Ik heb een vraag over de kwestie zelfbevrediging (...) In hoeverre is dit als zo...

Ik heb een vraag over de kwestie zelfbevrediging. Ik weet dat er hier al diverse vragen en antwoorden over gesteld zijn, echter ik zou het graag van een andere kant belicht zien. In hoeverre is dit als zonde te bestempelen als er geen seksuele fantasie bij is? Puur de lichamelijke daad. Veelal ook als reactie op de opwinding in gevoelens in de verkeringstijd. Ik ervaar dit als een zware strijd in het leven met de Heere, zeker ook omdat de strijd zo subtiel is. Ondanks tussenpozen van dagen of weken, toch niet die gehele overwinning. Hoe moet ik dit dan zien in het licht van Galaten 5:22? Is dit dan toch niet in strijd met de vrucht van de Geest “zelfbeheersing” of “matigheid”?! Ik proef in de antwoorden dat dit toch niet direct als zonde gezien wordt, terwijl ik dat toch zo ervaar. Of is het mogelijk toch iets waar je dan nuchter mee om zou moeten gaan, als zijnde een lichamelijke reactie die er nu eenmaal is, zeker ook in de aanloop naar het huwelijk. Wellicht kan een predikant hier wat meer op ingaan, ook in het licht van Galaten 5, waarbij het de vraag is of dit inderdaad met elkaar te maken heeft. Bedankt!

Je geeft zelf al duidelijk aan dat over dit onderwerp, zelfbevrediging, al heel wat is gezegd en geschreven. De teneur is (ook in christelijke handreikingen): het is een normaal verschijnsel, (al dan niet) op weg naar een stabiele (huwelijks)relatie met iemand van het andere geslacht. "Je moet er niet moeilijk over doen", luidt dan de boodschap.
 
Uit jouw vraag blijkt dat je hecht aan een eerlijk en zuiver leven met de Heere. Daarom wil je je bovenal door het Woord van de Heere laten leiden en gezeggen. Dat is een goed principe en tegelijkertijd een heilige plicht. Voor jou en iedereen. De relatie met God mag en moet ons boven alles gaan!
 
Maar: wat zegt Gods Woord nu eigenlijk over dit thema? In directe zin niets. (De zonde van Onan, zo vaak genoemd, was niet dat hij zichzelf bevredigde, maar dat hij  weigerde nageslacht te verwekken. Daarom was het kwaad in de ogen des HEEREN. Gen. 38:1-10.) Wat Gods Woord duidelijk zegt -en  wat indirect ook alles zegt over het zondekarakter van zelfbevrediging- is: Al wat je doet, doe het tot eer van God! (1 Kor.10:31; Kol.3:17; zie ook Rom.14). Zonde is: op jezelf gericht zijn; jezelf plezieren. In dat kader staat de zelfbevrediging. Terwijl het in ons leven moet gaan om God. Bekering! Op Hem gericht leven! God verheugen!
 
Nee, zelfbevrediging is niet goed of normaal te noemen. Zelfbevrediging is zeker geen vrucht van de Geest. Hoe 'begrijpelijk' en dichtbij deze zonde ook is. Bid de Heere om de kracht en liefde (!) om er mee te kunnen breken. Wellicht zeg je: Dat heb ik al zo vaak gedaan! En het is niet gelukt. Dan weet je des te meer: Ik heb niet “de gave van de onthouding”; ik heb niet de kracht om met de zonde te breken.
 
Het is goed om de Heere blijvend te bidden om een eerlijke relatie, waarin God op de eerste plaats staat. Het is eveneens goed om je vriendin (gesteld dat je een jongen bent) of vriend (gesteld dat je een meisje bent) te vertellen van je strijd. Ook om samen de Heere te bidden om eerlijkheid, trouw en reinheid! Dat laatste woord is in onze cultuur nogal besmet. Helaas! Het is immers nog altijd voluit bijbels.
 
Bid God; Hij wijst je een weg die uitnemender is!

Kand. G. van Ginkel