In de prediking wordt regelmatig een oproep gedaan aan ons als mensen. De manier...

Ds. W. Pieters | Geen reacties | 28-04-2008| 00:00

In de prediking wordt regelmatig een oproep gedaan aan ons als mensen. De manier waarop is soms verwarrend. Dit speelt in de volle breedte van kerken (doordeweeks kerk ik van Ger. Gem. in Ned. tot PKN). Namelijk het volgende: hoewel iedereen benadrukt dat het een eenzijdig Godswerk is, zegt de ene dominee dat je zalig wordt met je armen over elkaar en dat je nou eens moet stoppen met dat werken, terwijl de ander zegt dat je alles moet doen wat in je vermogen ligt, ondanks dat wij onszelf niet zalig kunnen maken (deze verschillen komen overigens niet tussen maar ook binnen de kerken van hetzelfde verband voor). Welke oproep zou nu eigenlijk aan ons mensen gedaan moeten worden?

Bijbels preken betekent voorbeelden van de Bijbel volgen. Hoe moeten we dan preken? De Dordtse Leerregels vatten dat in hoofdstuk 2 als volgt samen:
 
De belofte van het Evangelie is dat een ieder die in de gekruisigde Christus gelooft, niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft. Deze belofte moet aan alle volken en mensen zonder onderscheid worden verkondigd en voorgesteld, met bevel van bekering en geloof.

Dus moeten wij de mensen bevelen = oproepen zich tot God te wenden/zich te bekeren en te geloven, dat is Jezus Christus aan te nemen. Welke mensen? Alle mensen, zonder onderscheid. Dus niet alleen die mensen die volgens ons door de wet genoeg zijn verootmoedigd of zo.

Ds. W. Pieters

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Pieters

• Geboortedatum:
  27-06-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Elspeet
• Status:
  Actief

264 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven