Verleden van incest en mishandeling
C. M. Chr. Rots - de Weger | 3 reacties | 23-12-2009| 12:00
Vraag
Wat moet ik doen? Ik ben een meisje. Ik heb een verleden achter m’n rug waar incest en mishandeling door ouders een grote rol speelde. Ouders zijn beide gediagnosticeerd met psychiatrische stoornissen. O.a. schizofrenie, narcistische persoonlijkheidsstoornis, afhankelijkheidsstoornis en chronisch depressie. Ik durf eigelijk niet echt stil te staan bij mijn verleden. Ik ben bang dat het emoties oproept die mij teveel worden. Dat de emoties sterker zijn dan dat ik ben. Ik leef gewoon door. Buitenstaanders die niets weten zullen niets aan mij merken. Ik ben mezelf constant aan het bewijzen. Ik word er zo moe van. Nu is er ook nog een jongen die mij leuk vind. Ik hou van hem. Al langer, maar ik durf echt geen relatie te beginnen. Ik weet niet waar ik heen moet met m’n gevoel. Vroeger voelde ik niets, maar nu steeds meer. Ik wil dat niet. Mijn ouders zijn allebei ontoerekeningsvatbaar verklaard door de rechter. Dit houdt mij ook tegen om mijn emoties te laten gaan. Mijn ouders konden er tenslotte ook niets aan doen... maar ik weet gewoon even niet meer wat ik moet doen. Ik heb hulp, maar het helpt niets omdat ik me niet kan en durft open te stellen. Als ik het niet tegenover mezelf kan, hoe dan ik dat dan wel tegen een ander? Ik wil stoppen met die hulp, maar ik weet eigelijk ook dat dat niet slim is, ahoewel ik er nu ook niets mee opschiet.
Antwoord
Beste meid,
Je schrijft nogal een verhaal, zeg! En dat wil je allemaal wel of eigenlijk ook niet in je eentje maar zien te verwerken. Je hebt hulp, lees ik aan het eind van je brief. Hoewel ik geen idee heb om wat voor soort hulp het gaat, denk ik: niet stoppen! Óf ándere hulp zoeken… wat je al aan het doen bent door deze brief!
Juist door wél met een ander over jezelf te praten, kun je een spiegel voorgehouden krijgen, die je kan helpen om ánders naar jezelf, naar het verleden te kijken. Je ouders konden er niets aan doen, schrijf je. Nú, op dit moment, kun jij dit wel! Het gaat nu toch om jouw leven, waarin jij verantwoordelijk bent voor de stappen die je onderneemt. Wat in het verleden (heel erg) scheef is gegaan hoeft geen soort van excuus te zijn naar de toekomst! Wellicht kan de leuke jongen die je ontmoet hebt –en die gevoelens heeft ‘wakker gemaakt’- je helpen als je met hem praat. Als je hem vertelt waar je mee worstelt.
Ik weet niet, of ik je brief zo voldoende heb beantwoord. Maar ik wens je in ieder geval van harte toe dat je niet alleen door het leven gaat, want die last is te zwaar… herken je het oude lied in deze regels? “Laat Een u sterkte geven, ga tot uw Middelaar”, zo gaat het verder. En daar gebruikt God óók mensen voor, die je nu op op je levenspad ontmoet bij het zoeken naar hulp!
Schrijf me nog maar eens!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
joh hier schiet ik vol van.
als je wilt mag je mij mailen ik ja niet echt hlpen, maar wel naar je luisteren en met je meehuilen...bidden... leven.
Een ding wil ik nu vast kwijt, je ouders hebben wel hun verantwoordelijkheid!!!
Iedereen wie dan ook kan hulp zoeken toerekenvatbaar of niet!
Het zet er wel ander licht op maar er niet aan kunnen doen gaat er bij mij niet in
een digitale knuffel en ik geef je bij deze mijn e-mail adres e.defockert@kliksafe.nl
Het lied van Marijke Rots is heel mooi zoek de hee tekst maar op
Ga niet alleen door het leven.
gr Samanthi
Hij, God Zelf, wil dat jij tot bloei komt, dat je open gaat, want je bent door Hem Zelf gemaakt. De afschuwelijke dingen uit je verleden, moeten naar boven komen, om de personen die jou deze vreselijke dingen hebben aangedaan, door de genade van God, te kunnen vergeven. Dat staat er nu heel makkelijk, maarik weet persoonlijk dat het heel erg moeilijk en zwaar is, maar niet zonder hoop. Het is een heel proces, maar echt, vergeven doet leven......
Ik weet niet of je een goed beeld hebt van vergeven, ik had dat als slachtoffer totaal niet. Ik zal het hieronder weergeven zoals ik het een tijd terug kreeg van een lieve broeder die mij heel veel geholpen heeft in deze moeilijke tijd.
Vergeving is NIET: alles is vergeten.
Vergeving is NIET: de pijn is weg.
Vergeving is NIET: de dader belijdt zijn schuld en ontvangt straf
Vergeving is NIET: zonde tolereren.
Vergeving is NIET afhankelijk van de reactie van de ander.
Vergeving is NIET: je gevoelens veranderen.
Vergeving is WEL: aanvaarden/accepteren dat je leeft met de gevolgen van de zonde van een ander.
Vergeving is WEL: zeggen "Heere God, ik zal het veleden niet meer tegen hem gebruiken, niet in mijn woorden en ook niet in mijn gedachten."
Vergeving is WEL: begrijpen wat Jezus deed en in Zijn voetsporen volgen, nl: HIJ heeft ONZE zonden op Zich genomen.
Vergeving is: een wilsbesluit.
Vergeving zet JOU vrij, en doet JOU in vrijheid leven, niet de ander.
God geve je, door Zijn vergevende genade, de kracht en de wil om écht te vergeven en daardoor in vrijheid te kunnen leven.
Ik hoop en bid van harte dat er iemand door God gezonden op jouw pad komt die jou kan begeleiden naar ware vrijheid met Gods hulp.
Je open durven stellen is super moeilijk, maar toch echt de weg. Ik heb zelf vele, vele jaren, altijd maar gezwegen, en als je dan gaat praten, voelt dat heel naar, maar ook goed, je gaat verwerken en dat is zo noodzakelijk.
Veel liefs hoor en van harte sterkte!!
