Negatieve ervaringen zijn niet uitgesproken
C. M. Chr. Rots - de Weger | 2 reacties | 04-02-2010| 16:15
Vraag
Beste Marijke Rots, wij hebben nu bijna acht maanden verkering. We hebben ups en downs gehad, die volgens ons in iedere relatie voorkomen. Nu zitten we op een dieptepunt. We wonen ver bij elkaar vandaan (noorden en zuiden van het land) en zien elkaar dus niet zo vaak. Ook hebben we het allebei erg druk met werk en studie. We wonen allebei nog bij onze ouders. Dat laatste levert spanningen op. We kunnen/durven allebei onszelf niet te zijn als we in het gezin zijn van de ander. Dit komt ook omdat eerdere negatieve ervaringen niet uitgesproken zijn. Het geeft veel spanning tussen ons. Zelf vind ik het ook moeilijk om mezelf te zijn als ik bij 'vreemde' mensen ben. Nu vragen wij ons af of we bij elkaar passen. Onze ouders vragen zich dat ook af. Maar als we samen zijn, gaat het wel goed! Wat moeten we doen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Ligt het antwoord niet in de vraag opgesloten? Úítpraten moeten jullie. Die negatieve ervaringen verdwijnen niet vanzelf. Je schrijft niet waar de ervaringen over gaan en met wie ze zijn opgedaan: maar dáár moet je beginnen. En je vriend is er deelgenoot van. Sámen hebben jullie het goed, maar familie (van weerskanten) hoort daar gewoon bij. Een leven lang. Vraag de ouders maar eens wat zij precies denken en waarom zij tot de conclusie komen dat jullie niet bij elkaar passen: soms kijken ouders met een juiste ‘blik’! Kom je gaandeweg echt tot de ontdekking dat jullie niet bij elkaar passen dan is het altijd beter ten halve te keren dan ten hele te dwalen!
Het allerbeste toegewenst.
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
en als het tussen jullie verder goed gaat, ga er dan zeker mee door en laat je vooral niets aan praten of onzeker maken door ouders (kweet hoe makkelijk dat kan)
jij hebt voor hem gekozen, en hij voor jou, het draait om jullie vooral, als jullie gaan trouwen heb je niet veel meer met elkaars ouders te maken, en dan is het zeker jammer om je nu door hen te laten beinvloeden en het evt uit te maken.
sterkte met alles, en onthoud: Liefde overwint alles!!
Wanneer dit een karaktereigenschap van je zou zijn dan maakt het in dit verband niet uit waar je vriend woont. Al zou het maar 5 km zijn, je komt dan toch bij "vreemde" mensen.
Dat geldt dan vaak ook in welke maatschappelijke omstandigheid je komt te verkeren. Niet alleen bij je vriend maar dan ook bij vele andere "vreemde" contacten die je in dit leven moet aangaan. Als kluizenares kun je niet leven.
Waar komt dit nu uit voort dat je moeilijk jezelf kunt zijn. Legt de omgeving die beperking je op of leg je je (mogelijk onbewust) deze beperking zelf op?
Wanneer de omgeving dat doet dan laat je dat duidelijk merken, op een nette wijze uiteraard, dat je je daar niet prettig onder voelt en dat je je graag vrij wilt kunnen bewegen. Wanneer die omgeving je die vrijheid niet wil gunnen dan zijn er twee mogelijkheden: 1) je laat die omgeving voor wat die is en je schudt het stof van je voeten en je vertrekt, 2) je bevecht je vrijheid van handelen waar je recht op hebt en geef aan dat je je niet wilt laten ringeloren.
Wanneer het uit jezelf komt dan raad ik je aan eens na te gaan wat een training assertiviteit je kan brengen. Een dergelijk training maakt je ervan bewust hoe je op dit punt in elkaar zit en wat je er aan kan doen.
In beide genoemde situaties moet je wel de koe bij de horens vatten én actie ondernemen.
Het maar laten hangen lost niets op en het maakt het door de tijd heen moeilijker voor je om je vleugels in vrijheid en vreugde te kunnen uitslaan.
