Als lid van HHK naar een PKN-dominee luisteren

Mag ik als lid van HHK naar een PKN-dominee luisteren? We zijn toch niet voor niets niet in de PKN gegaan? Oke, iedereen zegt: er is niets veranderd. De dominee zegt hetzelfde als eerst, maar is dat zo?

We zullen allemaal wel weten dat sommigen heel duidelijk en radicaal zijn in deze vragen. Zij zeggen: er is nu een scheiding gekomen, wees dan helder en radicaal. Je hebt ergens voor gekozen en daar moet je consequent in zijn. Het is voor alles veel beter om de scheidslijn zo duidelijk mogelijk door te trekken op alle terreinen. Ga daarom ook niet naar de kerk als lid van de HHK bij een PKN-dominee. Je bent dan niet consequent.

Anderen benaderen de zaak van de tegenovergestelde kant: zij wijzen veel liever op het feit dat we toch tot voor kort nog samen waren. De scheiding is niet veroorzaakt door leerverschillen maar door de visie op de kerk (ook al kunnen plaatselijk allerlei gevoelens en achtergronden meespelen). Als je voorheen met instemming, misschien met zegen naar een bepaalde predikant hebt geluisterd, zou je hem dan nu niet meer mogen horen?

In grove lijnen zijn dit de twee standpunten, waarbij nog weer allerlei nuanceringen mogelijk zijn. Als ik eerlijk ben, moet ik zeggen dat de tweede lijn mij duidelijk meer aanspreekt dan de eerste. Een paar overwegingen.

-We zitten momenteel nog in een overgangsfase. Allerlei afspraken inzake preekbeurten zijn gemaakt. Moet daar zomaar een streep door gehaald worden?

-Het is al erg genoeg dat er juist in de gereformeerde richting een scheur gekomen is door een fusieproces dat we niet begeerden. Moeten we ons dan verder zo radicaal mogelijk tegen elkaar afzetten? Moeten dan de breuklijnen zo scherp mogelijk afgetekend worden?

-Wat nog wezenlijker is: we staan als "beide partijen", of: beter gezegd: we staan ieder persoonlijk met al deze dingen voor Gods aangezicht en niemand is... zonder schuld! Wanneer we daar iets van verstaan komen de dingen in wat ander licht te staan. Dan kan iemand nog wel een vastomlijnde kerkvisie hebben, maar een zekere mildheid zal dan niet onbekend zijn. Als je echt je hoofd beschaamd moet buigen voor God...!

-Inderdaad zal de dominee, als het goed is, hetzelfde zeggen als voorheen. Het zou wel triest zijn als de prediking veranderd is.

-Ik kan niet nalaten om indringend op te roepen tot gebed voor de kerk in ons land en daarbuiten. We verkeren in een crisis die wel eens erger zou kunnen zijn dan we vermoeden. Wie kan hierin uitkomst brengen? Wie kan de "eenheid van het ware geloof" (Cat., Ned. Geloofsbelijdenis) brengen? Heere, ontferm U onzer!

Ds. M. Goudriaan