Respect van man minder
C. M. Chr. Rots - de Weger | 23 reacties | 12-01-2010| 08:52
Vraag
Mijn man en ik zijn acht jaar samen, vijf jaar getrouwd. Ik voel me de laatste tijd (driekwart jaar) eenzaam en heb het gevoel dat zijn respect voor mij steeds minder wordt. Ik heb het echt geprobeerd te benoemen, maar hij vindt het onzin en wil er niet over praten, vraagt zich af wat ik van hem wil. Hij is erg druk met werk en kerk. Ik ben zwanger (wat me denk ik gevoeliger maakt) en heb best veel behoefte aan lieve woorden, een knuffel of gewoon iets samen doen (bijvoorbeeld wandelen). Hij ergert zich best vaak aan mij en vindt me wat onderontwikkeld. Hij heeft bijvoorbeeld liever dat ik meer ga werken, terwijl ik liever met een baby (die eraan komt) en de andere twee kleine kinderen veel thuis ben. Ik ben niet een heel makkelijk persoon, dat weet ik. Ik herken me wel in de omschrijving “hoog sensitief” en ik snap dat dat voor mijn man soms best vermoeiend is. Maar ik vind het zo moeilijk dat ik meer voor hem lijk te voelen dan hij voor mij. Ik denk trouwens niet dat er een ander is. Dat is wel eens zo geweest, maar toen gedroeg hij zich heel anders. Bij mijn weten is dat ook echt over en is er geen contact meer. Wat kan ik doen? Mezelf veranderen zodat mijn man me meer waardeert probeer ik wel, maar ik word er heel verdrietig van omdat het me niet lukt. Ik ben bijvoorbeeld soms wat verlegen en niet heel ambitieus en daar kan ik echt niet totaal anders in worden. Maar ik zie wel dat hij vrouwen die dit meer hebben, meer respecteert. Met iemand erover praten wil hij niet, omdat hij geen probleem ziet. Maar ik ben soms de wanhoop wel nabij. Ik wil mijn man echt dienen en liefhebben, maar ik kan niet een (heel) ander persoon worden. Is het acceptabel als ik er met iemand over praat, bijvoorbeeld mijn wat oudere (en wijzere) schoonzus?
Antwoord
Beste mevrouw,
U maakt zich zorgen... maar uw man is toch met ú getrouwd. Met u, zoals u bent? Wat zou híj veranderd willen zien? Als ik het goed lees hoeft er wat hém betreft niets te veranderen, toch? U schrijft dat ú vindt dat het anders moet, maar is dat ook zíjn wens? Hij ziet geen problemen. Begin daarmee: hij vindt het prima zo. Die ‘wanhoop’ zit dáár dus niet. Natuurlijk kan een zwangerschap gevoeliger maken, maar voor u wordt het de kunst om ánders naar uw leven, uw huwelijk, uzelf te leren kijken. Een heel ander persoon worden is niet nodig, zelfs onmogelijk. Gedachten en gevoelens kunnen veranderen door anders te leren kijken! Het is alleen wat moeilijk om dat via geschreven woorden te bewerkstelligen. Als de relatie met uw schoonzus (zíjn zus?) zo is dat een gesprek met haar mogelijk is, kan dat natuurlijk ook prima.
In ieder geval is het goed om niet alleen te blijven tobben. Negatieve gedachten kunnen zich gemakkelijk ‘vastzetten’, en dát is niet waar u op dit moment op zit te wachten, nietwaar. Probeer uzelf als waardevól te zien: u mag straks moeder zijn van dríé kinderen. Als het uw ‘ambitie’ is om hen op te voeden “in de vreze des Heeren” hebt u een lévenstaak! Een prachtige. Sámen met uw echtgenoot.
Schrijf me nog maar eens.
Een hartelijke groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat erg dat je je 'eenzaam' voelt in je huwelijk! Dat kan nooit de bedoeling zijn!
Is het een goed idee om hem deze vraag te laten lezen? Misschien dat hij inziet hoe serieus je probleem wel degelijk is?
In ieder geval heel veel sterkte... Misschien klinkt het wat raar want ik ken je niet, maar je lijkt me een hele lieve vrouw en moeder...
Liefs, Rinske
waarom deze (giftige) reactie?
Als het nodig is om dat te zeggen, doet de redactie dat wel, lijkt me zo.
Wees blij dat in deze individualistische samenleving, waar zoveel pijn, verdriet, eenzaamheid en gebrokenheid is, er mensen zijn die, net als de barmhartige Samaritaan, zich om anderen mensen bekommeren en hen willen helpen.
en idd helaas heb ik veel ervaring wat geestelijke stijd, of problemen in huwelijken, maar God heeft het laten mede werken ten goede zodat ik nu anderen tot zegen kan zijn. Als je er moeite mee heb mail me dan even ;-)
En het boek 'de 5 talen der liefde'!
Wat een verdriet, vind het dapper van je deze vraag te stellen via Refoweb. Het is wel fjin dat het annoniem kan natuurlijk, maar toch blijft het dan de vraag of je er wat mee kunt.
Helaas maak ik dit probleem van dichtbij mee (vriendin van mij) en las ik dus niet noor niets afgelopen zaterdag een zeer treffend stukje over relatiepijn.
Die man schrijft over de geestelijke strijd rondom relaties. Die begon al in het paradijs, waar de satan de relatie met God verstoorde en zei, het gaat om jou, zorg vooral voor jezelf, een ander doet het niet en de satan doet dit nog steeds.
Waarom? Heel eenvoudig, een verstoorde relatie betekent stilstand en afleiding, zodat God niet tot Zijn doel kan komen. De satan probeert gemeenten of vriendenkringen te breken, maar dit lukt zo moeilijk als hij het vergelijkt met een bos potloden, die kun je niet zomaar breken! Dus.....pak je toch potlood voor potlood, dus gezin voor gezin valt om en vele mensen zijn beschadigd en krachteloos.
De duivel zal er alles aan doen om dit inderdaad te doen. Ik heb eens horen vertellen over een vrouw die een goddeloze man had en die man tergde haar door met zijn vieze modder schoenen gewoon naar binnen te lopen en zijn vrouw pakte de dweil maar weer zonder ook maar één woord te zeggen. Tot die man het op een gegeven moment ook zo zat werd en vroeg waarom ze toch niets zei. Ach, zei de vrouw, ik doe dit uit liefde voor jou, want jij denkt dat je het hier nu goed hebt, maar voor mij komt het beste nog!! Een flinke nadenker voor ons allemaal.
Blijf praten met je man en laat hem inderdaad je vraag maar lezen wie weet, maar vooral...........blijf praten met God over je man en hoe jezelf hier in moet en mag staan!
Van harte Gods Kracht toegebeden!
Maar lieve vraagstelster, inderdaad lijk je mij ook een hele lieve zorgzame moeder, geniet ervan, heb ik ook altyd gedaan, nu staan ze op eigen benen.
Ik persoonlijk weet niet hoe je man denkt, want hij is daar niet helemaal open over, maar hij kan niet verlangen, als hij jou juist zo uitgekozen hebt uit al de vrouwen vd wereld ,dan kan hij nu niet verlangen dat jij anders wordt. dat mag niet. probeer echt te praten. dat moet hij ook willen op een goed moment. want alleen eerlijk open praten lost op. Het voelt voor jou niet goed dus echt samen praten. ik hoop van harte dat je gevoeligheid nu in deze mee speelt, en het erger lijkt dan het is, en dat jullie sterker uit de strijd komen. sterkte en veel liefs en een goede zwangerschap. en naar ik van harte hoop geniet straks van je 3 tal.en leg zeker je vragen je gevoelens alles maar vd Heere neer, Hij weet raad. liefs een moeder.
Jouw vraag had de mijne kunnen zijn! Wat is het moeilijk en verschrikkelijk om je eenzaam te voelen binnen je huwelijk. Mensen kunnen goedbedoeld tips geven, maar wellicht moet er iets van zijn kant komen. Een stukje erkenning of begrip voor wat jij voelt. En je kunt zelf allerlei boekjes lezen, maar de praktijk kan nog zo weerbarstig zijn en blijven.
Toch wil ik je een tip geven: Bid veel voor je man en voor jullie huwelijk! God hoort je! En het kan geen kwaad lijkt me, als je eens met een vertrouwd iemand over je zorgen praat.
Heel veel sterkte toegewenst!!!
En ze kan weer vervolg vraag stellen maar de wachttijd is lang, en ik krijg idd soms reactie van de vragensteller we mailen wat over en weer, en zo wil ik andere helpen.
De Heere Jezus ging het land door, goed doende. Als jij een discipel wilt zijn, dan is Hij je grote Voorbeeld. Hij ging het land door, goed doende. Volg Hem maar na!
Zijn Shalom!!
Deze reactie voegt op mijn beurt nu niks toe voor de vraagsteller geloof ik... sorry dan daarvoor...
Voor verdieping, vernieuwing en helpende kracht van God in je huwelijk en relatie.
5 talen van de liefde, al eerder genoemd, is ook een prachtig boek. Misschien een idee dat samen met je man te doen, als daar de mogelijkheid voor is.
Veel sterkte!
voeg hierintegen zelf iets waardevols toe
dat draagt bij aan de zaak van deze website
Beste vragenstelster,
Er hebben al veel gereageerd. Dus ik weet niet goed of mijn reactie wat voor je toevoegd. Ik herken wel bepaalde dingen in je vraag. Bovenstaande test heeft voor ons wel wat voor verheldering gezorgt in hoe we onze liefde uiten naar elkaar (het anders naar dingen kijken!!). Verder heeft een mail aan mijn echtgenoot gezorgd voor een open gesprek. Je bent zelf in de gelegenheid om rustig uit te leggen wat je dwars zit en de ander kan hier ook weer rustig over nadenken. Met een ander erover praten, lijkt me goed, vooral omdat het je zo hoog zit. En zijn zus kan het wellicht best begrijpen, omdat die hem al jaren kent en je kan helpen te relativeren.
Gods nabijheid hier in toegewenst.
- 1
- 2
