Steeds weer zondigen

Ik heb het afgelopen jaar belijdenis gedaan en ben sindsdien vier keer aan het avondmaal geweest, omdat ik niet anders kon dan mijn toevlucht nemen tot Jezus Christus. Maar het lukt me niet om een 'goed christen' te worden en ik zondig steeds weer. Ik ben verliefd op een niet-christen en hoewel ik ‘in principe' geen relatie met hem wil, zegt mijn gevoel zo vaak wat anders. Voor ik het weet raak in dan verstrikt in romantische gedachten en ik blijf hem (op school) ook tegenkomen en meer en meer met hem omgaan. Dit is nog maar één van de vele dingen die scheef gaan in mijn leven. Ik ben zo bang dat ik word (of al ben) als Saul... Het maakt me soms radeloos. Dan lijkt de 'zaligheid' ver weg en wegvluchten in lege romantiek lijkt dan zoveel makkelijker (want God houdt toch niet meer van me en ik struikel toch wel...). Het houdt niet op. Gods Woord klaagt me weer aan. Wat moet ik nou doen?

Beste vraagstelster,

Dat je -na je belijdenis tot vier keer toe- deelnam aan het heilig Avondmaal kwam omdat je niet anders kon dan je toevlucht nemen tot Jezus Christus. Zo schrijf je. Bij Hem schuilen met al de zonden en verdrietigheden van het leven, dat is toch immers het allerbeste wat je kunt doen. Hij heeft gezegd: “Komt herwaarts tot Mij allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven” (Matth.11:28). Is die rust het dan ook niet wat jij mag ervaren als je deelneemt aan de tafel des Heeren? En zou je dat voor iets ter wereld willen inruilen? Nee toch!? Laat die rust het dan ook steeds zijn, die je de kracht geeft om tegen de zonde te strijden. Een goed christen word je nooit uit eigen kracht. Je wordt het in deze bedeling ook nooit volkomen. Het blijft een strijd. En in die strijd kan je alleen overwinnen, als je je aanhoudend toevertrouwt aan de doorboorde handen van de Heere Jezus. Alleen daardoor zal je in staat zijn om weerstand te bieden tegen het aangaan van relaties waarvan je weet, dat die je niet echt gelukkig maken, al geven ze je nog zoveel romantische gevoelens.

Verliefdheid en romantische gevoelens zijn meestal van voorbijgaande aard. Ze zijn ook geen basis voor een echte en trouwe liefdesverhouding. De Heere zegt in elk geval in Zijn woord, dat we geen ander juk aantrekken moeten met de ongelovigen (2 Kor.6:14a). Vraag Hem maar of Hij iemand op je weg wil brengen die je eenzaamheid doorbreekt en met wie je samen het geheim van Gods liefde in het geloof kunt delen. Op Zijn tijd zal Hij dit gebed zeker verhoren. En laat de duivel het je niet wijs maken, dat je een Saul bent en dat je je daarom maar het beste je op je gevoelens kunt laten meedrijven. Zeg maar resoluut -elke keer als deze dingen in je boven komen- “Ga weg, satan”. En vergeet niet dat de Heere voor jou bidt, dat je geloof niet ophoudt (Luk.22:32).

Ds. C. den Boer (Barneveld)