Een gebed zonder end
SMS | 60 reacties | 10-06-2014 | 08:24
Ik heb wat met ze. Het volk dat zondags twee- of zelfs driemaal ter kerke gaan. Fatsoenlijk gekleed. De GBS-Bijbel in de hand. Ik heb wat met die Woordbediening waarin het ontzag voor een heilig God doorklinkt. Waarin de ellendestaat en verlorendheid de dienst uitmaakt. Ik ben ermee grootgebracht.
De mens die als een schuldig en verdoemelijk schepsel uit zichzelf nooit verder zal komen dan het slijk waarin hij zich met genoegen wentelt. Totdat God, met barmhartigheid bewogen, levendwekkende genade in dode zondaarsharten blaast. Bij een uitverkoren enkeling. Vanzelfsprekend...
Ja, daar heb ik wat mee. Met deze ‘bevindelijken’, zoals ze religieus-cultureel gedertimeerd worden. Ik heb wat met ze omdat dit volk gerijpt en bewerkt is voor de zaligheid. De grond is diep beploegd en geëgd. Gereed voor gebruik. Het enige dat nog mist is het evangeliezaad; Christus’ welmenend aanbod van genade... Niet voor een weinigje, maar voor allen.
Pas nog gehoord gehoord in een lang en leeg gebed. Een opsomming van alle ellende in wereld en kerk. Een gebed zonder vraag om bekering of genade. Een gebed zonder Jezus. En een gebed zonder end. Of er nog maar een “woordje” voor de hoorders bij mocht wezen... Dat blijft er dus over van het Boek waar het liefdesbloed van de Heere Jezus uit stroomt: “slechts een woordje”. Dat is dus boetedag...
Een predikant zei het eens zo: “Deze mensen staan stijf van de wet. Je hoeft de deur van het evangelie maar open te zetten en ze tuimelen zo naar binnen.” En daarom heb ik hoop voor dit volk. Deze “kleine luyden.” Ze zijn soms zo dorstig, dat één druppel liefdesbloed van Christus al genoeg is om hun harten te laten overvloeien van vreugde. Omdat ze daarmee zicht krijgen op de eeuwige zaligheid. De praktijk is dat die druppel vaak wel gehaald moet worden op plaatsen waar ze van hun eigen dominee en kerkenraad niet mogen komen. Waar censuur dreigt, maar Jezus trekt.
Er is hoop voor al deze dorstigen (Jes. 55:1). En blijdschap voor hen die durven te drinken van het Levenswater (Jes. 55:12). Gelukkig trekt de Heilige Geest Zich niets aan van kerkmuren, kerkenraden en dominees.
Ik zal het stukje even aanhalen:
Handelingen 1:13 En als zij ingekomen waren, gingen zij op in de opperzaal, waar zij bleven, namelijk Petrus en Jakobus, en Johannes en Andreas, Filippus en Thomas, Bartholomeüs en Mattheüs, Jakobus, de zoon van Alfeüs, en Simon Zelotes, en Judas, de broeder van Jakobus.
14 Deze allen waren eendrachtelijk volhardende in het bidden en smeken, met de vrouwen, en Maria, de moeder van Jezus, en met Zijn broederen.
15 En in dezelve dagen stond Petrus op in het midden der discipelen, en sprak (er was nu een schare bijeen van omtrent honderd en twintig personen):
Zoals je ziet in vers 13 en 14 waren er eerst maar enkelen bijeen.
En daarom staat er in vers 15, dat er op dat volgende moment ongeveer 120 mensen bijeen waren.
Er staat niet dat dat alle volgelingen waren, maar dat dat alle volgelingen waren die op dat moment daar waren.
Hoop, dat SMS niet te cynisch is geworden en de opvoeding los kan laten. Dat is een hele strijd, zeker als je door familiebanden steeds weer geconfronteerd wordt met dergelijke ultra bevindelijke gemeenten, sterkte! Ook dit kun je biddend bij de Heere achterlaten en vragen om rust en genezing van die pijn. ( die ik maar al te goed kan begrijpen )
Waar het om gaat is dát we tot geloof komen, de manier waarop doet heel niet mee.
Op de één of andere manier weet iedereen die Jezus heeft aangenomen dat hij-zij Hem nodig had.
In de Bijbel wordt een relatie met God vergeleken met een liefdesrelatie.
Waar lees je in Hooglied, dat de relatie begon, omdat de bruid zag dat ze zo slecht was, dat ze daarom de Bruidegom nodig had?
De basis van die relatie is de liefde van de Bruidegom, daardoor gaat de bruid van Hem houden.
En als ze Hem dan afwijst of Hem pijn doet, dan voelt ze pas de ellende dat ze Hem moet missen.
Het gaat erom dat we beseffen dat God van ons houdt en dat we daarna gaan beseffen dat we in geen enkel opzicht kunnen tippen aan Hem en aan hoe Hij wil dat we zijn en doen.
En dat Hij daarvoor de straf gedragen heeft, uit liefde voor ons.
En nogmaals: het valt me op dat mensen die zo hameren op de ellende-kennis alleen, die schijnen God ook alleen maar nodig te hebben om hun daarvan te redden.
Maar in hun verdere leven, hebben ze Hem eigenlijk niet zo nodig, zelfs niet om de Bijbel uit te leggen, terwijl daar nu net de Heilige Geest voor is.
Dus die relatie zoals in Hooglied, daar kunnen ze verder niets mee.
Het lijkt wel of ze in hun relatie met God alleen maar voor hun vergeving op Hem zien, maar voor de rest niet.
De Bijbel leggen ze wel met hun eigen verstand uit, of lezen wat andere mensen erover zeggen.
Hoezo een relatie?
Ze geloven zelfs die mensen die zeggen dat er trappen in de hel zijn.
Hoe komen ze erop?
Dat staat nergens in de Bijbel.
Er staat dat de straf voor de gelovigen vaak zwaarder is dan voor de ongelovigen.
Omdat ze een grotere straf krijgen, een ander trapje dus?
Welnee, omdat de straf voor hun zwaarder voelt.
Nogal logisch toch?
Als een farizeëer denkt dat hij door zijn eigen goede werken wel in de hemel komt, maar hij krijgt te horen dat hij er niet welkom is, dan komt dat behoorlijk hard aan.
Veel harder dan bij een mens uit Sodom, die niet eens in de hemel wil komen.
Bijv. Ik ga met jullie naar mijn ouders, waar ik altijd welkom ben en waar de deur altijd open staat voor mij.
Jullie kennen mijn ouders niet en hebben ook de noodzaak niet om daar welkom te zijn.
Als mijn vader dan open doet en zegt tegen jullie en mij: "Jullie zijn hier niet welkom, de deur is altijd voor jullie gesloten."
Dan is die straf voor mij toch zwaarder, ook al is het dezelfde straf als die van jullie?
En dat wordt er dus mee bedoeld.
Dus niets geen trappen in de hel.
Dat hadden jullie ook geweten, als je aan God had gevraagd wat er mee bedoeld wordt i.p.v. andere mensen op hun woord te geloven.
Jammer dat die zonde nog steeds niet gezien wordt.
Overigens ben ik het in grote lijnen met Bambi eens. Het zal waar zijn dat er in veel kerken te veel nadruk wordt gelegd op de ellendekennis, maar de allergie die soms waar te nemen is tégen ellendekennis komt op mij vaak over als een soort ellende-ontkenning.
In al Gods kinderen woont de Heilige Geest, en dat is niet voor de show.
Het vraagt vertrouwen en overgave om je door Hem te laten leiden.
Wel is het zo dat we Hem (gedeeltelijk) verkeerd kunnen begrijpen, dus toetsen blijft nodig.
Zijn wegen met ons kunnen behoorlijk verschillen, zullen we Hem daarin maar vrijlaten?
Dan kun je gewoon in gesprek met je broeder of zuster, wie weet wil God dat wel gebruiken om van elkaar te leren.
Ach, de nare opmerkingen waren toch al niet van de lucht. Bovendien bedoelde ik hem niet zo naar als hij misschien is overgekomen. Ik probeerde slechts een mankement in Bambi’s redenering bloot te leggen. Immers, door te pas en te onpas een beroep te doen op de Heilige Geest sla je bij voorbaat elk inhoudelijk tegenargument af.
---
Ja in al Gods kinderen woont de Heilige Geest. Echter als die Heilige Geest in elk opzicht aan alle gelovigen het juiste antwoord zou geven op persoonlijke vragen dan heb je dus twee mogelijkheden (aangezien er tussen christenen nogal wat verschil in opvatting heerst):
1. Waar twee christenen een meningsverschil hebben is er één te eigenwijs om het aan God te vragen, óf
2. Waar twee christenen een meningsverschil hebben is er slechts één echt christen.
In het eerste geval is het enerzijds nogal wat om de ander er zonder pardon van te betichten te eigenwijs te zijn om het aan God te vragen (wat overigens in deze discussie gewoon gebeurd), anderzijds moet je, om deze stelling te kunnen handhaven, vooraf de aanname doen wie daadwerkelijk dat ‘lijntje’ met de Heilige Geest heeft, want anders kunnen beiden hier een beroep op doen en staan we dus nóg quitte. (Een opmerking als “dat hadden jullie ook geweten als…” snijdt dan bijzonder weinig hout.
Ook voor het tweede punt stuiten we op dit probleem, immers, hoe ga je bepalen wie dan die echte christen is? Beiden zullen ervan overtuigd zijn het bij het rechte eind te hebben en beiden zullen zich op hun relatie met God (kunnen) beroepen.
---
Zoals je zelf al zegt, de inwoning van de Heilige Geest is niet voor de show. Laten we er dan ook maar niet zo mee showen.
Vervolgens maak je zelf een scherpe opmerking wat voor mij juist de reden was om te reageren: “Wel is het zo dat we Hem (gedeeltelijk) verkeerd kunnen begrijpen” Inderdaad, daar zou ik maar terdege rekening mee houden, de praktijk bevestigd deze stelling niet zelden. Echter de opmerking “dat hadden jullie ook geweten, als je aan God had gevraagd wat er mee bedoeld wordt i.p.v. andere mensen op hun woord te geloven” laat wel erg weinig ruimte over voor de erkenning dat wij de Heilige Geest wel eens verkeerd zouden kunnen begrijpen. Bovendien vind ik het maar een nare opmerking…
Ik hoop dat jullie me nu niet verkeerd begrijpen. zoals ik al zei, ik ben het niet aan alle kanten oneens met Bambi, maar de manier waarop hij/zij zich telkens beroept op de Heilige Geest baart mij zorgen.
Een goede zondag verder...
Waarschijnlijk omdat ik dingen anders verklaar dan de oudvaders, kerkvaders, Bijbelverklaarders en dominees.
Het baart mij juist zorgen dat Christenen bij een verklaring van een Bijbeltekst naar boeken van al die mensen grijpen, i.p.v. de verklaring aan God te vragen.
Zelfs bij dominees die door God geroepen zijn, staat de studeerkamer vol met deze boeken.
De apostelen hadden alleen de Bijbel en de Heilige Geest en zij vertelden bijna hetzelfde over verschillende zaken.
Dat kun je van de oudvaders en de kerkvaders niet zeggen.
Zelfs zij halen veel van hun wijsheid weer bij anderen vandaan.
Als jij wil geloven dat de oudvaders en kerkvaders gelijk hebben over trappen in de hel en de hemel, is dat jouw keuze.
Dan geloof je dus, dat je door goede werken zelf een mindere straf of een beter plek in de hemel kunt verdienen.
De Heere Jezus heeft nu juist aan het kruis gehangen, om de weg naar God en de hemel voor ons vrij te maken.
En als de Heilige Geest in je woont, dan laat je je door Hem leiden in alles.
Dan ga je ook in de vruchten van de Heilige Geest zien, dat Hij in je woont en Hij je leidt:
Galaten 5: 22 Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.
23 Tegen de zodanigen is de wet niet.
24 Maar die van Christus zijn, hebben het vlees gekruist met de bewegingen en begeerlijkheden.
25 Indien wij door den Geest leven, zo laat ons ook door den Geest wandelen.
Ik heb trouwens nergens gezegd, dat mensen die niet naar de Heilige Geest luisteren, geen Christenen zijn.
En haak niet af bij de titel, maar luister naar de Roepstem van God in deze preek.
http://www.youtube.com/watch?v=Bt6lMNWZj1A
Wat haal je nú weer allemaal aan???
Ten eerste heb ik niet gezegd dat het me zorgen baart dat je je op de Heilige Geest beroep, maar de MANIER WAAROP!....
Vervolgens trek je een la open met conclusies, vooroordelen en ideeën die echt werkelijk waar kant noch wal raken.
Misschien had je dat geweten als je……..
---
[“Ik heb trouwens nergens gezegd, dat mensen die niet naar de Heilige Geest luisteren, geen Christenen zijn.”]
Dan kom je dus automatisch weer bij die eerste optie uit, namelijk dat één van de twee het niet (op de juiste manier) aan de Heilige Geest vraagt.
Wij hebben nu een meningsverschil. Beiden laten we ons leiden door de Heilige Geest. Maar slechts één van ons heeft het dus (op de juiste manier) aan God gevraagd, aangezien we anders samen op één lijn hadden gezeten. Nu, je zult er zelf van overtuigd zijn het oprecht aan God gevraagd te hebben, dus zal ik wel aan het kortste eind trekken. Wat is nu de reden dat ik ongelijk heb? Omdat je mijn mening kunt weerleggen, of simpelweg omdat jij gelijk hebt en ik ’t nu eenmaal niet met je eens ben?
(Los hiervan heb ik nog wel een vraag voor je. Wat is, in jouw optiek, überhaupt de meerwaarde van een dominee/leraar, als we toch alles persoonlijk/regelrecht aan God Zelf moeten en kunnen vragen?)
PS: Ik zal de preek beluisteren. Maar je waarschuwing aangaande de titel geeft alweer aan hoe mijlenver je ernaast zit met vooroordelen, veronderstellingen en conclusies aangaande mij.
Dan zitten we meer op dezelfde lijn dan we dachten. ;-)
Ik denk dat je hiermee ook het antwoord op je vraag hebt, wat de meerwaarde van een dominee is voor mij.
Deze preek komt voor mij in de lijn van hoe de Heere Jezus preekte.
Hier leer ik van en hier heb ik wat aan in mijn dagelijks leven en het raakt me diep in mijn hart.
Deze preek schudt wakker, voedt en geeft ook een stuk bevestiging.
Maar bovenal wijst hij echt op een leven met en voor de Heere Jezus.
Ik wilde dat iedere dominee zo preekte.