Ernstige jaloersheid
C. M. Chr. Rots - de Weger | 27 reacties | 20-04-2010| 13:02
Vraag
Ik ben een moeder van 34 en verwacht ons vierde kindje. Mijn man is werkzaam in de IT. Ik merk aan mezelf dat ik altijd erg veel moeite heb met dat 'wereldje'. Iedereen heeft de duurste mobiele telefoon waarop alles te zien en te doen is en iedereen twittert. Mijn man ook. Ik heb geen moeite met het hebben van contact met andere mannen en vrouwen op zich, want dat is logisch. Maar op Twitter (wat ik zelf toch vaak onnodig gewauwel vind) komen er uiteraard ook vrouwen voorbij die met mijn man twitteren en hij met hen. Het probleem is dat het van die vrouwen zijn die er op de foto uitdagend uitzien en dan die flauwekulberichtjes... Ik kan me er zo aan ergeren! Wat is nu mijn probleem? Ik ben zwanger, dus misschien heb ik last van mijn hormonen, ik weet het niet. Ik ben zo bang dat mijn man te persoonlijk met zo'n vrouw gaat twitteren, of haar gaat ontmoeten en ons huwelijk er door onder druk gaat staan. Er is een vrouw die hij binnenkort ziet op een soort conferentie van zijn werk en dat staat me gewoon niet aan. Hoeveel huwelijken gaan er niet kapot door internet en nieuwe ontmoetingen? Ik ben gewoon bang en, ik geef toe, het is ook zeer ernstige jaloersheid. Ik voel me altijd buitengesloten, omdat hij voor mijn gevoel twee levens leidt: met zijn werk en alle contacten, ook soms na werktijd, en zijn leven met ons. Dan heb ik het gevoel dat hij dat andere leven leuker zal vinden. Mijn hoofd is gewoon in de war en er gaan iedere dag wel duizend en èèn van dat soort gedachten door me heen. Ik ben gewoon bang dat hij die vrouwen leuker gaat vinden en mij maar als een saaie piet ziet. Overdrijf ik? We hebben er al veel over gepraat, maar ik blijf zo'n gepikeerd gevoel houden over dit alles. Ik zou willen dat hij met dat zinloze getwitter zou stoppen. Ik weet dat hij geen relatie met een ander heeft, maar ik word gek van die gedachten!
Antwoord
Beste mevrouw,
Jaloezie en het hebben van vertrouwen gaan niet zo gemakkelijk samen. Toch denk ik dat u uzelf streng moet toespreken: uw man geeft gèèn aanleiding tot de gedachten die u 'gek maken.' Zet ze dus opzij. Zorg ervoor, dat u gèèn 'saaie piet' bent! U verwacht een vierde kindje van hèm: is hij niet apetrots op u?
Natuurlijk leidt hij 'twee levens': op zijn werk worden andere vaardigheden van hem geeist dan die hij als echtgenoot en vader (thuis dus) nodig heeft. Het is toch geweldig, dat dat kan? U maakt deel uit van èèn kant van zijn leven: zonder stabiel thuisfront wordt de andere kant wel een heel lastige kant, maar u kunt niet altijd zien en weten wat uw man uitvoert! Er is vertrouwen nodig bij de manier waarop uw echtgenoot gestalte geeft aan het onderhouden van zijn gezin.
U heeft een hekel aan getwitter. U noemt dat gewauwel en flauwekulberichtjes. Tja, hij kijkt daar wellicht anders tegen aan. Nou, en, zolang u de berichtjes leest (mag lezen, wellicht) weet u waar ze over gaan. Als het flauwekul is, kunt er misschien met humor naar leren kijken: dat maakt het gemakkelijker om er mee om te gaan!
En die 'mooie' vrouw, die hij gaat ontmoeten, is zijn zwangere echtgenote niet eindeloos veel mooier voor uw echtgenoot? Zijn de drie andere kinderen niet eindeloos veel belangrijker in zijn leven dan een mooie, maar vreemde vrouwelijke collega?
U schrijft: 'hoeveel huwelijken gaan er niet kapot door internet en nieuwe ontmoetingen?' Daar tegenover zeg ik: hoeveel huwelijken gaan er niet kapot door jaloezie en een gebrek aan vertrouwen?
U ziet: voor een goede relatie zijn er twee partijen nodig die proberen elkaar (de ander) gelukkig te maken in plaats van egoistisch te gaan voor slechts 'eigen zin'. Het is goed om met uw man over deze dingen te praten. Te blijven praten. Maar kijk daarbij kritisch naar uzelf: waarom moet hij veranderen? Verander uw eigen houding tegenover hem, dat is de enige mogelijkheid om met jaloezie om te (leren) gaan. Op zich heeft een zwangerschap of hormoonspiegel daar niet mee te maken.
Ik wens u alle goeds toe!
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Kan me goed voorstellen, mag ik je aanraden voor je man te gaan bidden, bid om bescherming voor de "vreemde vrouw"! Bid om bescherming voor je huwelijk, uiteraard ook voor jezelf want het plantje van Jaloersheid in onze tuin kan een hoop schade aanrichten, kan je misschien het naar je man uitspreken dat je bang bent?
Als je er zomaar eens over door wil mailen mag je me mailen evangelie@live.nl
Bij een man met drie kinderen en een vierde op komst weet ik niet waar hij de tijd vandaan haalt om avond aan avond met andere mensen te twitteren.
Heeft hij nog wel tijd voor zijn vrouw?
Om Mevrouw Rots te citeren: is zijn zwangere echtgenote niet eindeloos veel mooier voor uw echtgenoot? Zijn de drie andere kinderen niet eindeloos veel belangrijker in zijn leven dan een mooie, maar vreemde vrouwelijke collega? als het antwoord ja is, zal zijn getwitter zich in grenzen houden.
Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen, dat je man slechte bedoelingen heeft. Maar ook hij moet de duivel geen voet geven door dit soort dingen.
Er zijn weinig dingen, die zo belangrijk zijn dat ze niet tot de volgende dag kunnen wachten als hij op werk is. Of jullie moeten besluiten om alleen samen te twitteren.
P.S. Zo lang bestaat twitter nog niet, hij kreeg zijn avonden voor die tijd toch ook gevuld?!
Ik vind het heel raar als een man 'onzinnig' met andere vrouwen twittert. Dat anno 2010 heel de wereld dat nu normaal vind hoeft nog niet te betekenen dat dat zo IS.
TIP: laat deze vraag lezen aan je man! En vraag aan hem of het énig doel dient in zijn -door God gegeven- leven om met andere vrouwen te twitteren.
En wat is onzinnig? Is een babbel met de buurman over het weer zinnig? Of verwacht je een wetenschappelijke verhandeling in 140 tekens? ;-)
Bovendien is een Twitter-account meestal openbaar. Met de inhoud zal het dus wel meevallen.
Als IT'er met 4 kinderen herken ik wel wat er over het 'wereldje' wordt opgemerkt. Maar: recht tegenover jaloezie staat vertrouwen.
Ik zou persoonlijk knettergek worden als mijn vrouw al mijn gangen zou nagaan en ik van elke mail, SMS of twitter verslag zou moeten doen. Vorige maand heb ik nog een borrel gedronken met twee Scandinavische vrouwen met wie ik prettig had samengewerkt, dat kan toch gewoon in een goede gezonde relatie?
En wat betreft Twitter: aan de reacties te zien snappen veel vrouwen niet dat dat zo leuk is. Als IT'er herken ik de nieuwsgierigheid naar dit soort nieuwe ontwikkelingen en net zoals chatten een jaar of wat geleden is nu twitteren ineens 'in'. Persoonlijk boeit Twitter mij niet zo, maar er is toch ook niets mis mee? Wen eraan dat sociale media de omgangsvormen tussen mensen veranderen en zoek er niet gelijk iets verkeerds achter.
Ik ben helemaal niet jaloers aangelegd en controleer mijn man echt niet maar toen ik dit las kon ik me goed voorstellen dat vraagstelster hier moeite mee heeft.
Misschien is het ook van belang of hij veel van zulk soort contacten heeft.
Als dat zo is zou ik er denk ik niet te zwaar aan tillen want dan is het maar één van de velen en niet iemand speciaal.
Nee geheimen hebben, zo zou ik het niet willen noemen, maar ik vind het heerlijk om even met mijn hartsvriendin en mijn andere vriendinnen dingen te delen waar mijn man niet van weet. Ik heb ook een eigen inlogcode, een eigen dagboek zelfs! Mijn man weet van dit alles,weet de code en het sleuteltje, maar heeft niet de intentie om naar de inhoud te zoeken. We gaan allebei om het jaar een week weg, het ene jaar de een,het andere jaar de ander. Elk met eigen vrienden. We zijn al 20 jaar samen, en vormen al 18 jaar een gezin! Onze kinderen krijgen ook ruimte om iets "eigens" te hebben.
Dat is vertrouwen in elkaar hebben, we houden veel van elkaar, maar kunnen elkaar gelukkig loslaten zodat we ook iets "eigens" kunnen blijven hebben.
Beste vragenstelster, als het inderdaad onschuldig is, laat hem los, dan zul je merken dat je daarmee meer wint dan verliest. Het is benauwend zowel voor een man als voor een vrouw, om door de ander gecontroleerd en op de nek te worden gezeten. Liefde laat zich niet dwingen, maar als dat er mag zijn, moet er ook sprake zijn van vertrouwen hebben in elkaar.
Het moet niet, maar het mag.
Ik denk dat je elkaar dan echt goed (leert) kennen en weet wat er in het hart leeft van de ander.
Ik weet wat er in het hart van mijn echtgenoot leeft, zonder dat hij mij details hoeft te geven over wat hij heeft gehoord, gezien, e.d. Je kunt ook gesprekken voeren over gevoelens zonder daar namen en feiten bij te noemen.
Ik heb zelf ook een "zwaar" beroep waarbij ik een beroepsgeheim heb. Als ik iets wil delen, deel ik het zoveel als mogelijk met mijn medegenoten uit mijn zelfde beroep. Als je iemand bent die geen dingen kan bewaren, moet je ook niet in zulke beroepen gaan werken, of zulke ambten vervullen! En als je wel eens iets deelt, doe het dan zonder namen te noemen. Mensen vragen me wel eens uitdrukkelijk of ik toch alsjeblieft niks zeg tegen een derde. Dat is voor mij een vanzelfsprekendheid, mijn werk en prive zijn strikt gescheiden.
Hoe ik zelf over zaken denk, dat weet mijn echtgenoot. Als ik iets heel schokkends meemaak, deel ik dat ook, geef ik aan waarom me het zo geraakt heeft, zonder dat mijn echtgenoot weet waar, hoe, wie en wat.
- 1
- 2
