Verliefd op Engelsman
C. M. Chr. Rots - de Weger | 4 reacties | 01-04-2010| 16:30
Vraag
Ik ben een vrouw van 21 jaar en verliefd. Ik heb een jaar in Engeland gewoond en daar een fantastische, unieke jongeman leren kennen. Hij is 28 jaar en komt van oorsprong uit Kameroen. Door omstandigheden heeft hij geen visum en kan dus niet naar Nederland komen om mij te bezoeken. We waren er beiden van overtuigd dat lange afstand relaties niet werken, daarom besloten we geen vaste relatie aan te gaan. Toch hebben we nu al zo'n anderhalf jaar contact via mail en skype. Soms ga ik ook naar Engeland om hem te zien. Hij heeft mijn hart gestolen en we zouden graag samen een toekomst opbouwen, maar ik moet eerst mijn studie hier in Nederland afmaken. Ondertussen vind ik het afschuwelijk om hem niet regelmatig te zien. Mijn familieleden hebben hem nog nooit gezien en zouden het liefst zien dat ik ermee stop. Begrijpelijk, ze houden van me en zien me liever niet naar Engeland vertrekken. Mijn ouders vinden dat het vooral van mijn kant komt. Ik ervaar dit zelf ook wel een beetje zo, maar ik baseer dit op het verschil tussen geslacht en karakter. Ik denk hele dagen aan hem en moet standaard eens per dag huilen van ellende. Het liefst zou ik mijn boeltje pakken, naar hem toegaan en gewoon een normale relatie hebben, zodat we kunnen zien of het nu wel of niet werkt tussen ons. Ik heb hem nog nooit langer dan een week om me heen gehad en hij weet dus ook niet echt hoe ik in het dagelijks leven ben. Hoe moet ik omgaan met deze vorm van liefdesverdriet, als de liefde nog niet over is? Ik kan op dit moment nergens meer van genieten en al mijn vreugde en kracht raken langzamerhand op. Ik geloof in God en vertrouw erop dat Hij mij er doorheen zal helpen, maar heeft u misschien nog wat praktische handvaten voor het onderhouden van relaties op afstand? Is het verstandig hem een aantal keer per jaar op te zoeken? Ik vind het heerlijk, maar daarna ben ik weer een aantal weken helemaal van de kaart. Veel dank!
Antwoord
Beste 21-jarige,
Een lastige situatie, zo’n lieve vriend op afstand. Die ook nog eens uit een heel andere cultuur komt. Als jij naar Engeland vertrekt om hem te ontmoeten is dat zéker geen normale leefsituatie, dus dat helpt niet veel om elkaar écht te leren kennen. Hij heeft geen visum schrijf je: mag hij wel blijven of moet hij straks ook nog terug naar zijn land van herkomst? Jullie wilden geen vaste relatie omdat die geografische afstand er is, maar er zijn méér barrières te overwinnen!
Wat let je om veel met elkaar te schrijven, te mailen, te skypen? Spreek af, dat je eerst je studie af wilt maken -hoeveel tijd kost dat nog?- voordat je belangrijke beslissingen neemt. Je merkt dan vanzelf wel of je naar elkaar toegroeit of juist niet. Waarbij je inderdaad op God mag vertrouwen: ga biddend je weg!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Is hij Christelijk? Zo ja, dan kunnen jullie misschien afspreken voor deze dingen persoonlijk (of samen maar dat gaat wat moeilijk) te bidden? Je kan je dan ondanks de afstand heel verbonden voelen met elkaar!
liefs....
Naar Engeland gaan en de schepen hier achter je verbranden? Niet doen dus. Maak je studie af en volg het advies van je ouders op.
Verliefdheid kan onvoorstelbaar sterk trekken en je vasthouden. Bijna in een klem houden waar jezelf dan niet meer uitkomt.
Door alle moderne middelen is de wereld klein geworden en kan je veel contact met elkaar hebben.
Je geliefde goed leren kennen heeft in deze situatie veel tijd nodig. Geef dit proces van leren kennen ook deze noodzakelijke tijd. Dan zal blijken wat stand houdt. Vluchten in een relatie die straks mogelijk vastloopt levert veel verdriet op.
Geef het dus de tijd.
eerlijk gezegd vind ik twee kanten in jouw brief:
aan de ene kant heb je een fantastische man leren kennen, die je hart heeft gestolen en die graag een toekomst met je wil opbouwen.
aan de andere kant heb je een man uit kameroen leren kennen zonder verblijfsvergunning, die je nog nooit meer dan een week achterelkaar gezien hebt. Jullie hebben het erover gehad en besloten dat een relatie op afstand niet werkt. Er is contact via het net, en af en toe ga je op bezoek, maar het komt voornamelijk van jouw kant. Tot nu toe heeft dit je alleen verwarring en verdriet gebracht en je zit er eigenlijk doorheen.
Als je naar de situatie kijkt met je hart en met je verstand zul je waarschijnlijk tot twee verschillende conclusies komen. Je hart is verliefd, maar met je verstand weet je dat een relatie zoals jij beschrijft al een kleine kans van slagen heeft als beide partijen er 100 procent hun schouders onder zetten.
Als een de kar moet trekken lijkt het uitgesloten dat je hier gelukkig van wordt.
Veel wijsheid wens ik je en Gods zegen
