(...) Nu wil ik u vriendelijk bedanken voor deze woorden. Ze bemoedigen me. Ik z...
C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 04-02-2008| 00:00
Vraag
Aan Marijke Rots. Bedankt voor uw antwoord op de vraag (17-12-07). Mijn persoonlijkheid is in zekere zin dat ik heel nuchter overkom. Voorheen heel open, vrolijk. Nu is dat sowieso veel minder en moeilijk. Het geeft mij op een bepaalde manier wat rust om te horen dat ik niet de schuld van die verkrachting was. Wat pijn doet is dat mensen zeggen: je kan er altijd wel iets aan doen, Ãk zou het me niet laten gebeuren. Die mensen hebben een plaat voor hun hoofd, zou ik zeggen. Het is voor mij onmogelijk om aangifte te doen. Dit kan ik echt niet. Ik denk niet dat ik precies uit hoef te leggen hóe een verkrachting gaat. Ruw en pijnlijk. Het lijkt of je van binnen dood gaat. Er bestaat ineens niets meer voor mij. Er is niets anders meer. Ik ben alleen. Het is inderdaad twee door dezelfde persoon gebeurd. Hij haat mij. U zegt dat mooi: Er is bij mij ingebroken. Voor mijzelf ben ik al heel goed bezig om "recht op te lopen", maar ik weet dat het niet werkt zo. Ik ben niet de juiste persoon om nu niet meer over straat te durven lopen. Sowieso begrijpen de weinige mensen die dit zo'n beetje weten en de rest wat ze niet weten erbij fantaseren, dit niet. Ik wil normaal lijken. Ik wil niet zielig zijn, niet bang, niet afhankelijk. Ik moet sterk zijn. En dat is iets wat me niet lukt zodra iemand naar me kijkt. Dan voel ik die ogen, dan hoor ik ze denken: Daar heb je haar, wat een arme ziel. Dat drukt mij naar beneden. Dat geeft een waardeloos gevoel. En daarbij: Mijn ouders snappen hier niks van. Die hebben een hekel aan mij. Dat gevoel dat ik me eerst kon beheersen tegenover hen en nu ga huilen (niet waar ze bij zijn), dat geeft een gevoel of je leeg bent van binnen of dat je niet meer bestaat. Geen vertrouwen. Nu wil ik u vriendelijk bedanken voor deze woorden. Ze bemoedigen me. Ik zal de woorden bewaren. Heel vriendelijk bedankt. Een 16-jarig meisje.
Antwoord
Lieve 16-jarige,
Hartelijk dank voor je openhartigheid in deze reactie. Het heeft even geduurd voordat ik weer kon reageren, misschien heb je er naar uitgekeken? Bij deze dus...
Mensen die zeggen dat je er zelf iets aan hebt kunnen doen dat je verkracht bent, hebben inderdaad een dikke plaat voor hun hoofd en weten absoluut niet wat ze zeggen. Zogenaamde goedbedoelde ‘raad’ kan juist nog meer kapotmaken! Daarom vind ik het heel dapper van je dat je op deze open manier hebt teruggeschreven. Wellicht help je hier ook andere meisjes mee! Meisjes, die zich net als jij, alleen voelen. Goed dus, dat je dingen wilt delen, hoe moeilijk en pijnlijk dat mogelijk ook voor je kan zijn als je je eigen woorden terugleest in de vragenrubriek.
Ik had het in mijn vorige antwoord over de mogelijkheid van aangifte doen... dat kun je pas als je er aan toe bent! Ik schreef dat meer om goed duidelijk te maken dat ‘hij’ dingen heeft gedaan die voor de wet gewóón strafbaar zijn! En als je het nu nog niet kunt, wie weet misschien na verloop van tijd wél... de mogelijkheid is er in ieder geval en ‘verjaart’ niet zo snel (termijn weet ik niet). Ermee omgaan doe je op je eigen manier: het kan inderdaad onmogelijk voor je zijn om naar de politie te stappen, ik kan dat van een afstand niet beoordelen.
Je vindt dat je sterk moet zijn... maar op de meest onverwachte momenten zul je merken dat dat heel moeilijk kan zijn. Daarom vind Ãk dat je hulp moet (blijven) zoeken! Vooral ook om de zinnen die je aan het eind schrijft over de situatie thuis. Je hebt niet alleen anonieme bemoediging van een afstand nodig, maar concrete hulp. Je verdient het, lief meisje! Ga door op de nu ingeslagen weg. Als ik je daarbij kan helpen, laat het maar weten! Ken je de mogelijkheid van chatten met Eleos via Refoweb?
Een bemoedigende groet,
Marijke Rots
Hartelijk dank voor je openhartigheid in deze reactie. Het heeft even geduurd voordat ik weer kon reageren, misschien heb je er naar uitgekeken? Bij deze dus...
Mensen die zeggen dat je er zelf iets aan hebt kunnen doen dat je verkracht bent, hebben inderdaad een dikke plaat voor hun hoofd en weten absoluut niet wat ze zeggen. Zogenaamde goedbedoelde ‘raad’ kan juist nog meer kapotmaken! Daarom vind ik het heel dapper van je dat je op deze open manier hebt teruggeschreven. Wellicht help je hier ook andere meisjes mee! Meisjes, die zich net als jij, alleen voelen. Goed dus, dat je dingen wilt delen, hoe moeilijk en pijnlijk dat mogelijk ook voor je kan zijn als je je eigen woorden terugleest in de vragenrubriek.
Ik had het in mijn vorige antwoord over de mogelijkheid van aangifte doen... dat kun je pas als je er aan toe bent! Ik schreef dat meer om goed duidelijk te maken dat ‘hij’ dingen heeft gedaan die voor de wet gewóón strafbaar zijn! En als je het nu nog niet kunt, wie weet misschien na verloop van tijd wél... de mogelijkheid is er in ieder geval en ‘verjaart’ niet zo snel (termijn weet ik niet). Ermee omgaan doe je op je eigen manier: het kan inderdaad onmogelijk voor je zijn om naar de politie te stappen, ik kan dat van een afstand niet beoordelen.
Je vindt dat je sterk moet zijn... maar op de meest onverwachte momenten zul je merken dat dat heel moeilijk kan zijn. Daarom vind Ãk dat je hulp moet (blijven) zoeken! Vooral ook om de zinnen die je aan het eind schrijft over de situatie thuis. Je hebt niet alleen anonieme bemoediging van een afstand nodig, maar concrete hulp. Je verdient het, lief meisje! Ga door op de nu ingeslagen weg. Als ik je daarbij kan helpen, laat het maar weten! Ken je de mogelijkheid van chatten met Eleos via Refoweb?
Een bemoedigende groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
1537 artikelen
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
