Kerk des satans

Ds. H. Liefting | Geen reacties | 18-01-2007| 00:00

Binnen onze kerken worden mensen die maar een beetje evangelisch zijn gelijk in een verdacht hoekje geplaatst. En dat gebeurt niet altijd met zachte woorden. Vaak wordt er aangegeven er niet teveel naar te luisteren, want dan ga je met een ingebeelde Jezus voor eeuwig verloren. Kortom, men staat gelijk klaar met een stevig oordeel. En dat ook nog vaak vanaf de kansel. Toch heb ik best wel veel contacten met mensen die als evangelisch worden aangeduid, maar ik merk bij hen een liefde tot de Heere Jezus die mij jaloers maakt. Ik ontmoet een teer en een oprecht geloof. Waarbij er ook een diepe persoonlijke ondervinding is. Ook spreken deze mensen nooit negatief over wie dan ook. Ook niet over de predikanten en kerkenraadsleden uit de reformatorische hoek die best wel negatief over hen spreken. Onlangs las ik de volgende tekst: "Openbaring 2:9: “Ik weet uw werken, en verdrukking, en armoede (doch gij zijt rijk), en de lastering dergenen, die zeggen, dat zij Joden zijn, en zijn het niet, maar zijn een synagoge des satans." Na het lezen van deze tekst ben ik best wel geschrokken, het laat me niet meer los. Ik lees de kranten en de kerkbladen en zie vaak van die terloopse passages die vrij negatief zijn richting alles wat maar enigszins anders is dan het eigen kerkverband. Johannus de apostel der liefde schrijft deze tekst, en die tekst is heel zwart wit: "Een synagoge der satans...". Ik huiver bij deze woorden als ik er over nadenk hoe er soms gesproken wordt over "de evangelischen." Mijn vraag is, als de Heere Jezus nu eens op de aarde kwam, wat dan? Hoe zou Hij oordelen over al dit gepraat over anderen?

Beste vraagsteller,

Ik denk dat we moeten zeggen dat de Heere Jezus het veroordelen van elkaar zou afkeuren. Ja, zou veroordelen! We moeten nooit mensen veroordelen. Vooral ook niet omdat er ook uit de evangelische kringen mensen zalig zullen worden! En stel dat we Gods kinderen zouden veroordelen. Gods oogappel...!

Het is echter een andere zaak als het om zaken en meningen gaat. We mogen op zich wel een onbijbelse leer veroordelen. Als het maar vanuit bewogenheid en liefde en eerlijkheid gebeurt. Maar wat de evangelischen betreft, we kunnen niet zomaar zeggen dat zij een onbijbelse leer aanhangen. En zeker kunnen we hen niet zomaar het etiket “synagoge des satans” opplakken. Het ligt veel genuanceerder.

Jij wijst terecht al op allerlei positieve elementen binnen de evangelische stromingen, waar wij onze winst mee kunnen doen. Dat wil ik graag beamen. We kunnen zeker van hen leren. Laten we maar eerlijk toegeven dat in onze kring bijv. het werk van de Geest wel eens te mager uit de verf komt. En het spontane spreken over wat de Heere aan onze ziel heeft gedaan. Heel veel preken blijven te veel steken in een beschrijving van de toeleidende weg en een oproep tot bekering en geloof. Zonder dat het leven met de Heere er echt in doorklinkt.

Dat betekent echter niet dat ik geen grote gevaren zou zien bij de evangelischen. Hoewel: wat zijn evangelischen? Terecht heb jij die term ook tussen aanhalingstekens geplaatst. Want er is grote diversiteit. De ene groep staat veel dichter bij ons dan de andere. Maar laten we wel alert zijn op de remonstrantse ondertoon die in heel de stroming doorklinkt. En het grote gemis van de belijdenis van de kerk der eeuwen. Dat verklaart mede de wildgroei alsook de grote diversiteit. Waar de belijdenis geen “staf om te gaan” is, verzandt men gemakkelijk in allerlei onschriftuurlijke elementen. Bijv. de extreme aandacht voor het gevoel. Of voor allerlei ervaringen die op gespannen voet staan met de Bijbel.

Verder zou ik willen noemen het besef van onze diepe verlorenheid buiten Christus om. Wordt daar in evangelische kringen niet erg snel overheen gestapt?  Is er werkelijk besef van zonde en schuld? Van een rijke Christus voor een arme zondaar? Wordt er wel altijd met twee woorden gesproken? Ik bedoel: zonde én genade, Wet én Evangelie enz. Het “simul iustus, simul peccator”: zowel gerechtvaardigde, alsook nog zondaar.

En heb je ook niet het idee dat er bij evangelischen soms heel veel door de beugel kan wat het dagelijks leven betreft? Hoe zit het met de heiligmaking? Met het tere leven met de Heere? Met het “zelf steeds minder worden”? Het meer en meer afsterven van het onze? En het besef van de heiligheid van God?

Ik denk dat we deze vragen in alle eerlijkheid moeten blijven stellen. En dat we ons niet zomaar moeten laten meezuigen door genoemde stroming, waar veel zuigkracht van uitgaat. Laten we zuinig zijn op onze rijke traditie, opdat die niet verwatert door allerlei wind van leer. Aan de andere kant mogen we onze rijke traditie ook niet laten ondersneeuwen door allerlei gemeente-theologieën en wat dies meer zij. Laten we de Koninklijke weg in het oog houden.

Ds. H. Liefting, Delft

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Liefting

• Geboortedatum:
  21-02-1952
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Gouda
• Status:
  Actief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven