Bekeerd verkering met onbekeerd

Ds. C. den Boer | Geen reacties | 17-07-2004| 00:00

Kan/mag een bekeerd iemand verkering hebben met een onbekeerd iemand?

Beste vraagstell(st)er,

In mijn reactie op je vraag, zou ik je allereerst willen verwijzen naar wat de apostel Paulus schrijft in 2 Korinthe 6:14. Lees eerst maar eens de verzen 14 en volgende van dit hoofdstuk voor jezelf rustig door. In vers 14 lezen we: “Trek niet een ander juk aan met de ongelovigen”. Onder Israël was het verboden om een os en een ezel onder hetzelfde juk voor een ploeg te spannen. Begrijpelijk. Want een kleinere en zwakkere ezel kan niet gelijk op met een forse en stoere os. Vgl. ook Deuteronomium 22:10v. Maar om nog een andere reden had de Heere dit verboden. Het samenvoegen van twee ongelijksoortigheden bergt altijd gevaren in zich en het mengen van soorten ('genen') levert in elk geval niets goeds op.

Het werkt veeleer desintegratie en degeneratie in de hand. De apostel wekt dus op om de dingen zuiver te houden en geen ongelijk span met iemand te vormen. Een meng- en bastaardculuur was in Paulus' dagen schering en inslag. Er deden zich daarom in de huwelijken tussen Christenen en heidenen de grootste problemen voor.

De Bijbel is er dus heel duidelijk in, dat je als gelovige geen vaste verbintenis moet aangaan met een ongelovige (zolang als die ongelovige ongelovige is). Want dat 'samenspannen' met ongelovigen, vooral als het eenmaal tot een huwelijk is gekomen, levert in de praktijk heel wat problemen op en loopt niet zelden uit op degeneratie van de christelijke identiteit. Men gaat van compromissen leven. Vaak volgt er een echtscheiding. Dat is in onze tijd aan de orde van de dag; vgl. Markus 10:9. Kortom, een huwelijk is geen middel tot evangelisatie.

Nu hoeft een verbintenis van een gelovige met een ongelovige in een huwelijk echter niet persé op een fiasco uit te lopen. De gelovige kan de ongelovige zelfs tot een eeuwige zegen worden. Maar dan moet er in de verkeringstijd wel eerst grondig met elkaar zijn gepraat en dan zullen beiden op elkaar afgestemd moeten zijn, zodat ze een geestelijke/kerkelijke eenheid kunnen vormen en elkaar verstaan in de grondvragen van het leven. Op uiterlijke aantrekkelijkheid is geen huwelijk te funderen.

Als er dan toch een verhouding van liefde is gekomen tussen een gelovige en een ongelovige, dan blijft het dus van het hoogste belang dat beiden, voordat het tot een huwelijk komt, geestelijk goed met elkaar overweg kunnen. Is de ongelovige partij dan ook niet gewillig om de middelen te gebruiken (samen naar de kerk gaan, samen bidden, Bijbellezen), dan is het beter van elkaar afscheid te nemen.

Praktisch zou ik de raad willen geven om er een zaak van veel gebed van te maken. Mag je van je zelf weten dat je de wereld de rug hebt toegekeerd en van Gods genade mag leven? Bid dan veel om de bekering van je geliefde. Voor de Heere is niets te wonderlijk. Hij zal het je ook wel duidelijk maken wat je moet doen.

Ik hoop, dat je wat aan mijn antwoord hebt. Wees in alles de Heere bevolen,

Ds. C. den Boer (Barneveld)

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

• Geboortedatum:
  20-04-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Inactief

241 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven