Meeleven met vriendin

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 27-03-2010| 12:30

Vraag

Refoweb, zou iemand die ervaring heeft met het overlijden van een zeer geliefd familielid deze vraag kunnen beantwoorden? Ik (22) heb verkering met een evenoud meisje. Zij heeft al jaren iets heel ergs te verwerken, waar iemand in feite alleen over mee kan praten als hij of zij het zelf heeft meegemaakt. Haar broertje is op jonge leeftijd door een ziekte overleden en haar zusje door een ongeval. Soms kan ze er zo verdrietig om zijn, ook als we bij hun graf staan. Het lukt mij gewoon niet om er compleet voor haar te zijn. We bidden vaak samen, dan gaat het al iets beter met haar. Ik heb zelf een vorm van autisme (PDD-NOS) en ik vind het gewoon erg moeilijk om me op die momenten in haar in te leven. Zij is voor mij in alle omstandigheden compleet en door haar stabiliteit, vaardigheden en talenten leidt mijn autisme nooit tot enig probleem. Zij kan er extreem goed mee omgaan. Maar ik voel me richting haar dan hopeloos. Ik las net weer dat het in een relatie om geven en nemen draait, maar het lukt me op dat moment gewoon niet. Hoe moet ik hier mee omgaan? Ik weet het soms niet meer.

ADVERTORIAL

De zorgverzekeringen van Care4Life

De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?

Lees hier meer over onze principiële uitsluitingen.

De zorgverzekeringen van Care4Life

Antwoord

Beste vraagsteller,

Laat haar deze ‘noodkreet’ lezen. Als ik het goed inschat, is dat al meeleven genoeg voor dit moment.

En verder: laten zien dat je er bent, ook al heb je niet direct woorden tot je beschikking is al zó belangrijk. Erken haar verdriet. Leg je arm om haar schouder als je bij het graf staat… zoiets. Als zij bij jou haar verdriet kwijt kan, mag huilen en steeds weer praten over haar broertje en/of zusje, zijn jullie beiden op de goede weg! Haar verdriet is jouw verdriet, zij het dat jíj het op een andere (jouw eigen) wijze (mee)beleeft. Dát is géven. Dat is er zijn. Dáárdoor bouw je samen aan een gelukkige relatie!

Gode bevolen,
Marijke Rots

Lees meer artikelen over:

verkering
Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

  • Geboortedatum:
    18-02-1947
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Aalten
  • Status:
    Actief
1541 artikelen
C. M. Chr. Rots - de Weger

Bijzonderheden:

Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.

Bekijk ook:

 

 


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
1 reactie
Catherine
27-03-2010 / 16:14
Ook mensen zonder PDDNos vinden het heel vaak moeilijk om mee- en in te leven. Het feit dat jij deze vraag stelt, vind ik al heel bijzonder ! Ik heb ook een zoon met PDDNos, een hele lieve jongen, maar door zijn handicap is hij soms sociaal onhandig. Het is heel veel wat jouw vriendin heeft meegemaakt ! Zoiets is bijna niet te bevatten. Als je er altijd maar voor haar wilt zijn, i.i.g. laat merken dat je het niet zozeer kunt begrijpen, je hebt het immers zelf niet meegemaakt ? Maar een arm om haar heen en een veilige schouder om uit te huilen, DAT is al zoveel ! Volgens mij komt het wel goed met jullie.
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Vergeestelijken van Zacharia

Ik heb een vraag over o.a. deze tekst uit Zacharia 14:12-15: "Dan zal de Here uittrekken om tegen die volken te strijden, zoals Hij vroeger streed, ten dage van de krijg; zijn voeten zullen te dien da...
2 reacties
27-03-2013

Zelfbeschadiging

Ik zit met een best wel een lastig probleem waar ik met anderen niet over durf te praten, wat ik eigenlijk hier nog niet durf te ‘bespreken’, ook omdat ik weet dat het triggerend kan werken. Ik, singl...
Geen reacties
27-03-2018

Wij zijn een gelukkig stel en 3,5 jaar getrouwd. Waar ik me zorgen over maak is dat mijn man veel minder zin in gemeenschap heeft als ik (...)

Wij zijn een gelukkig stel en 3,5 jaar getrouwd. Waar ik me zorgen over maak is dat mijn man veel minder zin in gemeenschap heeft als ik. Nu ik na twee bevallingen weer ‘ontzwangerd’ ben, overvalt het...
Geen reacties
27-03-2009
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering