Zond- of schuldoffer in onze tijd

Ds. A. Goedvree | Geen reacties | 14-11-2005| 00:00

Zijn er in onze tijd ook nog voorbeelden te noemen waarvoor onder het Oude Testament respectievelijk een zond- of schuldoffer gebracht moest worden?

Dag beste vragensteller!

Laat ik eerst opmerken dat ik het fijn vind dat deze vraag wordt gesteld. Op dit moment ben ik bezig met een prekenserie over de offers in het Bijbelboek Leviticus. Bij nadere bestudering van de stof blijkt dat de offerdienst van Leviticus bijzonder leerzaam en actueel te zijn. Ik heb ooit wel eens gezegd: als je Christus wil leren kennen en het geestelijke leven met Hem, dan moet je het boek Leviticus doornemen. Lees daar van de offers die verwijzen naar Jezus Christus, en je leert hoe de weg tot Gods vaderhart in Zijn heiligheid en rechtvaardigheid is geopend door Zijn bloed. Maar, ook hoe de offeraar moest leren op het offer te vertrouwen, het offer wat plaatvervangend zijn plaats in nam. Denk ook aan de ingrediënten van het offer, wat verwijst naar zulke rijke zaken. Olie, wat verwijst naar de Heilige Geest. Zout wat verwijst naar de heiliging van ons leven. Wierook wat verwijst naar de gebeden. Als je dat gaat toepassen, dan is het allemaal zo rijk, zo mooi, zo leerzaam.

Je vraag is: zijn er actuele voorbeelden te noemen waarvoor -als het ware- het zond- en het schuldoffer voor gebracht zouden moeten worden. Ik denk het zeker!

Als je Leviticus 4 leest, dan blijkt dat het zondoffer gebracht moest worden voor zonden die door wie dan ook willens en wetens gedaan waren. Hoe vaak begaat een mens willens en wetens de zonden, tegen God, de naaste en zichzelf. Zondigen met open vizier, omdat je er aan toegeeft, overgeeft. Gedachten die we denken, daden die we doen, gezegden die we bezigen, die zo verkeerd zijn. Vasthouden aan verbittering jegens God en elkaar. Zonden tegen de overheid, in welke laag dan ook. Dat is zonde, met opzet gedaan. De schuld weegt dan dubbel. Dat moest verzoend worden, maar dat kon ook verzoend worden. Je zou verwachten van niet, maar de verzoening is er wel. Let ook op het volgende: het zondoffer was geen vrijwillig offer. Na de zonde was men verplicht dit offer te brengen. Leerzaam, want wij moeten ook en met name met onze bewuste zonden tot Christus vluchten. De toeëigening van Jezus Christus en Zijn verzoening is geen vrijwilligheid maar een verplichting. Een bevel tot geloof! God staat er op dat er verzoening wordt gedaan.

Een paar aspecten wil ik er uit halen. Je moest je handen leggen op de kop van het beest. Je moest zelfs letterlijk ‘drukken, persen’. Nadrukkelijk moest je je zonden op het dier leggen. Na het afsnijden van de keel, werd het bloed gesprengd op het altaar. Dat altaar brandde van Gods heiligheid en toorn. Dat bloed baande de weg tot de Heere. Dan werd het offerdier verbrand op het altaar, totaal verteerd. Als teken dat het de plaats innam van de offerbrenger - die verteerd zou moeten worden. Plaatsvervangend droeg het beest de straf, verwijzend naar Hem die geheel Gods toorn zou wegdragen. Dat vuur symboliseerde Gods verterende toorn, maar ook Gods brandende liefde. Want, toornig verteerde het offerdier, in liefde neemt de Heere het offer aan. De liefde verteerde Christus, in Hem is dit alles vervuld...

Maar, in Leviticus 5 wordt gesproken over de schuldoffers. Wat we hier zien is de schuld die de mens op zich krijgt, onwetend en onbedoeld, maar wel gebeurd. Als je een vloek hoort, een lijk aanraakt, dan moest je het schuldoffer gaan brengen. Niet gezondigd als willens en wetens gedaan, maar wel beladen met schuld. Zo zien we dat de Heere het getuige zijn van zonden en het onbedoeld deel worden van het zondige, beziet als smet die uitgedelgd moet worden. Het offerritueel is in zekere zin ´minder drastisch´, maar in haar wezen even omvangrijk: verzoenend en vergevend. Hoe vaak overkomt het ons niet dat we meegesleurd worden in de zonden van de maatschappij en het leven van anderen. Ik denk bijvoorbeeld aan het zien van reclames, advertenties, foto’s en beeldopnamen die uiterst grof, godslasterlijk of uitdagend zijn. Het blijft op je netvlies hangen, het blijft door je heen gaan. Satan kan ons zoveel ´inwerpen´. Ongewild en toch geraakt, en het maakt ongewild allerlei gedachten bij je los. Ook daarmee moeten we tot Christus gaan. Want, er zijn factoren buiten ons die heel wat kunnen aanrichten, en in gang kunnen brengen. Dat is schuld die verzoend wordt. Ook in Jezus Christus is dit vervuld.

Ik hoop dat je er wat mee kunt voor jezelf.

Vriendelijke groeten,

Ds. A. Goedvree,
Arnemuiden.

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Goedvree

• Geboortedatum:
  16-06-1970
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hellouw
• Status:
  Inactief

108 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven