Bang voor huwelijksnacht
C. M. Chr. Rots - de Weger | 3 reacties | 21-11-2009| 10:11
Vraag
Over een paar maanden hopen mijn vriend en ik te gaan trouwen na 3 jaar verkering. We zien ontzettend naar de dag uit en we leven er ook echt samen naar toe. Alleen ik vind het moeilijk om me te geven aan mijn vriend (op lichamelijk gebied). Ik zie daarom ook erg tegen de huwelijksnacht op. Mijn vriend stelt me heel erg gerust, en ik weet dat ik daar niet tegen op hoef te zien, maar toch doe ik het. Waar ik eigenlijk bang voor ben is dat hij mij niet mooi genoeg vind. Ik heb geen reden om dat te denken want mijn vriend heeft mij nog nooit afgewezen, maar toch voelt het zo. Wat kan ik voor mezelf doen zodat ik hier mee ontspannen om kan gaan?
Antwoord
Lieve aanstaande bruid,
De huwelijksnacht, het begin van een nieuwe levensperiode, samen met je echtgenoot. De trouwdag is een belevenis, een bijzondere dag. Maar daarna begint het samen leven pas écht. Ik bedoel niet alleen op lichamelijk gebied, maar hij zal je op meerdere levensgebieden ‘mooi’ moeten vinden. Uit je brief begrijp ik dat hij dat ook doet! Anders was hij toch niet van je gaan houden? Spreek jezelf toe, en praat met hem zodat hij je nogmaals gerust kan stellen! Een prachtman, die zijn vrouw zó respecteert! Ontspannen omgaan met het idee van “niet mooi genoeg zijn” kan alleen als je jezelf accepteert. Ga maar eens voor de spiegel staan en overtuig je ervan dat je een mooie, gelukkige, jonge vrouw bent! En zo niet… schrijf dan nog eens, met méér gegevens!
Een fijne trouwdag toegewenst, én een gelukkig huwelijk!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Eerlijk gezegd erger ik me eraan dat veel mensen het idee hebben dat wanneer je getrouwd bent gelijk in de huwelijksnacht lichamelijk alles gegeven moet worden. Dat kan gewoon niet! Niet op een goede en ontspannen manier.
In je verkering leer je elkaar toch kennen? En de grens daartoe is voor ieder persoonlijk. Je hebt elkaar als het goed is stapje voor stapje geestelijk/verstandelijk/psychisch leren kennen. Daar heb je 3 jaar over gedaan en nu ben je toe aan een huwelijk en kan je elkaar NOG beter leren kennen!
Dat is erg mooi en dat is goed! Maar vergeet niet dat dat lichamelijk precies hetzelfde gaat! Dan moet je elkaar ook stapje voor stapje leren kennen en dus kan je je ook heel rustig stapje voor stapje geven! Dat heeft tijd nodig! En die tijd is voor de een korter als voor de ander!
Als je het allemaal samen rustig aandoet en het gewoon allemaal de tijd geeft dan hoef je er ook minder tegenop te zien! Sterker nog: je gaat meer verlangen en ziet er juist naar uit! En je weet dat dat andersom ook zo is en daar word je zekerder van....
Die tip voor de spiegel moet je echt doen! Goed advies!
En dat terwijl er niks is om je zorgen over te maken. Er valt in bed niks te presteren, je hoeft niks te presteren, het is niet moeilijk, iedereen kan het. Het gaat erom dat je van elkaar houdt en dat je elkaar vertrouwt. Dan komt het allemaal goed. En dan zal het altijd fijn zijn.
Dus: maak je geen zorgen! En luister vooral niet naar de bangmakers hier op het forum, die je vertellen dat het allemaal heel ingewikkeld is, en dat je moet presteren.
Het woordje vertrouwen moet je m.i zien in respect en wat er in bed gebeurt daar moet je open en eerlijk over zijn ten opzichte van elkaar. Er valt veel te presteren en veel te leren, niet iedereen kan het (goed).
