Vraag
Mijn zus is 18 en ik ben 14. Mijn zus wil niet meer in ons huis wonen vanwege papa. Ik weet dat hij soms agressief doet maar dat is hij alleen als hij heel boos is en mijn zus lokt iedereen wel eens uit en is nooit echt positief en altijd onaardig. We hebben al een paar mensen gebeld om het uit te praten, alleen daar kwam altijd ruzie uit. Mijn zus heeft een vriendje en daar is ze altijd bij en ook altijd bij hen en dat vinden mijn ouders niet zo fijn. Dan vragen ze of ze hierheen willen komen, maar dat doen ze niet. Ik weet niet waarom.
Laatst zei mijn zus dat ze hier weg wilde en dat ze bij vrienden van haar vriendje gaat wonen. Mama en ik hebben het daar heel moeilijk mee en willen haar overhalen om gewoon thuis te wonen. Alleen haar beslissing staat vast, maar ze kent die familie niet eens. Wij hebben het gevoel dat ze liever bij een andere familie is dan bij die van ons. Mijn moeder en ik moeten elke dag huilen en het gaat ook ten koste van mijn punten op school. Hoe kan ik haar overhalen om thuis te komen wonen?
Antwoord
Hallo vragensteller,
Wat zit jij in een moeilijk situatie en wat moedig dat jij het probeert leuk te houden thuis. Dit lijkt me erg lastig voor iemand van 14 jaar oud. Goed dat je daarom om hulp vraagt.
Iedereen is wel eens boos en is op zich. Dat is gezond. Agressief gedrag op welke manier dan ook is niet gezond.
Jouw zus kiest ervoor om niet al te vaak meer thuis te zijn en zelfs bij, voor jou, vage vrienden te gaan wonen. Gezien haar leeftijd is dat op zichzelf niet vreemd. Dat dit voor jou moeilijke keuzes zijn kan ik me voorstellen. Nu ben jij alleen thuis en voelt het helemaal alsof jij het gezellig moet gaan houden thuis. Laat het duidelijk zijn dat een goede sfeer de verantwoordelijkheid is van je ouders.
Ik zou je willen adviseren om te kijken wat bij jouw past en waar je blij van wordt. Bespreek dit soort zaken ook met vriendinnen/vrienden. Dit helpt vaak om de situatie wat duidelijker te krijgen en zorg delen met iemand lucht ook op.
In je verhaal staat vaak “we/wij” (verwijzend naar jou en je moeder), het korte advies hierboven is vanuit mij gericht op meer jouw eigen koers te gaan varen.
Naast dat jij zoekt naar oplossingen denk ik dat het goed is om te beseffen dat tijd ook wonden kan helen. Je kan hierover veel lezen op internet. Termen die je qua zoekopdracht kan gebruiken zijn: ontwikkelingspsychologie, late adolescentie en volwassenherwaardering. Ik besef dat dit moeilijke termen zijn, maar het lezen van de betekenis/inhoud van deze termen zou jou meer rust kunnen geven.
Ik wens je toe dat deze situatie snel verbetert! Daarvoor wens je ik je ook Gods zegen en wijsheid toe!
Jan Tollenaar
Dit artikel is beantwoord door
Jan Tollenaar
- Geboortedatum:25-10-1985
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Renswoude
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik had ook zo'n strenge, hardvochtige en agressieve vader.
Een kind wordt niet zo maar opeens 'lastig' dat heeft vaak een oorzaak.
Ouders moeten niet agressief zijn maar liefdevol, behulpzaam, godvrezend en vredelievend zijn.
De Bijbel zegt hierover ...
Efeziërs 6:1-4 ... 4 En GIJ, vaders, irriteert UW kinderen niet, maar blijft hen in het strenge onderricht en de ernstige vermaning van de Heer Jahweh grootbrengen.
Daarvoor zegt de Schrift ... Kinderen, weest gehoorzaam aan UW ouders in eendracht met [de] Heer, want dit is rechtvaardig: 2 „Eer uw vader en [uw] moeder”, wat het eerste gebod met een belofte is: 3 „Opdat het u goed moge gaan en gij lange tijd op de aarde moogt blijven.”
Als ouders niet opvoeden "in eendracht met de Heer" dan ontstaan er problemen. Ook moeten ouders God (de beste Vader die er is) in de opvoeding/opleiding navolgen.
"Streng onderricht" betekent echt niet slaan met de handen, riem of i.d., ....
... dat is goddelijk onderwijs vaders!!!
