Depressief en bezig met zelfmoord

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 15-01-2007| 00:00

Ik ben 17-jarig meisje. Ik ben al een hele tijd erg depressief, nu ongeveer een dikke drie jaar, maar het wordt alleen maar erger. Nu ben ik erg bezig met zelfmoord. Eerst ging ik mezelf wel eens snijden, maar nu denk ik zelfs elke dag wel aan zelfmoord. Ik krijg wel elke week therapie maar ik durf het daar niet te zeggen omdat ik bang ben dat ze me opnemen. Het is allemaal zo donker en moeilijk. Ik wil niet meer verder. Ik zie het echt niet meer zitten. Kunt u mij tips geven om het toch te zeggen tegen mijn psychiater? Ik kan helemaal niet goed met haar praten. Kunt u me helpen?

Beste 17-jarige,

Je hebt het niet gemakkelijk, dat is wel duidelijk. Zó erg zelfs dat je met gedachten aan zelfmoord rondloopt. Ik heb geen idee wáár je het moeilijk mee hebt, daar schrijf je niets over. Dat is voor mij ook niet zo van belang want je hebt al hulp van een psychiater, ook al durf je haar niet te vertellen wat je bezig houdt. Waarvoor ga je dan wél naar haar toe? Dat is toch juist om je problemen mee te bespreken zodat zij je kan leren ermee om te gaan of mogelijk zelfs oplossingen vinden? Kun je het niet zéggen, schrijf het op! Zoals je ook naar het Refoweb hebt gedaan. Of geef haar dit antwoord, met je vraag erbij tijdens het eerstvolgende bezoek. Als jij geholpen wilt worden -en daar twijfel ik niet aan, anders had je deze vraag niet ingestuurd- moet je wel zelf praten. Niemand, ook een psychiater niet, kan ráden wat er in jou omgaat. Dat zul jezelf moeten zeggen of opschrijven. Doen, hoor!

Ben je bang voor een opname? Zeg dat erbij. Wellicht is daar helemaal geen sprake van, en als dat wel het geval mocht zijn kun je er toch over praten: tégen je wil gebeurt een opname heus niet zomaar!

En als het helemaal niet ‘klikt’ tussen jou en de psychiater, als je werkelijk niet ‘verder’ komt vraag dan om een andere hulpverlener: er zijn er wel meer, hoor! Ook al is dat misschien niet een eenvoudige vraag, je hebt wel het recht om ‘m te stellen (ik heb dat ooit eens gedaan met een dokter: met lood in m’n schoenen ging ik naar nummer twee, die gelukkig ô aardig bleek te zijn en mijn vraag helemaal niet vreemd vond!).

Zijn dit al tips waar je mee aan de slag kunt gaan? Ik hoop het van harte. Het leven is te waardevol om niet te willen leven! Oók al zit je zo diep in de put, dat je op dit moment dat niet ziet. Ik zal voor je bidden. Laat nog eens iets van je horen!

Hartelijke groeten,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1543 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven