(...) Ze vraagt altijd de mening van een ander, waardoor ik denk dat ze ook erg ...
drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 06-09-2007| 00:00
Vraag
Mijn vriendin kreeg als kind weinig liefde. Ze heeft, volgens mij, een grote behoefte aan liefde en erkenning. Ze vraagt altijd de mening van een ander, waardoor ik denk dat ze ook erg onzeker is. Nu voelt ze zich afgewezen doordat iemand tegen haar zei dat ze opdringerig is, terwijl zij dat niet zo bedoelde. Ze heeft weinig sociale contacten, heeft moeite om vriendschappen en relaties te behouden, voelt zich snel onwelkom en afgewezen. Heeft het ook te maken met haar jeugd? Hoe kan ik haar helpen?
ADVERTORIAL
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste...
Je schetst jouw vriendin als een onzeker meisje die niet gemakkelijk zelfstandig keuzes maakt en zich afhankelijk opstelt van anderen. Daarmee maakt ze het niet gemakkelijk voor zichzelf, maar ook niet voor anderen. Laat ik dat proberen uit te leggen.
Het geeft helemaal geen voldoening als je afhankelijk bent van anderen. Het lijkt wel leuk als je bevestiging krijgt, maar je hebt/krijgt het nooit genoeg als je er afhankelijk van bent. Als je zelfbeeld bepaald wordt door het applaus van anderen is dat een bodemloze put en zul je er altijd op uit blijven. Dat is ook ô vermoeiend!
Om het te illustreren met een heel simpel voorbeeld: de eerste keer dat je je eigen veters strikt ben je zo trots! En als je je veterdiploma in ontvangst mag nemen ben je helemaal in de gloria! Geweldig! Jij kan dat! Datzelfde fenomeen geldt voor alle aspecten in het leven. Als je zelf keuzes maakt en vooral ook zélf iemand durft te zijn, geeft dat voldoening en groeit daardoor ook het zelfvertrouwen. Jouw vriendin zit nu in een vicieuze cirkel waardoor ze voortdurend voor zichzelf de bevestiging zoekt dat ze toch niet kan kiezen, toch niet leuk is, enz. En hiermee laat ik al zien dat het veel minder leuk is om om te gaan met iemand die zichzelf niks vindt dan met iemand die wél iemand is en ideeën heeft. Dat werkt veel stimulerender.
Natuurlijk kan het met de jeugd van haar vriendin te maken hebben dat ze zo geworden is. Het is echter geen excuus om hierin te blijven hangen. Zij zal de ontdekkingstocht moeten aangaan naar de mogelijkheden die God in haar gelegd heeft. Ze is Zijn schepsel en Hij heeft haar toegerust met kwaliteiten en mogelijkheden. Welke zijn dat? Zij heeft zelfs de verantwoordelijkheid om die talenten te ontwikkelen. Ze moet ze niet in de grond stoppen, alleen naar de talenten van anderen kijken met daarnaast misschien zelfs ontevreden en verongelijkt zijn over het feit dat zij behoorlijk misdeeld is. Dat laatste is beslist niet zo. Elk leven is de moeite waard.
Ik weet niet of zij zelfstandig zover kan komen dat zij totaal anders in het leven gaat staan. Het kan best zijn dat zij daar (professionele) hulp bij nodig heeft. Wat jij als vriendin kunt doen is haar voortdurend uitdagen om zelf keuzes te maken en haar eigen kleur te laten zien. Je moet in elk geval niet in de grote valkuil stappen van haar voortdurend te bevestigen. Laat haar maar komen. En áls ze dan komt met ideeën, met zichzelf, ja dan moet je zéker complimentjes geven.
Mensen die gaan zitten wachten totdat andere mensen hen gaan zien en complimentjes geven, beginnen precies aan de verkeerde kant en zullen nooit krijgen waar ze behoefte aan hebben. Mensen die léven, liefde geven en investeren in anderen, die ontvangen ôveel terug! Vroeger zeiden de mensen: het is zaliger te geven dan te ontvangen. Met een variatie op dit thema zeg ik: als je geeft, ontvang je zoveel terug! Maar je moet niet van te voren de garantie daarover willen hebben.
Begin met geven, en je zult ontvangen. Dat is hetzelfde als met vertrouwen: als je begint met vertrouwen geven, zul je het ook ontvangen. Als je gaat zitten wachten op het vertrouwen van anderen, gebeurt er niet zo veel.
Daag je vriendin dus uit om een gevend mens te worden. Daar wordt ze alleen maar beter van!
Drs. Els J. van Dijk
Je schetst jouw vriendin als een onzeker meisje die niet gemakkelijk zelfstandig keuzes maakt en zich afhankelijk opstelt van anderen. Daarmee maakt ze het niet gemakkelijk voor zichzelf, maar ook niet voor anderen. Laat ik dat proberen uit te leggen.
Het geeft helemaal geen voldoening als je afhankelijk bent van anderen. Het lijkt wel leuk als je bevestiging krijgt, maar je hebt/krijgt het nooit genoeg als je er afhankelijk van bent. Als je zelfbeeld bepaald wordt door het applaus van anderen is dat een bodemloze put en zul je er altijd op uit blijven. Dat is ook ô vermoeiend!
Om het te illustreren met een heel simpel voorbeeld: de eerste keer dat je je eigen veters strikt ben je zo trots! En als je je veterdiploma in ontvangst mag nemen ben je helemaal in de gloria! Geweldig! Jij kan dat! Datzelfde fenomeen geldt voor alle aspecten in het leven. Als je zelf keuzes maakt en vooral ook zélf iemand durft te zijn, geeft dat voldoening en groeit daardoor ook het zelfvertrouwen. Jouw vriendin zit nu in een vicieuze cirkel waardoor ze voortdurend voor zichzelf de bevestiging zoekt dat ze toch niet kan kiezen, toch niet leuk is, enz. En hiermee laat ik al zien dat het veel minder leuk is om om te gaan met iemand die zichzelf niks vindt dan met iemand die wél iemand is en ideeën heeft. Dat werkt veel stimulerender.
Natuurlijk kan het met de jeugd van haar vriendin te maken hebben dat ze zo geworden is. Het is echter geen excuus om hierin te blijven hangen. Zij zal de ontdekkingstocht moeten aangaan naar de mogelijkheden die God in haar gelegd heeft. Ze is Zijn schepsel en Hij heeft haar toegerust met kwaliteiten en mogelijkheden. Welke zijn dat? Zij heeft zelfs de verantwoordelijkheid om die talenten te ontwikkelen. Ze moet ze niet in de grond stoppen, alleen naar de talenten van anderen kijken met daarnaast misschien zelfs ontevreden en verongelijkt zijn over het feit dat zij behoorlijk misdeeld is. Dat laatste is beslist niet zo. Elk leven is de moeite waard.
Ik weet niet of zij zelfstandig zover kan komen dat zij totaal anders in het leven gaat staan. Het kan best zijn dat zij daar (professionele) hulp bij nodig heeft. Wat jij als vriendin kunt doen is haar voortdurend uitdagen om zelf keuzes te maken en haar eigen kleur te laten zien. Je moet in elk geval niet in de grote valkuil stappen van haar voortdurend te bevestigen. Laat haar maar komen. En áls ze dan komt met ideeën, met zichzelf, ja dan moet je zéker complimentjes geven.
Mensen die gaan zitten wachten totdat andere mensen hen gaan zien en complimentjes geven, beginnen precies aan de verkeerde kant en zullen nooit krijgen waar ze behoefte aan hebben. Mensen die léven, liefde geven en investeren in anderen, die ontvangen ôveel terug! Vroeger zeiden de mensen: het is zaliger te geven dan te ontvangen. Met een variatie op dit thema zeg ik: als je geeft, ontvang je zoveel terug! Maar je moet niet van te voren de garantie daarover willen hebben.
Begin met geven, en je zult ontvangen. Dat is hetzelfde als met vertrouwen: als je begint met vertrouwen geven, zul je het ook ontvangen. Als je gaat zitten wachten op het vertrouwen van anderen, gebeurt er niet zo veel.
Daag je vriendin dus uit om een gevend mens te worden. Daar wordt ze alleen maar beter van!
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
213 artikelen
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
