Waarom droefheid naar God en treuren? Is dit omdat wij God iets aangedaan hebben...

Waarom droefheid naar God en treuren? Is dit omdat wij God iets aangedaan hebben? Of omdat wij God missen? Waar ligt de nadruk op? Hoe krijg je het?

Beste jongere,

Droefheid en treuren met betrekking tot God wordt soms afgedaan als iets dat toch niet bij het geloof hoort. Dan wordt alle nadruk gelegd op blijdschap. Soms wordt er zoveel nadruk op gelegd, dat er niets anders overblijft dan tranen en droefheid en treuren en komt er voor de bijbelse blijdschap geen plaats.

Toch heeft het een wezenlijke plaats in het werk van de Heilige Geest in het hart. Waar Hij in ons komt wonen en in ons gaat werken, of zo mag je dat ook zeggen, wanneer door Hem het Woord van de Heere je hart gaat raken, ontstaat er ook droefheid. Jij zegt het al terecht, het is wel een droefheid naar God. Dat woordje naar betekent niet dat het een droefheid is die naar God toe trekt of naar Hem drijft. Het wil zeggen, dat het een droefheid is overeenkomstig God. D.w.z. dat het een droefheid is die van God komt. Dat is Zijn werk. Dat is Zijn liefdeswerk in het hart van een zondaar. De kantekeningen bij de Statenvertaling geven een prachtige samenvatting van wat dit is. Bij 2 Korinthe 7, 10 lezen we dit: "Dat is, die van God komt, Gode aangenaam is en den zondaar tot God brengt; wanneer namelijk het hart des zondaars daarover recht bedroefd is, dat hij God zijnen Vader door zijne zonde vertoornd heeft, met een vertrouwen van de vergeving derzelve door Christus Jezus, vergezelschapt met een vast voornemen van de zonde te vlieden, gelijk de voorbeelden van David, van den verloren zoon, der zondares, Petrus en anderen uitwijzen."

Ik hoop dat je de wat oude taal kunt begrijpen en lezen. Juist waar de Heere door Zijn Woord en Geest de band met Hem gaat herstellen, daar leren we zien, dat we niet slechts iets Hem aangedaan hebben, maar dat we niets goeds hebben gedaan voor Hem, Hem kwijt waren geraakt door onze zonden.  Hier ligt niet op het een meer nadruk dan op het ander. Het is ook iets, dat het hele leven door mee gaat en verdiept. Juist waar de droefheid, die God werkt in je hart, dieper wordt, daar wordt de vreugde in Hem ook intenser, het wonder groter, dat de heilige God nu toch naar zo'n mens, zo'n zondaar als ik ben wilde omzien en telkens weer wil omzien, dwaalziek schaap als we zijn en blijven.

Hoe kom je daar nu aan? Wellicht dat je het al wel gemerkt hebt. Deze droefheid geeft de Heere. Door middel van de prediking van het heilig evangelie. Waarin ook te horen moet zijn, wie jij en ik zijn geworden door de zonde, oftewel door Hem de rug toe te keren. (Ook al blijf je misschien uiterlijk gezien een nette jongen of een net meisje, waarop zo voor het oog niets valt aan te merken.)

Wat te doen? Aankloppen bij de levende God. Heel je hart openleggen voor Hem. Bedenken, Wie de Heere is, zo groot, en heilig en bewogen met jou en met mij.  Bedelen aan Zijn troon... Nog nooit heeft Hij een bedelaar afgewezen.

Putten, ds Joh. Post