Denken aan zelfmoord

drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 19-12-2008| 00:00

Wat moet je doen als je het leven niet aankunt en je praat al met een psycholoog en met bekenden, maar dat helpt niet. Bidden lijkt ook niet te werken en eigenlijk wil je dat ook helemaal niet en je wordt steeds moedelozer en alle mogelijke manieren en tips heb je al uitgeprobeerd, maar het helpt allemaal niet en je denkt alleen maar aan zelfmoord?

Beste...

Hoe komt het dat alle hulp die je krijgt niet helpt? Zijn de mensen niet deskundig genoeg om met jouw problematiek om te gaan of vind je het zelf erg lastig om iets te willen en te kunnen met alle tips en adviezen?

Hoe komt het dat je het leven zo zwaar vindt en je niet meer de dingen kunt zien die toch wel de moeite waard zijn? Is het misschien wel zo dat je de moeilijkheden niet wilt aanvaarden of accepteren waardoor ze jou in de greep houden.

William Shakespeare zei: “Wat je niet kunt ontlopen, moet je omhelzen.” Natuurlijk bedoelt hij daarmee niet dat je blij moet worden met de dingen die je verdrietig maken, maar het helpt niet als je er voortdurend tegenaan blijft schoppen. Je kunt de moeilijke dingen in het leven niet ontlopen en al helemaal niet negeren. Maar je moet ze ook niet tot een frustratie laten worden voor de rest van je leven. Je kunt ze wel als een vijand accepteren waarmee je vrede kan en mag sluiten. Je zal goede vriendjes moeten worden met je ‘vijand’, anders blijft het leven één grote oorlog. Dus accepteren en aanvaarden wat moeilijk is.

En ondertussen zorgvuldig tellen welke lichtpuntjes nog wel aanwezig zijn. De Heere God schenkt altijd meer zegeningen dan dat Hij moeilijkheden toelaat in een mensenleven. Maar je moet die wel willen zien. En dat laatst is een belangrijk punt: wat wil jij uiteindelijk? Wil je bij wijze van spreken een vogeltje zijn dat voortdurend piept of een vogel die dwars door de moeilijkheden heen fluit. Daarvoor ben je geschapen: om te fluiten. Leven om te loven. Dat vraagt moed, uiteraard. Moed is angst die veel gebeden heeft, las ik ergens. Angst is de donkere kamer waar satan je negatieven ontwikkelt en brengt je geen steek verder. Het is niet toevallig dat er 365 keer: “vreest niet” in de Bijbel staat. Dat staat  overigens niet op zichzelf, maar we hoeven niet te vrezen als we God toelaten ons te ondersteunen en Hem als onze schuilplaats te zien. Natuurlijk is er veel kwaad in de wereld maar ik hoop dat je er mee leert omgaan als het “schaap” in Psalm 23. Maar dat moet je wel willen.

Misschien kan het je helpen om elke dag te beginnen met drie dingen te bedenken en op te schrijven waar je voor kunt danken. En langzaam maar zeker die lijst te laten groeien. Zo kun je ’s avonds terugkijken en bedenken wat de momenten van de dag waren waar je dankbaar voor kunt zijn. Je kunt twee bewegingen maken: één richting het duister en één naar het licht. Ik hoop toch zo dat je de laatste beweging zult maken!

Het advies van Willem Barnard tegen zwaarmoedigheid luidde: “Zingen, veel zingen en een dagboek bijhouden.” En een advies van een psychiater in dit verband was: Probeer elke dag iets te bedenken waarmee je iemand anders een plezier kunt doen!

Sterkte!

Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven