Aan mevrouw Rots. Bedankt voor uw antwoord! Ik zal eerst even een aantal vragen ...

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 03-01-2007| 00:00

Aan mevrouw Rots. Bedankt voor uw antwoord! Ik zal eerst even een aantal vragen beantwoorden van u: Ik kom niet meer thuis en heb ook geen contact met ze! Ik heb zelf inderdaad ook problemen met geloven (als ik dat zo mag zeggen). Ik probeer het wel, maar het wordt nu ook telkens minder omdat je er samen niet over kunt praten en omdat mijn vriend er heel cynisch over doet. En dan denk ik stiekem: ja hij heeft nog gelijk ook (erg hé?). Ik bedoel met “er nog verder onderdoor gaan” het volgende: ik wil niet dat mijn vriend nog erger in de put raakt en dat hij helemaal het geloof vaarwel  zegt. En op dit moment is onze relatie ook niet zo dat ik maar kan blijven geven. Ik stel me ook hard op tegen hem om mezelf te beschermen (dit heeft zo ook zijn invloed en dat is niet goed, dat weet ik!). Mijn vriend wil absoluut geen hulp en er niet over praten, want dit maakt het alleen maar erger volgens hem! Hij weet niet dat ik gemaild heb naar Refoweb! Ik zal proberen wat met uw tips te doen! Bedankt daarvoor!

Lief meisje,

Bedankt voor je reactie, ik vind het plezierig om te weten dat mijn antwoord gelezen wordt en dat tips gewaardeerd worden! Daarom durf ik het volgende nu ook wel tegen je te zeggen: jezelf beschermen is níét verkeerd! Verkering is de voorbereidingstijd op een huwelijk dat toch een verbond voor het hele leven is. Dat verbond sluit je met z’n tweeën (ik weet wel, dat het over een “drievoudig koord” hoort te gaan: God sluit je niet buiten je relatie met je partner. Maar die dimensie laat ik hier even buiten het antwoord, níét buiten m’n gedachten!!), waarbij man en vrouw gelijkwaardige inbreng hebben in de liefde náár en zorg vóór elkaar. Een weegschaal in evenwicht. Wanneer die balans er niet is -om wat voor reden dan ook- moet je op zoek gaan naar herstel. Komt het niet zover dat dat mogelijk is, dan dien je echt -uit liefde!- voor jezelf te kiezen. Dat kost tijd en strijd. En over de uitkomst ervan heb ik het nog even niet. Wél over het proces waar je midden inzit. En dat je mooi verwoordt in je tweede schrijven.

Hulpmiddel in die strijd is: communicatie, het gesprek. Práten (met je mond of met je pen)! Met elkaar! Over álles wat je bezig houdt! Oók als het moeilijk is. Ga gevoelens niet uit de weg: iemand die cynisch is heeft meestal te maken (gehad) met teleurstelling, is verdrietig en boos. Benoem dat.

Valt er volgens hem niet te praten? Met jou wel, toch! Welke ervaring heeft hij  met anderen (hulpverlening)? Máák zaken bespreekbaar, desnoods per brief. Besef ook, dat jij hem het geloof niet kunt (terug)geven. Laat dit niet (levenslang) tussen jullie staan door er nu niet die aandacht aan te geven die je eraan móét geven! En geven is, dat weet je inmiddels, iets wat van béíde kanten moet komen. Heeft hij (stiekem toch) gelijk, beaam het. Heeft hij ongelijk, maak het bespreekbaar. Je hoeft niet altijd het pasklare (geloofs)antwoord bij de hand te hebben, je kunt sámen vragen hebben en daar antwoorden op zoeken (al dan niet met hulp van anderen).

Een hele dringende, ik besef dat dit de confrontatie is waar het om gaat. Waar zijn en jouw leven, jullie liefde om draait: Hoe kunnen jullie een relatie in stand houden met iemand die nù al niet met je wil/kan delen? Dat geldt voor jullie allebei: jij hebt je vragen immers ook alléén gesteld. En dus, toegespitst: wát en hóé wil jij? Ga serieus met jezelf en je gevoelens om! Het gaat om meer dan verkering nu, het gaat om jullie beider leven. Ik bid je Gods nabijheid toe, sterkte!

Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1534 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven