Relatie op de klippen

C. M. Chr. Rots - de Weger | 3 reacties | 23-07-2009| 15:00

Een paar weken geleden is mijn relatie na 1,5 jaar op de klippen gelopen. Het doet mij allemaal heel erg veel pijn, maar het kon gewoon niet verder tussen ons. Steeds hadden we twijfel en mijn twijfel was vooral of ik hem wel kon vertrouwen en of hij mij wel gelukkig kon maken. Uiteindelijk is het dus uit gegaan tussen ons. Ik heb dit wel eens vaker meegemaakt, maar toen had ik niet zo'n vervelend gevoel. Ik voel me verdrietig, leeg en heb als het ware een diepe kras in m’n hart gekregen. Wel gun ik het hem (hij heeft inmiddels een andere vriendin, die heel ver van hem weg woont), dat hij het fijn heeft in z’n relatie met z’n huidige vriendin. Ik merk dat hij opgebloeid is en dat hij gelukkig is (nog van verliefdheid)! Ik gun het hem echt. Ik wil dat hij gelukkig is en wordt! Maar ik voel het toch als een soort van falen van mijn kant. Ik heb echt geprobeerd in onze relatie om een goede en lieve vriendin te zijn en dat is me ook denk ik wel gelukt, maar ik snap niet waarom dat dan niet goed genoeg is geweest. Ik ben erg aan hem gehecht geraakt. We spraken en zagen elkaar veel. Het was mijn beste vriend aan wie ik alles vertelde. Nu is dit weggevallen en het voelt als verdriet of een soort pijnlijke plek die niet meer weg gaat. Ik krijg geen hap door mijn keel en ik merk aan mezelf dat ik erg op gesteld ben de laatste weken om alleen te zijn. Ik ben 18 en dus nog jong en ik moet verder, omdat er nog een heel leven op me wacht. Kan iemand mij adviezen geven over wat ik nu wel of juist niet moet doen? Ik ben een heel zeker persoon, maar dit maakt mij onzeker omdat het lijkt of ik niet goed genoeg was, terwijl ik alles uit de kast haalde. En als ik voorzichtig vooruit denk over eventueel een nieuwe vriend, ben ik bang dat het weer op de klippen loopt omdat dit al de tweede keer is; eigenlijk niet van mijn kant.

Beste 18-jarige,

Liefdesverdriet is gewoon een vervelend verdriet. Het brengt onzekerheid over de genomen beslissing met zich mee en soms ook schuldgevoelens. Natuurlijk heb je je best gedaan om een goede en lieve vriendin te zijn. Maar die twijfel of hij jou wel gelukkig kon maken was er ook! Het spreekwoord zegt “beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.” En dat is precies wat in verkeringstijd gebeurt: je bent halverwege een relatie. Je wilt elkaar beter leren kennen om te weten te komen of je sámen een leven kunt opbouwen. Wanneer nu een van beiden of allebei tot de ontdekking komt dat er ‘omgekeerd’ moet worden, is dat vervelend en verdrietig, maar béter dan dóór te gaan en ‘ten hele’ op een doodlopende weg terecht te komen. Dat heeft met fálen niets te maken (ook al zijn er wel faalgevoelens!), maar met gezond verstand! Je wilt toch gelukkig worden? Dan blijf je niet hangen in situaties die leiden tot het níét-gelukkig-zijn!

Neem de tijd voor je verdriet, het is niets erg om eens een poosje alleen te willen zijn. Het valt ook niet mee om hem nu gelukkig te zien met zijn nieuwe vriendin, alsof hij jou

misschien al vergeten zou zijn. Neem afstand, probeer voor jezelf een nieuwe doorstart te maken en laat je vooral door deze ervaringen niet ontmoedigen. Om weer wat zekerheid te krijgen mag je best je sterke kanten benadrukken. Dat het jullie niet gelukt is om een relatie op te bouwen en in stand te houden heeft met vele facetten te maken. Maak voor jezelf een lijstje met positieve dingen, om mee te nemen naar een volgende verliefdheid. Maak ook een lijstje met negatieve dingen: om van te léren wanneer je opnieuw een aardige jongen tegenkomt. Zoals je zelf schrijft: je bent nog jong genoeg!  

Alle goeds toegewenst,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1539 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven