(...) Mijn man heeft ontzettend veel behoefte aan kroelen/knuffelen en ook veel ...

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 06-02-2007| 00:00

Ik ben na een zeer gelukkig en goed huwelijk na het overlijden van mijn man later getrouwd. Opnieuw heb ik een lieve man getroffen. Ik ben eind 40 en we houden van elkaar, al blijft het oude ook bestaan, maar de liefde groeit! Mijn man heeft ontzettend veel behoefte aan kroelen/knuffelen en ook veel meer behoefte aan seksuele omgang dan ik. Ik kroel wel graag, maar niet twintig keer per dag. Daar word ik kriegelig van, vooral als ik ergens mee bezig ben. Dan geef ik vaak toe omdat ik gauw alles zielig vind, maar ondertussen doe ik het ook als ik er geen zin in heb. Ik heb er seksueel veel minder behoefte aan. Ook zegt mijn man tien keer per dag als hij thuis is dat ik mooi ben. Ik krijg de kriebels daarvan. Ik ben het niet gewend en het hoeft van mij ook absoluut niet. Wat moeten we daarmee? Met de gevoelens van de een en de ander?

Geachte mevrouw,

U bent mooi en aantrekkelijk in de ogen van uw man, en dat laat hij merken ook: menige vrouw is waarschijnlijk jaloers op u! Meestal is het andersom en wíl een vrouw graag dat haar man haar eens aanhaalt of zegt dat... vul zelf maar in. Over áándacht van hem hebt u niet te klagen... of toch? Oké, u krijgt tevéél. Dat kan dus óók en wel zo dat het u gaat irriteren. Tja, alles waar té voor staat is niet goed, behalve tevreden, zei mijn moeder vroeger al. Wat nu te doen?
 
In ieder geval práten met uw echtgenoot. Over datgene wat u bezighoudt. Over vroeger, het leven met uw eerste man en het verdriet dat zijn overlijden meebracht. Over het geluk dat u nu hebt gevonden én over het ‘teveel’ in dat geluk. Pas dan houdt u rekening met ùw en met zíjn gevoelens! Als u toe blijft geven -om de lieve vrede wil- komen beider gevoelens steeds meer in de knel en ervaart u op de duur beiden teleurstelling en verdriet in plaats van geluk.
 
U schrijft verder niet over uw man. Om welke reden heeft hij zo’n behoefte aan aanraking? Het is ook goed om daarover te praten: kan het zijn dat er angst-voor-verlies meespeelt? Geef woorden aan gevoelens, wees eerlijk tegen elkaar. U hebt beide levenservaring opgedaan, waardoor u bent geworden wie u nu bent. En daar kunnen best ook moeilijke of verdrietige ervaringen bij zijn waarover u liever niet (meer) praat. Waarbij u probeert de ander te sparen. Maar de vraag is natuurlijk wel of het niet beter is ‘open kaart’ te spelen. Eerlijk te zijn. Moeilijke dingen niet uit de weg te gaan. Zodat u hém en hij ù goed leert kennen. Zodat u van elkaar weet waar de mogelijke gevoelige punten liggen. Daar hebt u als echtelieden toch ook récht op? Om elkaar tot een hand een voet te zijn, of anders gezegd: de hulp die bij hem/haar past om sámen verder te kunnen. Dan verdwijnt het “zielig vinden” en komt er liefde voor in de plaats!

Zoals ik vaker heb geschreven in mijn antwoorden: lukt praten (nog) niet, schrijf het op en laat dat lezen. Of gebruik uw vraag en mijn antwoord... het gesprek komt daarmee ongetwijfeld wel op gang.

Ik wens u veel groeiende liefde en een diep ervaren geluk toe!   

Een hartelijke groet,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven