem: “Vader ik heb gezondigd.” Hij wacht je vol liefde op. “En toelopende viel hij hem om de hals en kuste hem” (Lukas 15).

Ook een kind van God kan nog wel eens schrik en angst hebben voor Gods heiligheid. Dat voorkomt trouwens oppervlakkigheid. Maar dat is geen regel. Het zou toch vreemd zijn als jij altijd maar bang was voor je eigen vader of moeder, als je die tenminste nog mag hebben. Maar een ogenblik is er in Zijn toorn, maar een leven in Gods goedgunstigheid (Ps. 30). De kern van het leven met de Heere is liefde. Rustend in Christus en zijn volbrachte werk mag je het als gelovige ervaren: De volmaakte liefde (Gods liefde) drijft de vrees buiten. Dat gun ik je zo van harte en daar zal ik ook voor je om bidden.

Ik las eens een oude legende van een christen die een engel tegen kwam. Die engel had in zijn ene hand een emmer met water, in de andere hand een brandende fakkel. Christen vroeg: wat gaat u daarmee doen. De engel zei: Met dat water ga ik de hel uitblussen, want er zijn zoveel mensen die God dienen louter om de hel te ontlopen. Met die fakkel ga ik de hemel verbranden, want er zijn zoveel mensen die God dienen enkel omdat ze naar de hemel willen.

Beste vraagsteller/ster je hoeft geen angstig leven te hebben. Het leven van het geloof is juist zo ontspannend op dat punt. Daarom, zoek de Heere om Hem zelf en als je dan de Heere Jezus leert kennen als je Verlosser, dan ontvang je in Hem behoud en veiligheid en geborgenheid. Dan wordt de hel voor jou gesloten en krijg je de hemel er bij.

Ds. A. van Vuuren

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. van Vuuren

• Geboortedatum:
  02-11-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Capelle a/d IJssel
• Status:
  Actief

135 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven