Bij relatietwijfel niet inhalen

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 22-12-2008| 00:00

Ik heb al bijna drie jaar verkering. Het is vooral ik het begin altijd best goed gegaan tot is last kreeg van twijfels... na ruim een jaar ofzo. Het is toen echt lang moeilijk geweest; ik durfde het gewoon niet en voelde niks! Dit was voor mijn vriend ook erg lastig al was het niet constant zo. Ik was toen op alle gebied niet zo vrolijk meer. Het is toen ook drie maanden uit geweest. In die tijd was het toch gewoon hetzelfde; ik vond hem heel leuk, wilde hem graag spreken. Het kwam toen weer aan! Daarna was ik blij! Maar al snel kreeg ik weer dat getwijfel: doe ik het goed, meen ik het echt, hoe kan het dat het soms stroef loopt, is hij de ware, hou ik genoeg van hem, enz!

We ervaren nu beiden dat het zo moeilijk is; we willen allebei Gods weg gaan. We durven (nadat het uit is geweest) allebei het niet zo heel goed aan. We weten aan de andere kant waar we voor staan, wat we samen willen, enz! Ik bid er zo veel om maar ik durf zelf zo slecht op gevoel/verstand of wat dan ook af te gaan. Ik trek alles zo snel in twijfel. Ik weet het dan gewoon ook echt niet! Dit is op zich wel zo op alle gebied. Maar ik geloof ook echt dat we samen het heel goed kunnen vinden!

Op seksueel gebied durf ik ook zo weinig. Naar hem toe weet ik gewoon niet hoe het moet en durf ik het niet. Het komt misschien over alsof ik onzeker ben, maar ik ervaar dat niet direct zo. Ik merk gewoon dat ik zelf heel erg alles in twijfel trek. We proberen zelf om elkaar te tijd te geven maar het is zo moeilijk als je allebei niet weet waar je aan toe bent en hoe het zal lopen! Overhaast trouwen is niet goed, denk ik, maar weer uit maken ook niet... Wat dan? Mijn vriend is van een andere kerk, maar toch zijn we samen het goed eens wat we belangrijk vinden dus daar zit het niet op vast!

Ik ben trouwens 23 en mijn vriend 24. Je zou denken al volwassen, maar goed! Ik ben benieuwd naar uw reactie.

Lieve twijfelaarster,

In een vorig antwoord schreef ik: bij twijfel niet inhalen. Dat zou ik ook tegen jullie willen zeggen. Neem je tijd, praat veel met elkaar. Óók over twijfels en gevoelens van onzekerheid. Ga in gebed, leg je zorgen om jullie relatie aan God voor. Precies wat je allemaal al doet, als ik je brief goed lees.

Niemand kan in de toekomst kijken, we weten nog niet wat mórgen brengt! Maar toch: “Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heeren hand. Moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land.” Vertrouwen mag gelukkig ook! Liefde gaat niet vanzelf. Het is een groeiproces, als van een teer plantje dat een dikke boom moet worden. Trouw is daarbij een van de dingen die nodig zijn, naast eerlijkheid, openheid en vertrouwen!

Overhaast een huwelijk beginnen is het domste wat je kunt doen, dat zie je gelukkig wel in! Als ik jou was zou ik eens informeren of er geen huwelijkscatechese is bij een van de beide kerken. Vraag anders aan een van de predikanten (of aan de jeugdouderling) of zij niet een aantal avonden over verschillende onderwerpen, die met de toekomst van jullie samen te maken hebben, met jullie willen spreken. Heel goed kan dit samen met andere aanstaande echtparen, zodat je ook ervaringen kunt uitwisselen. Het nut van dergelijke gesprekken is wel bewezen in de gemeenten waar ik van weet dat dit soort cursussen of catecheses gegeven worden. Een van mijn kinderen heeft dit gedaan vóór de trouwdag, en een aantal stellen is er zelfs -op eigen initiatief- mee doorgegaan ná hun trouwen.

Het allerbeste toegewenst,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven