(...) Maar is het wel mogelijk om altijd een liefdevolle houding aan te nemen, o...

Ds. J.J. Tigchelaar | Geen reacties | 12-02-2007| 00:00

Ik merk al een poosje dat ik mijn ouders ontgroei. Ik woon zelfstandig en ben ver op weg naar de volwassenheid, maar met het ontgroeien van mijn ouders komt/merk/voel ik dat ik moeite heb om nog dicht tot mijn ouders te naderen. In het verleden is het een en ander voorgevallen waardoor ik moeite heb om ze lief te hebben. Of, zoals je het ook kan zien, een liefdevolle houding aan te nemen. Maar is het wel mogelijk om altijd een liefdevolle houding aan te nemen, ondanks dat je geen tot weinig liefde voelt? Tot nu toe voel ik het een beetje als: het zijn wel mijn ouders. Heeft u tips of iets anders om nader tot elkaar te komen of weer liefde te blijven geven? Mij lijkt dat liefde geven en voelen niet alleen een houding is maar een gevoel waaruit je handelt. Het staat nauw in verband met elkaar, toch?

Je vraagt mij tips of iets anders. Ik heb eerst een vraag: wat is dat één en ander dat voorgevallen is, wat jou moeite geeft om je ouders lief te hebben? Er komen helaas vaak zulke dingen plaats: een meningsverschil, een conflict, slaande ruzie, een dichtgeslagen deur. Het begint dat de een de ander de schuld daarvan geeft. Bijna altijd ligt er echter schuld aan twee kanten. Dus ook aan mijn of onze kant. En het is verdraaid moeilijk dat toe te geven. Daar ligt dan een verhindering om weer tot goede verhoudingen te komen. Bij de vraagsteller de eerbied, het respect, de liefde ten aanzien van de ouders. Tot het volwassen worden behoort het krijgen van een eigen mening, het aftasten van grenzen, geven en nemen. We gaan zwakke plekken zien bij de ouders, fouten mogelijk, misschien wel grote fouten. Maar die zitten ook bij de kinderen die opgroeien. Zo lang je daar niet boven uit komt, heb je de volwassenheid nog niet bereikt.

Het vijfde gebod zegt dat we onze ouders moeten eren. Is dat hetzelfde als liefhebben? Zover ik weet wordt dat nooit met zoveel woorden in de Bijbel gezegd. Dat hangt samen met wat de vraagsteller schrijft over houding en gevoel.

Wanneer verliefdheid tussen een meisje en een jongen niet tot echte liefde uitgroeit is er geen zinvolle relatie meer. Tussen kinderen en ouders is dat anders. Daar blijft de relatie van de familie of gezinsverband. Dat geeft een blijvende verhouding en een bijpassende houding. Liefde van kinderen tot de ouders is dus meer dan het resultaat van een subjectief gevoel. Het is tevens een verplichting. Kinderen vergeten gemakkelijk wat hun ouders voor hen gedaan hebben. Zonder moederliefde en moederzorg waren we verhongerd in onze vieze en natte luiers. Bij dieren is dat meestal anders. Daar ontbreekt ook grotendeels de ouderbinding en ouderliefde. Schildpadden, vissen en insecten moeten vanaf het eerste begin voor zichzelf zorgen. God heeft dat voor ons mensen anders gewild. Leef daar dan ook naar!

Maar er is ook nog een extra dimensie. Christenen leren te bidden om te vergeven, gelijk God ons vergeeft. Ze leren lief te hebben, zoals de Heere ons zondaren heeft liefgehad. Ik heb geen gemakkelijke tip voor vraagsteller. Wel een dringend advies: bekijk jezelf en je relaties zoals God ons wil zien.

Ds. J. J. Tigchelaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. Tigchelaar

• Geboortedatum:
  05-12-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

130 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven