Vraag
Ik kan er niet meer tegen dat er bij ons thuis altijd ruzie en gezeur is in de familie. Dat was vroeger al zo toen mijn oudere broers verkering kregen, maar dat is nu nog steeds zo nu ze getrouwd zijn. De een kan die niet uitstaan en de ander heeft weer ruzie met die. Het is altijd wat. Nu zijn onze ouders binnenkort 30 jaar getrouwd, maar eigenlijk kunnen we niks organiseren voor ze. Want ja, als dat ene familielid komt, dan komt die andere weer niet en andersom. Het kan zo fijn zijn met elkaar als ik kijk naar andere families en ik weet heus wel dat er overal wel eens wat is, maar zoals bij ons... Ik word er echt wel eens moedeloos van en ik denk ook dat het niet zo maar op te lossen is. Daar is te veel voor gebeurd. Kan ik zelf wat doen?
Antwoord
Wat een pijn en verdriet brengen dergelijke situaties met zich mee. Wat een machteloosheid kun je voelen. Je zou van alles willen doen om tot goede verhoudingen binnen de familie te komen, maar het lijkt onmogelijk. Juist bij dit soort bijzondere dagen als jubilea komt alles nog eens extra scherp naar voren.
Winnaars zijn er niet. Alleen verliezers; je ouders die een feestelijke gebeurtenis overschaduwd zien door kapotte relaties binnen het gezin, naast het verdriet wat ze vast al hadden over alles wat gebeurd is. Jij, omdat je moe bent van het geruzie en gezeur in de familie. Maar ook je broers die zichzelf veel te kort doen, want hoeveel fijner zou het voor ze zijn als ze echt als broers met elkaar om konden gaan.
Je vraagt of je er zelf wat aan kunt doen. Ik kan die vraag moeilijk beantwoorden. Daarvoor weet ik te weinig van de situatie af. Is er nog gelegenheid tot gesprek? Kun je het gesprek aangaan zonder de schijn van partijdigheid te wekken? De problemen tussen de partijen onderling zul je niet op kunnen lossen. Dat zullen ze zelf moeten doen. Maar misschien kun je ze ieder afzonderlijk vragen of ze deze ellende niet opgelost willen hebben. Is het voor iedereen niet veel beter als de problemen de wereld uit zijn en iedereen kan gaan werken aan betere verhoudingen? Dat geeft meer vreugde dan het vasthouden aan eigen gelijk.
Ik stond begin dit jaar aan een sterfbed en was er getuige van dat iemand zijn stervende broer kwam opzoeken na een jarenlange ruzie. In enkele minuten kon het worden uitgepraat en werd er vergeving gevraagd en gegeven. De volgende dag konden ze elkaar nog één keer zien, maar spreken ging al niet meer. Waarom kon dit niet veel eerder? Waarom wachten wij altijd tot het uiterste? Ruzies moeten niet steeds voortduren. Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het wordt. De Bijbel waarschuwt ook om de zon niet over onze boosheid onder te laten gaan.
Wat je zelf kunt doen? Breng het in het gebed bij de Heere. Spreek er eerst over met Hem en daarna met de betrokkenen. Laat ze eventueel je vraag lezen, misschien zien ze het hopeloze van de huidige situatie in en willen ze mee zoeken naar een oplossing.
Ik wens je veel wijsheid en sterkte toe,
J. Bayense
Dit artikel is beantwoord door
J. Bayense
- Geboortedatum:30-07-1963
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Apeldoorn
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Evangelist te Kerkrade
