Rustig durven te sterven

Ds. M. Goudriaan | Geen reacties | 01-10-2001| 00:00

Mag je zomaar tegen een ander zeggen dat je rustig durft te sterven omdat je weet dat je bekeerd bent?

Allereerst kijk ik wat aan tegen dat woord "zomaar". "Mag je zomaar zeggen dat...?" Het gaat, dat mag duidelijk zijn, niet om dingen die "zomaar eventjes, tussen neus en lippen door" aan anderen worden gemeld. Gaat het hier niet over dingen die eigenlijk alleen in verwondering gezegd kunnen worden? Kunnen-sterven is nooit een vanzelfsprekendheid.

Om dat te kunnen zeggen moet je natuurlijk wel weten dat het inderdaad zo is. Dat je inderdaad kunt sterven omdat je voor rekening van een Ander komt. Maar als dat zo is, dan mag dat ook gezegd worden. Als het op de juiste wijze gezegd wordt, kan het anderen op de goede manier jaloers maken en tot gebed brengen.
De vraag is dan wel hoe je het zegt en met welke bedoeling. Zeg ik het om mezelf in de lucht te steken, of in diepe verwondering over de genade van God? Gaat het om mezelf of gaat het erom van de genade van God te spreken? Zeg ik het in diepe ootmoed voor God?

Er is nog een ander facet. Paulus verlangt op bepaalde momenten te sterven en bij de Heere te zijn. Maar aan de andere kant noemt hij de dood wel een vijand. Sterven is niet zomaar een kleinigheidje. De dood blijft een vijand, zelfs voor Paulus.

Ds. M. Goudriaan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Goudriaan

• Geboortedatum:
  22-07-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

16 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven