Een goede vriend van mij is een erge binnenvetter; tenminste, hij wil alleen hui...

Een goede vriend van mij is een erge binnenvetter; tenminste, hij wil alleen huilen, alleen lachen maar laat hiervan weinig aan ons zien. Wat kan ik hier het beste aan doen/mee?

Beste vrager,
 
Je vat het probleem kort samen. Zo kort zal ik niet antwoorden omdat achter je korte vraag een lastige situatie zit. Als ik je vraag goed begrijp is je vriend iemand die weinig vertelt, maar wel veel nadenkt over dingen. Hij uit zich meer in emoties dan in woorden, zogezegd. (Het is me eerlijk gezegd niet helemaal duidelijk of dat hij z’n emoties ook tegenover jou uit, of slechts wanneer hij alleen is, ik zal het in het midden laten.) Het lijkt me belangrijk dat je er achter probeert te komen waarom hij weinig vertelt. Heeft hij hier zelf ook last van? Vraag hiernaar; hoe ervaart hij het zelf? Vind hij het als persoon moeilijk om dingen onder woorden te brengen, of wil hij niks zeggen omdat het te gevoelig ligt?

In het eerste geval is het belangrijk dat je geduldig bent. Probeer d.m.v. vragen, doorvragen en goed luisteren er achter te komen wat hem bezig houdt. Het kan ook zijn dat er iets is wat hem bezig houdt maar dat hij het eigenlijk niet durft te vertellen. Gezien je vraag verbergt hij zijn emoties niet. In ieder geval merk je dat er emoties zijn. Ik denk dat hij wel graag wil dat je er naar vraagt. Ook hierbij geldt: zorg dat je geduldig bent. Vraag telkens een beetje en wees blij met elke reactie. Als iemand niet direct antwoord geeft wil dat niet zeggen dat hij het niet wil vertellen! Probeer door te vragen. Wat vindt je precies moeilijk, waarom, vanaf wanneer. Probeer z'n gedachten te volgen en niet je eigen verhaal in te vullen. Vat z'n woorden samen en vraag of het klopt.
 
Naast het concrete probleem kan je ook denken aan de oorzaken van z'n geslotenheid. Opvallend is dat hij weinig zegt met woorden maar veel met emoties!. Een echte binnenvetter houdt ook vaak zijn emoties binnen. Het kan zijn dat hij zelf ook geen raad weet met z’n gedachten. Het kan zijn hij zich schaamt om open te zijn, door onzekerheid of negatief zelfbeeld. Het kan ook zijn dat hij dichtklapt omdat je te nadrukkelijk openheid van hem vraagt. Misschien is er tijd nodig voordat hij open kan zijn.

Heel belangrijk is dat je hem accepteert zoals hij is. In z'n emoties en in z'n geslotenheid. Het is op zich niet een slechte karaktereigenschap. Ik zou bijna zeggen: een mens heeft recht om enigszins gesloten te zijn! Zie het niet als een afwijzing. Misschien is de eerste stap wel dat je hem niet wil veranderen, of aan het praten wil krijgen, maar hem ook waardeert zo als hij nu is. Wordt niet ongeduldig, geïrriteerd of boos: dan zal het erger worden. Maar toon interesse en trouw. Als hij dat ervaart krijgt hij eerder de rust om open te zijn/worden.

Succes!
 
M. Boer