Vriend onbereikbaar geworden

E. (Betsy) Westeneng | Geen reacties | 05-06-2008| 00:00

Plots maakt mijn vriend onze serieuze relatie van bijna een jaar uit. Wat mij bij hem opviel was dat hij bij de vorige relaties ook zei dat het op de ander vastliep en hij vaak en veel sociaal wenselijk was,  niet zelf met innerlijke overtuiging zich kon geven, etc. Ik had daar toen al best wel mijn eigen vragen bij, maar gaf het een kans. Met mij had hij voor het eerst een relatie zoals hij nog nooit had gehad, zei hij: zo'n diepgang, en hij zei me vaak dat het nu zo geheel anders was. Enfin, dat voelde ik ook zelf zo. We hadden heel veel gemeenschappelijk. Plots maakt hij het uit en zegt hij ook weer diezelfde dingen als die ik hierboven noem. Waar kan dat op wijzen? Ik was totaal geschokt. Ik kan hem niet eens meer bereiken. Plots lijkt hij een onbereikbare man en een vreemde voor me. Zo'n enorme vervreemding voelde ik dat ik hem zelfs niet eens meer herkende. Een enorme paniek overviel mij: waar is de man die ik kende en die ik ben gaan vertrouwen, met wie ik zoveel had opgebouwd? Finaal geschokt ben ik achtergebleven. En hij is totaal onbereikbaar. Hoe ziet u dit en hoe moet ik hier nu mee omgaan? Ik heb een jaar mijn vertrouwen opgebouwd en zoveel hadden we samen opgebouwd en plots is echt alles weg.

De kans is groot, dat jullie beiden in een soort “verliefdheidspsychose” zijn terechtgekomen. Wat bedoel ik daarmee? In het begin van een verkering val je vooral op die eigenschappen van de ander, die je zelf minder hebt. Bijvoorbeeld: als de een het altijd wel moeilijk vindt om sociale contacten te leggen kan het heerlijk zijn als de ander dat juist wel makkelijk doet. Bij verliefdheid en aan het begin van een relatie is het heerlijk om elkaar aan te vullen in die dingen, die de ander nou juist minder heeft of dingen te krijgen van de ander, die jijzelf nou juist minder kunt. Dat maakt de periode van verliefdheid/kennismaking ook zo prettig: er lijkt weinig verschil van mening over zaken, je voelt elkaar naadloos aan. Hoe meer behoefte men zelf heeft aan erkenning en waardering door de ander, hoe meer men onbewust vaak de moeilijke kanten van zichzelf en van de ander ontkent: dus hoe groter de kans op een stevige verliefdheid. Maar als die verliefdheid minder wordt en de zaken komen weer in het gewone dagelijkse perspectief te staan, dan moet er geleerd worden om ook met de verschillen van elkaar om te gaan. Dan komen ook de minder prettige kanten van iemand in beeld. Dat is vaak wel een lastige periode, er komen meningsverschillen, een stevige aanvaring is logisch, maar best wel lastig...

Afhankelijk van hoeveel stevigte iemand van binnen heeft zal hij/zij meer of minder behoefte hebben aan dat fijne gevoel van herkenning en waardering door de ander. Als dat eigengevoel niet zo stevig is, zal naar verhouding meer “gebruik worden gemaakt” van de erkenning en waardering door de ander. Met andere woorden: de verliefdheidspsychose loopt het risico intens te zijn en het zal heftig worden als iemand weer “op eigen benen” komt te staan. Op zo’n moment van -laat ik het “ontnuchtering” noemen- komt het erop aan of iemand het nog aandurft een relatie aan te gaan met de kwetsbaarheden die hij/zij van zichzelf voelt en die hij/zij ziet bij de ander. Hij/zij voelt ineens, dat hij/zij nu steeds echt zichzelf moet laten zien en zijn/haar eigen mening moet geven. Dat is bedreigend en dus een moment waarop het risico van afhaken groot is.

In het algemeen is het dus het beste als het -ook in het begin van een relatie- je meteen lukt om je eigen mening te zeggen en je eigen leven te durven blijven leven. Ook om de kritische dingen die je ziet bij de ander, bespreekbaar te durven maken en dit te blijven doen. Dat maakt het risico van een ontnuchtering, die niet overleefbaar blijkt, kleiner.

Ik raad je aan om de tijd te nemen dit een plek te geven in je leven. Zoek steun bij mensen, die belangrijk voor je zijn. Zorg voor ontspannende activiteiten, ga niet te veel piekeren. Ik ben niet zo hoopvol over een herstel van de relatie. Daarvoor lijkt de ontstane afstand te groot. Het is voor jezelf van belang om in de toekomst alert te zijn om een dergelijke gebeurtenis te voorkomen. Het is immers iets, wat je diep raakt en wat een behoorlijke tijd vraagt om er weer “bovenop te komen"!
 
Betsy Westeneng, psychotherapeute en seksuologe NVVS, werkzaam bij Eleos

Dit artikel is beantwoord door

E. (Betsy) Westeneng

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven