(...) Toen ging de verkering van mijn ex uit. Hij kwam terug, kon mij niet verge...

Vier jaar geleden is onze verkering uit gegaan, na bijna twee jaar verkering te hebben gehad. Altijd heb ik enorme twijfels gehad, hoewel ik me wel bij hem op mijn gemak voelde. Hij heeft altijd veel om mij gegeven en kwam iedere keer terug. Ik kon niet met, maar ook niet zonder hem leven. Toen hij dan ook verkering kreeg met een ander, heb ik een erg moeilijke tijd gehad. Meer en meer kreeg ik rust, ik hoefde niet meer over het dilemma na te denken, het feit lag er gewoon. Wel vond ik het moeilijk toen ik hoorde dat ze achter huizen aan gingen. Zelf had ik in deze tijd ook een scharrel en was helemaal weg van deze jongen (dat heb ik niet zo snel) en zag het volkomen zitten. Maar hij niet met mij. Toen ging de verkering van mijn ex uit. Hij kwam terug, kon mij niet vergeten en daar ging ik weer in de twijfel! Ik kom er niet uit. Zie hem als goede vriend en vind het leuk als ik hem zie of als we samen weggaan en verlang soms ook naar kinderen van hem. Maar zodra ik hem zie met anderen erbij baal ik van hem en ben ik blij dat we niks samen hebben (bekijk hem door ogen van anderen). Ben bang dat ik in een huwelijkssleur kom met hem, maar ben ook weer bang als hij een ander krijgt. Wat is dit nu en kan zo een verbroken relatie ooit nog goed komen? Ik worstel ook met zondige verlangens naar hem toe. Komt dit voort uit eenzaamheid of echt verlangen naar hem toe? Ik kom er niet uit!

Tja, dat is best wel een moeilijke vraag. Porbeer hem in ieder geval niet door de ogen van een ander te zien, maar alleen door je eigen ogen. Veel meisjes worden ineens heel erg kritisch op hun vriend als ze hem door de ogen van een ander zien! Dat moet je dus echt niet doen. Waarom zou je niet in stilte eerst eens een tijdje met elkaar omgaan en dan veel met elkaar praten? Het feit dat hij jou niet kan vergeten en jij hem toch ook niet en je je op je gemak voelt bij hem, zegt toch best wel veel. Soms is het gewoon goed eens een tijdje gewoon vriendschappelijk met elkaar om te gaan om zo te zien òf je meer naar elkaar toegroeit of juist meer van elkaar afgroeit.

Wat bedoel je met zondige verlangens? Als je aan verkering denkt met iemand, dan denk je er ook wel eens aan hoe het zal zijn om seksuele omgang met die persoon te hebben, daar is niets mis mee. In het verlangen naar verkering zit ook het opvullen van een stukje eenzaamheid. Juist omdat je in je tienerjaren een soort van eenzaamheid gaat ervaren (net zoals Adam dat had in het paradijs) ga je verlangen naar een relatie.

Alie Hoek-van Kooten