(...) Ik weet dat ik een complexe vraag stel, maar ben ik een voorbeeld van een ...

drs. G. Nieuwenhuis | Geen reacties | 18-08-2007| 00:00

Ik ben belijdend lid van een Gereformeerde Gemeente en ben een tijd overtuigd geweest dat Christus ook voor mijn zonden gestorven is. Ik ben ook aan het avondmaal geweest, maar het lijkt net of mijn liefde, die ik voelde, weg is. Ik voel soms zelfs tegenzin om in de Bijbel te lezen. Het zegt me zo weinig meer dat ik er nu van overtuigd ben dat ik het me allemaal verbeeld heb. Ik zie nu dingen in mezelf die ik nooit eerder gezien heb. Ik voel de kracht niet meer in mezelf om naar God te gaan (en wil?). Ik weet dat mijn liefde geen grond kan zijn, maar de liefde is toch de vrucht van het geloof? Ik weet dat ik een complexe vraag stel, maar ben ik een voorbeeld van een ingebeeld geloof?

Beste vragensteller,

Laat ik beginnen om te zeggen dat ik je uiteindelijk geen antwoord kan geven op je vraag of je al dan niet een ingebeeld geloof hebt. Dat antwoord kan alleen de Heere zelf geven Als dat voor jou echt een vraag van levensbelang is dan zal de Heere je dat antwoord ook zeker geven. Maar, anders dan jij wellicht verwacht of hoopt, niet als iets wat voor de rest van je leven een soort rustbank is in de zin van nu heb ik het en nu weet ik zeker dat ik bekeerd ben. Het gaat er om dat we dagelijks de Heere nodig hebben en elke dag weer met onze schuld en zonden tot Hem de toevlucht nemen. Dagelijkse bekering is nodig ook voor al God's kinderen.

Ik wil echter vanuit Gods Woord een paar dingen noemen die je zouden kunnen helpen in de vragen waar je mee worstelt. Je schrijft niet hoe je tot de overtuiging gekomen bent dat Christus ook voor jouw zonden is gestorven, maar je schrijft wel iets over de liefde die je had en die je nu niet meer voelt. Een van de meest zuivere kenmerken van de ware bekering is dat God iets van Zijn liefde in het hart uitstort. Alleen als vrucht van die liefde ga je de zonden haten en mijden, komt er het verlangen om de Heere te mogen kennen en dienen, kortom, krijg je de Heere lief.

In 1 Johannes 4 vers 19 staat het zo: "Wij hebben Hem lief omdat Hij ons eerst heeft liefgehad" en in vers 10 van datzelfde hoofdstuk staat hetzelfde in andere woorden. God wil ons leren dat  de grond van ons behoud niet ligt in onze liefde voor Hem maar juist andersom. Het zou kunnen zijn dat de het gevoel van liefde, genade en zonde daarom bij je weg is opdat je des te meer gaat zien dat je een zondaar bent die uit zichzelf niet naar God vraagt en Hem eigenlijk van jezelf niet wil dienen.

De Bijbel zegt in dat  verband dat goddelozen worden gerechtvaardigd en vijanden met God worden verzoend. Om ons dat te leren laat de Heilige Geest ons meer van onze zonden zien en ook van onze zondige aard. Soms komt de satan er dan ook op af en zegt: "als jij een kind van God zou zijn dan zou je dat en dat niet meer doen en zou je veel meer naar God verlangen". Het is de bedoeling van de satan om je daarmee bij God vandaan te houden. De Heilige Geest wil je echter juist weer naar de Heere toe drijven ook al getuigen je zonden en onverschilligheid tegen je. In Johannes 6 vers 37 staat: “wie tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen”.
 
Je moet niet proberen om eerst je onverschilligheid en zonden in eigen kracht de baas te worden en dat pas tot de Heere te gaan want dat zal  je  nooit lukken. Dan ben ik weer terug bij het begin van mijn antwoord: Vlucht naar Hem zoals je bent, zeg Hem eerlijk wat er aan schort en vraag of Hij je vanuit Zijn Woord antwoord wil geven op jouw levensvraag.

Met hartelijke groeten,
G. Nieuwenhuis 

Dit artikel is beantwoord door

drs. G. Nieuwenhuis

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven