(...) Als je iets heel graag wilt, mag je dan daarom bidden? Nu is dus mijn vraa...

Ik heb het soms best wel moeilijk met bidden. Ik weet niet goed wat je nu echt mag bidden. In Jakobus 1 staat: Vraag vol vertrouwen en zonder twijfel (vers 6). Maar in Filipenzen 4:6 staat weer, dat het resultaat van het bidden (om het zo maar even plat te zeggen), de vrede van God is die alle verstand te boven gaat. Maar ik denk ook aan het onze Vader, het Hemelse gebed, waarin staat dat je vraagt dat Gods wil geschiede. En ik wil ook echt dat Gods wil geschiedt! Maar als ik denk aan het volhardende bidden uit Efeze 6, en het bidden van Hanna in 1 Samuel 1 en 2, dan vraag ik me af wat je mag bidden. Als ik deze tekst lees uit Markus 11: Jezus zei tegen hen: ‘Heb vertrouwen in God.  Ik verzeker jullie: als iemand tegen die berg zegt: “Kom van je plaats en stort je in zee,” en niet twijfelt in zijn hart, maar gelooft dat gebeuren zal wat hij zegt, dan zal het ook gebeuren. Daarom zeg ik jullie: alles waarom jullie bidden en vragen, geloof dat je het al ontvangen hebt, en je zult het krijgen. Als je iets heel graag wilt, mag je dan daarom bidden? Nu is dus mijn vraag: waarom mag je bidden in het algemeen? Mag je alleen bidden: Uw wil geschiede, of ook jouw eigen begeerten voorleggen, in de verwachting dat die verhoord zullen worden? En wanneer weet je dat die twee botsen met elkaar?

Er worden in deze vraag heel wat Bijbelteksten over het bidden genoemd. Ze spreken elkaar niet tegen, maar gaan over verschillende aspecten van het bidden. Sommige zeggen dat we intensief, aanhoudend moeten bidden, zonder twijfel (Jak.1, Ef.6, 1 Sam.1 en 2, Mark.11). Andere gaan over de inhoud van dat bidden (Filip. 4:6 en het Onze Vader). Uitmondend in de vraag of je, als je iets heel graag wilt, ervoor mag bidden. Ik zou zeggen: natuurlijk mag je daarom bidden. Dat zegt Paulus juist in Filip. 4:6: Laat uw begeerten in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God. Maar tegelijk geeft de vragensteller zelf al aan dat het wel in overeenstemming moet zijn met wat God wil met de verwijzing naar het Onze Vader. Dat is inderdaad de leidraad voor ons bidden, zoals de Heere Jezus Zijn discipelen voorhield. Dan valt het op dat de Heiland niet laat bidden om veel luxe, maar wel om de dagelijkse portie voeding, dus wat we nodig hebben. De bekende prediker Kohlbrugge zei eens tegen zijn arme gemeenteleden dat ze de Heere zelfs mochten bidden om een speld. Anderzijds zal een enkele dominee tegenwoordig zeggen dat we om een grote luxe auto mogen bidden.

In het Onze Vader geeft de Heere Jezus ons drie maatstaven voor wat we aan God willen vragen. Stel: je bidt om gezondheid of om een goede levenspartner. Dan gaat zo’n bede als het ware door drie trechters: strookt mijn bede met de heiliging van Gods naam? Past het bij de komst van Gods koninkrijk, bij Zijn koningsheerschappij? En ga ik ervan uit dat de wil van God voor mij op de eerste plaats komt? Pas als onze bede door deze drie zeven is heengegaan is hij geschikt om te worden verhoord. Vandaar dat we dan kunnen bidden om ons dagelijks brood enz.

Niet dat het dan voor ons altijd gemakkelijk is uit te maken of het ook naar Gods wil is. Want -om bij de voorbeelden van zoëven te blijven- aan de een geeft de Heere geen gezondheid of een levenspartner en aan een ander wel. Daarom blijft het toch altijd een persoonlijke zaak van een eigen ootmoedige levenswandel met de Heere om te onderscheiden waar het op aan komt. En vooral om het eens worden met Gods wil, zoals de Heere Jezus ons dat voorleefde in de hof van Gethsemané, ook al was dat in Zijn unieke relatie met Zijn Vader.

Ds. H. D. Rietveld