Gemengde gevoelens bij Christelijke Hogeschool Ede

Op dit moment studeer ik theologie aan de Christelijke Hogeschool in Ede (CHE). Ik ben hier begonnen op aanraden van diverse vrienden. Het leek mij een fijne christelijke school. Ik ben hier begonnen omdat ik mij geroepen voel predikant te worden. Ik mocht ook ervaren dat de HEERE mij destijds juist naar deze school geleid heeft. Intussen druk ik mij voorzichtig uit als ik zeg dat ik hier niet op mijn plek zit. Het leeuwendeel van de docenten is ronduit extreem links en vrijzinnig. Het merendeel van de docenten gelooft niet in de zesdaagse schepping en heeft geen moeite met het homohuwelijk. De enkeling die er nog wel voor durft uit te komen, wordt door diezelfde docenten publiekelijk te kakken gezet.

Met Kerst en Pasen zijn er diensten in de aula. Ondanks dat de helft van de leerlingen uit de reformatorische kerken komt, hebben deze diensten een overwegend ‘liberale’ liturgie en inslag. Aan alles merk je dat deze cultuur je steeds meer opgelegd wordt. Om nog maar te zwijgen over de klimaat- en genderideologie daar.

Het vervelende is dat deze docenten mijn werk moeten beoordelen. Ik weet wat ze willen horen in verslagen; maar wat zij willen horen, daar kan ik niet achter staan. En toch: heb ik al zes keer mezelf en mijn geloof moeten verloochenen om maar een voldoende te krijgen. Nooit gedacht dat het zover zou gaan op de CHE. Zo heb ik les van iemand die mij toevertrouwde dat hij/zij zich veiliger voelde op een openbare school.

Wat resultaten betreft sta ik er goed voor. Maar toch voel ik mij slecht. Het voelt alsof ik De HEERE verloochend heb en dat langer blijven onwaarachtig zou zijn. Maar toch ben ik hier ooit met gevoel van roeping en leiding heengegaan. Ik wilde meer leren over de Onfeilbare Almachtige God omdat ik het verlangen heb Hem te dienen. Maar Hij lijkt op de CHE niet te bestaan.

Ik heb de volgende vragen aan ds. Van Vugt: is de theologie studie aan de CHE wel de juiste start om predikant te worden in een reformatorische kerk? Waar ligt de grens als je een roeping hebt; wanneer moet je in dit geval beslissen om hier weg te gaan?

Mijn hartelijk dank voor je vraag. Allereerst: wat een voorrecht om je geroepen te voelen tot het ambt van predikant. Bijzonder. Het is altijd een wonder wanneer de Heere jonge mensen roept uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht, het wonder van wedergeboorte en geloof in je hart werkt en je dan ook nog in wil schakelen in Zijn Koninkrijk. Nu is Zijn Koninkrijk breder dan de kerk en omvat meer dan de kerk, maar het is en blijft een geweldig groot wonder wanneer God roept en een roeping in het hart legt. Ook fijn om te lezen dat vrienden daarin delen en adviezen geven en dat je daarin de weg van de Heere wil en mag volgen. Bijzonder dat de weg dan gaat naar de Christelijke Hogeschool Ede.

Wellicht dat je weet dat dit mijn oude werkgever is, waar ik bijna 17 jaar lang o.a. als docent psychologie en coaching heb mogen dienen. Ook -zo heb ik ervaren- als deel van Zijn Koninkrijk. Persoonlijk bewaar ik ook zeer dierbare herinneringen aan het verbonden-zijn aan deze hogeschool. De contacten met studenten en docenten van verschillende studierichtingen waren bijzonder. Ook bijzonder dat het Woord iedere dag op deze school ook openging. Dat er gebeden en gezongen werd. Dat gezocht werd naar het vorm en inhoud geven aan het christelijk geloof bij de inhoud van de lessen en ook In de omgang met elkaar. Ik voel mij nog steeds zeer verbonden aan deze school, die het mij ook mogelijk heeft gemaakt om destijds de studie theologie te doen, naast mijn arbeidzame leven aan de Hogeschool.

Na deze persoonlijke ontboezeming wil ik nu ingaan op datgene wat je deelt. Helaas -en ik zeg dat met pijn in mijn hart- moet ik zeggen dat ik je verhaal denk te begrijpen en mee kan voelen met jouw vragen, zorgen en dubbele gevoelens. De Christelijke Hogeschool is ooit begonnen als Sociale Academie vanuit de Gereformeerd Bond opgezet, maar die tijden zijn wel voorbij. De gang die de CHE maakt was ook toen ik daar werkzaam was, regelmatig onderwerp van gesprek. De vervreemding die Paas- en Kerstwijdingen opriepen, herken ik helaas maar al te goed. Natuurlijk is de CHE geen voluit Reformatorische School en zijn invloeden vanuit de Evangelische wereld en andere kerken duidelijk zichtbaar en merkbaar. Daarbij speelt dat het natuurlijk ook een school is met veel jongvolwassenen, zoekende mensen. Dat de CHE zich daarmee van haar bronnen en refo-achterban in toenemende mate dreigt te vervreemden, is (opnieuw) helaas geen nieuw gegeven. Daarmee schrijf ik geen mensen (docenten, studenten, leidinggevenden, enzovoorts) van de CHE af, geenszins. Maar ik wijs naar het religieuze klimaat en mijn oud-collega’s aldaar wisten en weten hoe ik daarnaar kijk.

Wanneer ik lees in jouw vraag -en ik wil je op je woord geloven- dat er bij het gros van de docenten twijfels zijn over de zesdaagse Schepping, homohuwelijk en discussies over LHBTI+, dan is dat in zekere zin voor mij niet nieuw, eerder bevestigend en bron van zorg en verdriet. Wanneer ik lees dat het klimaat in lessen niet veilig is, worden er onnodige bakens verzet. Ik moet zeggen dat dit laatste voor mij wél nieuw is. Ook in het verleden schuurde het wel eens (ook naar de andere kant, om het maar eens zo te zeggen). Maar belachelijk gemaakt te worden of je gedwongen voelen een bepaalde ideologie over te nemen, is uit christelijk oogpunt onwaardig, onnodig en onchristelijk. Overigens zijn deze dingen ook wel herkenbaar wanneer je je theologische opleiding verder zou vervolgen aan een universiteit in Nederland. Ik kan je daar nog wel een paar spannende verhalen over vertellen van de Vrije Universiteit, waar het Seminarie van de HHK gevestigd is. Bij bepaalde vakken -verzorgd door de VU- ging het licht soms echt uit! Welkom in de (christelijke) wereld. Van je geloofsbroeders en -zusters moet je het niet altijd hebben en dat is iets om over te janken. Ook een faculteit theologie is dan ook geen veilig bastion (meer).

Wanneer één en ander gaat leiden tot onwaarachtigheid en het naar de mond praten van beoordelaars, gaat er iets heel erg mis. Sowieso is dat niet professioneel en de beste hogeschool van Nederland onwaardig. Daarbij: er moeten ook docenten zijn die wel met beide benen in de refowereld (wat een akelige term trouwens) staan of hebben gestaan en die aan moeten kunnen voelen wat je bedoelt. Ook op de VU was de verleiding om je aan te passen op een tentamen of werkstuk soms groot. Geef er niet aan toe. Sta open voor feedback.

Vanuit de refo-hoek kunnen we dingen soms ook op een heel vervelende en veroordelende manier zeggen. Communicatief doen ‘we’ het niet altijd erg handig. De liefdevolle verhoudingen en benadering is bij ons refo’s soms heel, heel ver te zoeken. Dat moeten we ons ook eerlijk aantrekken. Maar vriendelijk blijven, open het gesprek aangaan, te allen tijde bereid ons te verantwoorden, blijven argumenteren, zoeken naar wat verbindt en personen waarmee we ons verbonden weten... Ga ervoor staan! Laat je niet uit het veld blazen. Bid om licht, wijsheid en leiding van de Heilige Geest. Je bent naar de CHE geleid. Van schuren ga je glimmen.

Dat brengt mij ook op een volgend punt – en ik zeg dat ook vanuit mijn ervaringen op de CHE tegen alle studenten uit een reformatorische achterban: wees gezond (!) trots op je achtergrond en traditie. Teveel heb ik gezien dat er studenten vanuit deze achtergrond gaan schuiven in hun denken. Of omdat zij onder het ouderlijk opzicht weg zijn en gedrag gaan vertonen wat ook niet te verantwoorden is met de Bijbel in de hand. Waarmee ik maar gezegd wil hebben dat het belangrijk is dat mensen uit de refo-wereld hopelijk in staat zijn om op een positieve en vriendelijke wijze, zonder allerlei oordelen en vooroordelen de andersdenkenden te benaderen. Ik zeg dat niet persoonlijk tegen jou, want daar heb ik geen aanleiding toe. Maar jouw vraag prikkelt mij daartoe om dat op te merken. Ik zag namelijk studenten uit de reformatorische achterban die zich opsloten in hun bubbel en daar vanuit van alles vonden over de CHE en hun medestudenten. Daar gaat niets vanuit. Ik zag ook studenten die alles loslieten en vervolgens gedrag gingen vertonen waarvan ik dacht: dat heb je thuis niet geleerd. Daar gaat ook niets van uit. Het elkaar blijven vasthouden rondom een geopende Bijbel moet toch mogelijk zijn. Met elkaar eens worden is dan wellicht onmogelijk. Op een waardige wijze deze noodzakelijke discussie voeren, lijkt me een kwestie van roeping. Zoeken naar wat verbindt (Wie is Jezus Christus voor jou?), maar daarin ook grenzen aangeven. Ook dat heb ik gelukkig bij studenten gezien.

Blijf ten allen tijden respectvol. Zoek naar echte vrienden. Zoek medestudenten over kerkmuren heen waarmee je je kan verbinden op grond van Gods Woord. Laat het geloof zoals verwoord in de 12 Artikelen altijd je persoonlijke grens zijn. De Drie-enige God, Vader en Schepper, Zoon en Verlosser en Heilige Geest en Heiligmaker. Een schepping in zes dagen. Het huwelijk als door God gegeven voor 1 man en 1 vrouw, de seksualiteit daarbinnen als gave van God. Alleen door het offer van Christus zalig. Enzovoorts.

De Heere bestaat, overal en dus ook op de CHE. Hij heeft je weg daarnaar toe geleid, zeg je. Wees dan getrouw aan de Heere en Zijn -voor ons soms onbegrijpelijke- wegen. Misschien maakt de Heere je hiermee wel heel geschikt voor de dienst in Zijn koninkrijk, waarin je ook vaak niet wordt begrepen, gewaardeerd of op grond van de Bijbel tot goede gesprekken komt. Door verdrukking tot heerlijkheid komen, je kruis vrolijk dragen achter Hem aan, Die de schande heeft verdragen en veracht en het Einddoel voor ogen hield. Denk even aan Daniël. Wat zou hij gedaan hebben? Of Mozes? Of Samuel? Ik neem aan dat ik je dat als student theologie niet hoef uit te leggen ;-)

En zonder flauw te doen: zie het als een oefenschool in het verwoorden van waar je op grond van de Bijbel staat. Je komt deze ideeën straks -als je (gemeente)predikant mag worden-- ook tegen op de catechisatie, in de gemeente, bij de randkerkelijken en misschien wel collega predikanten binnen en buiten je eigen kerkverband.

Wat mij in deze kwesties altijd voor ogen heeft gestaan en wat ik geprobeerd heb met alle gebrek te doen, en wat ik je ook zou willen meegeven, is: blijf het gesprek hierover voeren vanuit respect en waardering. Het zou bijzonder jammer zijn als een kwalitatief hoogstaand christelijke school als de CHE van binnenuit opgevreten zou worden, omdat we elkaar niet meer herkennen, respecteren en waarderen. Ik bedoel: het is heel makkelijk om te slopen of te vermijden, maar wat is het alternatief? Daarom: Ga alsjeblieft het gesprek aan met medestudenten en docenten om dit gevoel van onveiligheid helder te maken te bespreken en open te gooien. Er is een opleidingscommissie in jouw opleiding en er is een examencommissie, er zijn teamleiders en misschien ook wel een jaarlaagcoördinator en er is een management van de opleiding. Er is ook Hogeschool breed een ondernemingsraad onder andere van studenten. Er zijn vertrouwenspersonen. Probeer deze gevoelens in deze verbanden en commissies op een respectvolle wijze bespreekbaar te maken met behoud van je identiteit en met het oog op het welzijn van je medestudenten en de Hogeschool in het algemeen. 

Moet je weggaan? Misschien. Maar verwacht niet dat het op de algemene universiteit beter gaat, ook niet bij de faculteit Theologie. Misschien bij de TU Apeldoorn en zeker bij de Boezemsingel zal je dit minder of niet tegenkomen. Maar hou vol, neem de kortste route naar het ambt (want de tijd begint te dringen) en wees zelf een voorbeeld en leesbare brief van Christus. En zoek in je omgeving naar pastorale zorg voor jezelf! Wie dan ook!

Tot slot: Laat helder zijn dat ik bij het woord Christelijke Hogeschool Ede nog altijd warme gevoelens krijg. De contacten met collega’s zijn altijd goed geweest en gebleven. Ik zou mij zomaar kunnen voorstellen dat collega's met gefronste wenkbrauwen mijn antwoord lezen. Niets neemt echter mijn waardering weg voor het feit dat er gezocht werd bij een geopende Bijbel de dag te beginnen, bij een geopende Bijbel en met gebed de week te beginnen, bij een geopende Bijbel de vergadering te beginnen. Waar vind je dat nog in Nederland? Ik hoef niemand te vertellen van de CHE als een (te) brede, christelijke school. En ook al in ‘mijn tijd’ aldaar waren we het lang niet eens over onderwerpen als samenwonen, scheiding, seksualiteit enz. Er was -en naar ik verwacht is- ruimte, ook voor het zogenaamde reformatorische geluid. En daar hebben we met elkaar en op de CHE zuinig op te zijn. Dat is de Christelijke Hogeschool Ede aan haar achterban, aan haar stichters en bovenal aan Christus, Die op de voorkant van het gebouw staat, verplicht. Laten we daarom voor deze school en de andere christelijke hogescholen (Viaa-Zwolle, Driestar-Gouda), docenten, studenten, leidinggevenden en ondersteunend personeel, blijven bidden!

Ds. J. R. van Vugt

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.R. van Vugt

• Geboortedatum:
  22-10-1970
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

20 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven