Ik ben zelf begin 20; een keer verkering gehad (half jaar). Voor deze tijd was i...

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 26-09-2008| 00:00

Ik ben zelf begin 20; een keer verkering gehad (half jaar). Voor deze tijd was ik al erg kritisch naar jongens toe (zo van; ik doe niet zómaar wat), maar nadat m’n verkering uit was is dit nog veel sterker geworden. Ik heb erg veel van m’n verkeringstijd geleerd, maar zou nu wel tien keer nadenken voordat ik weer een relatie aanga. Vooral omdat ik dan écht wil weten dat het de ware voor me is en omdat ik weet hoeveel pijn het doet als je relatie uitgaat. Dit wens ik niet nog vijf keer mee te maken. Het resultaat is dat ik soms niet weet wat goed is. Ik heb best veel contact met veel verschillende jongens. Ik geniet hier ook van; maar tegelijkertijd is het lastig; wat is vriendschap en wat is meer? Daarom een aantal vragen die n.a.v. bovenstaand verhaal bij me oprijzen: 1. Mag ik zó kritisch zijn? De afgelopen tijd heeft een aantal jongens me gevraagd met hen verder te gaan, maar ik heb nee gezegd. Ik kón het niet; hield voor m’n gevoel niet genoeg van ze. Zag geen toekomst met ze. Ik wil alleen iets doen als ik ergens voor 100 procent achter sta. Of is dit angst? Ben ik dan te voorzichtig en moet ik dan maar gewoon een relatie aangaan?! 2. Sommige jongens zijn hopeloos op zoek en blij iemand te hebben waarmee ze goed kunnen praten. Ze denken gelijk aan meer. Hier kan ik niet tegen. Ik wil ze niet gelijk afkappen, wil ze mijn vriendschap bieden, ook al is dat soms lastig. Maar een relatie beginnen is niet van toepassing voor mij. Hoe zorg ik ervoor dat ik deze jongens niet teveel hoop geef? En toch ondertussen de vriendschap behoudt? 3. Ik zoek een jongen/man die écht alleen maar voor mij gaat, weet wat hij wil, een doel in zijn leven heeft en God boven alles zet. Die niet hopeloos op zoek is, maar wel bewust keuzes maakt. Deze liggen niet voor het oprapen. Ik heb wel met een aantal van zulke jongens goede vriendschappen. Voor één (met wie ik veel optrek, steeds meer eigenlijk) voel ik meer. Maar wát is verliefd zijn? Wat denkt hij over mij? Hij is erg sociaal en doet tegen veel meiden aardig. Op den duur ga je misschien wel dingen maken of zien die er niet zijn. Maar dit is wél een jongen die ik wil! Hoe ga ik hier op de juiste manier mee om? Ik wil niet te overdreven overkomen, maar wil hem ook niet loslaten. Toch wil ik alles de tijd gunnen. 4. Tenslotte: hoe betrek ik hierin het gebed? Ik bid veel voor hem, lees dan ineens weer een tekst die inslaat als een bom; kan ook bepaalde omstandigheden zien als een bevestiging. Maar in hoeverre moet ik hierop afgaan? Ik wil God absoluut vertrouwen, maar wil daarnaast dus niet mijn eigen weg hierin gaan...

Beste twintiger,

Vraag 1: Ja, je mag zo kritisch zijn. Je bent een parel in Gods Hand, die het waard is om verzorgd te worden en te blinken voor Hem, toch? Natuurlijk kán angst een rol spelen. Ga eens na waar die angst vandaan kan komen! Wees niet te krampachtig in je houding naar mogelijke vriendschap, dat werkt eerder tegen je dan dat je er iets mee opschiet. Je bent begin 20... nog jong, dus! “Tijd” is vaak een toverwoord: als je echt verliefd bent en het is wederzijds geef de relatie dan een kans om uit te groeien tot liefde... dat kan héél goed zonder voorzichtigheid uit het oog te verliezen. Maar iets is nu eenmaal niet meteen 100 procent en blijft dan meteen altijd 100 procent! En als je met iemand geen toekomst ziet is het goed om met die iemand níét verder te gaan... toch?

Vraag 2: Wees duidelijk bij het begin van een relatie! Vriendschap ontstaat niet vanzelf, liefde ook niet... je moet elkaar op z’n minst leren kénnen en dát heeft tijd nodig! Mooie grote bomen zijn ook klein begonnen.

Vraag 3: Je stelt hoge eisen, zoals je zelf zegt. Daar is niks mis mee, per slot van rekening wil je met de man van je dromen een heel leven lang samen zijn, toch? Wat is verliefd zijn? In ieder geval niet die aardige jongen claimen, hem voor jou zelf opeisen en met jaloerse blikken kijken naar de aandacht die hij voor andere meisjes heeft. Geef de relatie een kans door hem beter te leren kennen als dit de jongen is die je wilt... ja, gun jezelf én hem de tijd (denk maar weer aan die grote boom).

Vraag 4: Bidden en op God vertrouwen is altijd het beste! Maar dat ontslaat je niet van je eigen verantwoordelijkheid in het omgaan met anderen!

Lees bovenstaande nog eens rustig door... dan komt het met jou vanzelf wel goed, denk ik!

Een hartelijke groet,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven