Half jaar intensief contact maar geen relatie

Ik (21) heb ongeveer een half jaar contact gehad met een jongen. We hadden veel contact (via telefoon/sms/af en toe samen weg). Alleen nu weet hij zeker dat hij niets voor me voelt (heeft hij een tijdje over moeten denken) en nu hebben we dit dus allemaal stopgezet. Op zich wel goed; alleen ik ben wel verliefd op hem (geweest) en nu val ik ontzettend in een gat... Ik heb steeds de behoefte om contact met hem te zoeken, terwijl we afgesproken hebben elkaar niet te sms’en/bellen om het niet verwarrender te maken. We zien elkaar wekelijks ongeveer nog wel, maar het gesprek hebben we daarna nog niet met elkaar aangegaan/aangedurfd.

Eigenlijk doet het me heel veel pijn en ervaar ik een ontzettend gemis. Op zich is dat verklaarbaar en niet gek dat ik dat voel, maar het is niet leuk. Hoe kan ik hier zo goed mogelijk doorheen komen? En hoe kan ik accepteren dat we geen verdere relatie met elkaar hebben?

Daarnaast voel ik me ook boos tegenover God, waarom nu? Een half jaar intensief contact en nu geen relatie?

Beste 21-jarige,

Tja, verdriet is nooit leuk. Dat wil je niet. Want verdriet doet pijn. En geeft een gevoel van gemis. Hoe je daar doorheen komt? Richt je op andere dingen, andere mensen. Heb je vriendinnen? Ga daar leuke dingen mee ondernemen.

Over acceptatie: dat zul je wel moeten. Deze relatie is over en uit. Zelfs al blijf je hem wekelijks zien, en zelfs al heb je er verdriet van. Een relatie, liefde, moet van twee kanten komen, als dat niet zo is houdt het gewoon op. Loop hem níét achterna, want dan maak je waarschijnlijk meer kapot dan je zou willen. Laat hem ‘vrij’, richt je op andere dingen. Wie weet of hij zich dan ooit nog bedenkt... dat zou toch kunnen, nietwaar (ga daar niet op wachten, hoor! Bedenk dan: komt tijd, komt raad!).
 
Boosheid tegenover God: waarom gebeuren de dingen... helaas krijgen we daar niet altijd een antwoord op. Maar houdt maar voor ogen, dat je wél je verdriet en gemis aan Hem voor mag leggen; Hij weet wat lijden is en wil troostend bij je zijn! En, al kun je dit misschien nu nog niet geloven: God wil altijd het beste voor zijn kinderen. Hóé weet je soms niet, maar uiteindelijk moet alles meewerken ten goede. Probeer dat vast te houden, bij alles wat je meemaakt in je leven!

Een hartelijke groet,
Marijke Rots