Na zondig leven in de kerk trouwen

J.W.N. van Dooijeweert | Geen reacties | 14-03-2007| 00:00

Vraag

Bijna een half jaar geleden heb ik een jongen leren kennen. Hij heeft in het verleden samengewoond (de relatie niet zelf verbroken). Ook is hij lid van een ander kerkverband, maar zou in de toekomst wel met mij mee willen; niet in eerste plaats voor mij. Mijn ouders hebben echter grote problemen met ons contact en uitten dit op een manier waardoor ik het liefste zou willen vluchten, maar weet dat dit de oplossing niet is.

Toch kan ik het bijna niet meer aan. Ik zie dit persoonlijk, na veel gebed, als Gods weg. Mijn ouders zien dit heel anders en het lijkt wel of hun weg Gods weg altijd is. Ik begrijp dat ze bezorgd zijn, maar ben bang dat er op deze manier een onoverbrugbare verwijdering ontstaat (mede door andere dingen waarin ik me in mijn zelfstandigheid belemmerd voel). Mag iemand die heeft samengewoond, anders is gaan denken en geloven, schuldbelijdenis tegenover God heeft afgelegd, in de kerk trouwen? Wij leven toch allemaal van genade en zoveel mensen begaan verborgen zonden waarvan niemand ooit zal weten dan God. “Uw zonden zijn u vergeven”, of mag ik dat hierop niet toepassen?


Antwoord

Beste vriendin,

Je hebt verkering gekregen met een jongen, die niet tot jouw kerkverband behoort en heeft samen gewoond. Nadat het meisje waar hij mee samen woonde, de relatie verbroken heeft, is hij tot inzicht gekomen dat die periode niet goed was en heeft aan de Heere zijn schuld beleden. Hij is na gaan denken en over veel dingen anders gaan denken en ook anders gaan geloven.  Voor jouw is dit genoeg, je houd van hem en wilt met hem verder. Het is ook een gebedszaak voor je geweest. Maar je ouders zijn er gewoon op tegen dat “hun” dochter met “deze” jongen omgang heeft en ik lees door het verhaal heen dat ze zeggen dat in de kerk trouwen niet kan. Punt uit!

Wie van u zonder zonde is , zei Jezus, de Zoon van God, die werpe de eerste steen... Het is voor ouders niet fijn als een dochter met een jongen omgang heeft die samengewoond heeft of gescheiden is. Als ouders schamen we ons tegenover de kennissenkring en de kerkmensen. We willen allemaal een beetje pronken met onze kinderen en dat kan nu niet. We zien daardoor wel over het hoofd wat voor schade we aan richten, vaak blijvende schade. Het gaat niet om “onze” eer, dat vergeten we zo gauw als ouders, maar om het geluk van ons kind. Het gaat ook om eerlijkheid en oprecht zijn met elkaar. Dat ze bedenkingen hebben begrijp je en dat begrijp ik ook. Maar dat ze dat op een manier uiten alsof hun weg, altijd Gods weg is, hoe hoogmoedig en onbijbels. Wat jammer dat ze niet op een liefdevolle en rustige manier met jullie samen er over praten en de feiten onder ogen zien. Wat zou het goed zijn om met elkaar de knieën te buigen en de Heere  nodig te hebben. Samen je verdiepen in Gods Woord. Praat er eens rustig met hen over, misschien willen ze dat.

1 Joh. 1:7: “Maar indien we in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, zo hebben we gemeenschap met elkaar en het bloed van Jezus Christus , reinigt ons van alle zonden... Indien we onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeeft  en ons reinigt van alle ongerechtigheid.” Een grondgegeven van ons christelijk geloof!!! God zij dank!!

2 Joh. 1: “Mijn kinderkens, ik schrijf u deze dingen , opdat gij niet zondigt. En indien iemand gezondigd heeft, wij hebben een Voorspraak bij de Vader, Jezus Christus , de rechtvaardige, en Hij is een verzoening voor onze zonden...”etc.

Als we ons buigen over Gods Woord dan hebben we niet zoveel vingers meer om te wijzen naar de ander. Lees de brief van Johannes maar door. Maar dan gaan we ons buigen voor de Heere en zien we wie we zelf zijn tegenover de Heere en dat we Zijn vergeving en genade zo nodig hebben in ons eigen leven. Dan worden we ook mild. Manasse was een vreselijk zondige koning en toch zag de Heere in ontferming en genade op hem neer. Hij kwam weer terug in zijn land. David, we weten zijn zonden, de Heere zag die niet door de vingers, maar vergaf hem wel en we zien hem tot in lengte van dagen weer in het werk waartoe de Heere hem gezalfd had.

Petrus, ook zo’n man, hij verloochende de Heere Jezus, zijn Redder en Zaligmaker met vervloekingen. En dan komt Jezus in zoveel erbarmen naar hem toe: “Petrus, heb je me liever dan dezen?” Petrus wordt weer in genade door de Heere aangenomen en mag ten volle in de bediening staan van het evangelie. Saulus, een brute vervolger, hij doodde de volgelingen van Jezus, had er een genoegen in. “Deze is Mij een uitverkoren vat”, en hij moet het evangelie van vergeving en genade gaan prediken, wereldwijd.

Zouden wij, als kerkelijke mensen, met deze zondaren gelukkig  zijn? Hoe zou ons oordeel over hen zijn? Ja, veel mensen leven met verborgen zonden, die de Heere kent en ziet. Maar dat is hun verantwoording!

Je hamvraag is: mogen wij straks in de kerk trouwen? Je vriend heeft toch zijn zonden aan de Heere beleden en is een andere weg in geslagen. Ik kan hier natuurlijk niet beoordelen of hij van harte een andere weg is ingeslagen of alleen maar om jou te krijgen. Als hij van harte een andere weg is ingeslagen is er toch niets vreugdevoller voor de kerk, dan een zondaar weer op te nemen in haar midden!? Dan is er ook niets in de weg om je schuld te belijden bij de kerkenraad en daarna in de kerk te trouwen. Misschien niet in pracht en praal maar bescheiden en met een biddend hart om Gods zegen.

Ik kan natuurlijk hier geen concreet antwoord op geven voor jullie situatie omdat hierover in de kerken verschillend gedacht en gehandeld wordt. Ik ken gemeenten waar het niet kan en ik ken verschillende mensen die na een scheiding of samenwonen wel in de kerk konden trouwen. Laat het voor jullie samen een gebedszaak zijn. Ik wil je nog één ding zeggen: de Heere is genadig en vol ontferming voor zondaren. Daarvoor gaf Jezus Zijn leven.

Ik hoop dat jullie samen de Heere zullen dienen en dat jullie samen gelukkig zullen worden. Veel sterkte en Gods zegen.

N. J. van Dooijeweert-van der Slikke, Mazamari, Peru

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

  • Geboortedatum:
    23-01-1938
  • Kerkelijke gezindte:
    Gereformeerde Gemeenten
  • Woon/standplaats:
    Waddinxveen
  • Status:
    Actief
266 artikelen
J.W.N. van Dooijeweert

Bijzonderheden:

Bekijk ook:

 

 


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Vertrapt en vernederd

Mensen die uit een Ger. Gem. in Nederland of Oud Gereformeerde Gemeente komen en zich aansluiten bij een PKN-gemeente worden zo hatelijk aangekeken door de personen die in hun eigen kerk blijven. Hoe ...
5 reacties
14-03-2011

Autisme-depressie-zelfdodinggedachten

Ik ben een jongere en ik heb autisme. Ik heb nu al een jaar of drie last van somberheid en gedachten aan de dood. Eind 2022 werd bij mij een depressie vastgesteld, waar ik nu nog medicatie voor krijg....
3 reacties
14-03-2024

Geloof voorleven, niet overtuigen

Ik kom geregeld mensen tegen die zich christen noemen maar er bijzondere onbijbelse overtuigingen op na houden. Bijvoorbeeld dat ze denken dat moslims of joden die spiritueel goed leven wel de hemel i...
1 reactie
14-03-2022
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering