Mijn vriend en ik hebben al een paar jaar verkering. We hebben allebei een beper...

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 01-12-2008| 00:00

Mijn vriend en ik hebben al een paar jaar verkering. We hebben allebei een beperking en psychische problemen. Vaak zat/zit ik niet zo lekker in mijn vel, waardoor het niet altijd zo lekker loopt. Daardoor heb ik ook vaak getwijfeld aan onze verkering en aan mijn vriend. Inmiddels ben ik er al veel zekerder van. In antwoorden van Alie Hoek-van Kooten ontdekte ik dat mensen die onzeker, perfectionistisch en mensen die niet lekker in hun vel zitten, rasechte twijfelaars zijn. Dit heeft me een eind van mijn twijfels afgeholpen (bedankt!). Toch gaat het nog wel moeilijk, vanwege onze beperkingen. We zien echter ook hele duidelijke vooruitgangen en we willen echt met elkaar verder. De dominee zei wel eens dat je alleen met elkaar gaat trouwen als je zeker weet: dit wordt een goed huwelijk. Zelf ben ik er niet zo van overtuigd dat wij dat krijgen, aangezien ik snel ergens een probleem in zie en aangezien we allebei een beperking/contactstoornis hebben. Mogen we dan wel samen verder en uiteindelijk trouwen? Aangezien het leven voor ons individueel en samen best zwaar is, weten we dat we waarschijnlijk echt geen kinderen aankunnen. Ook hebben we niet echt een kinderwens (waarschijnlijk omdat we het toch niet aankunnen). Op Refoweb lees ik dat het huwelijk en de kinderwens in een adem genoemd wordt. Ook zei de dominee, voordat ik verkering kreeg, dat als je weet dat je geen kinderen aankan, geen verkering moet beginnen omdat het de natuurlijke weg is dat je in een huwelijk kinderen krijgt. Maar nu ben ik de verkering toch begonnen... Natuurlijk moeten we het in het gebed neerleggen, maar mogen wij er wel voor zorgen dat we geen kinderen krijgen? Wat kunnen we dan later (als we getrouwd zijn) het beste voor voorbehoedsmiddel gebruiken dat niet abortief werkt?

Lief bezorgd meisje,

Fijn, dat je aan antwoorden die je op het Refoweb tegenkwam veel steun hebt. Je hebt een paar jaar verkering en denkt aan trouwen... dat lijkt me een logische stap. Dat doet ieder stel dat verkering heeft, tòch? En denk je, dat ze dan van te voren weten of een huwelijk goed wordt? Wie kan er in de toekomst kijken? In vertrouwen op de Heere God, ja, want “wat de toekomst brengen moge,  mij geleidt des Heeren hand.” Dat geldt voor ieder mens, iedere dag opnieuw.

Zo, in een briefje, kan ik je geen antwoord geven op de moeilijke vraag die je stelt, omdat ik je niet ken. Ik kan niet bepalen of het goed is dat jullie gaan trouwen. Ik snap wél, dat je er naar verlangt.

Het is zeker goed om vóór je huwelijk na te denken over het al dan niet (kunnen, willen) krijgen van kinderen. Praat daar samen maar eens met je huisarts over, hij kent jou, jullie. Ik kan ook niet bepalen of je voorbehoedsmiddelen (en welke) moet gaan gebruiken. Ook dat is een zaak voor de huisarts om samen met jullie te bespreken. Het is fijn om je vragen aan God voor te willen en mogen leggen in gebed. Dat geeft rust. En daarna: práát er over met mensen die je kent en die jou kennen. Mensen die door God op je weg geplaatst zijn, die weten van jouw beperkingen én van die van je vriend. Mensen die je goede raad kunnen geven, en vergeet daarbij de dokter niet!

Ik zou het fijn vinden als je me nog eens wilt schrijven,

Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1530 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven