Separeren in de preek

J.W.N. van Dooijeweert | Geen reacties | 30-11-2006| 00:00

Ik las met veel belangstelling het antwoord van evangelist de heer Van Dooijeweert. Wat mij bijzonder trof was de alinea: ”Zou hij hier alleen de “uitverkorenen” bedoelen, de “wedergeborenen”? Ik denk dat hij hier veel meer spreekt tot de gemeente van Christus in zijn geheel. Afgezonderd van de wereld tot de dienst van de Heere, en anderzijds: De gemeente die heilig is in Christus haar Zaligmaker. De prediker/voorganger moet hier terdege rekening mee houden. Hij mag niet separeren. Hij moet prediken zoals Gods Woord hem dat leert. Dan zal de Heilige Geest separeren” Ik vond het erg helder dat een prediker niet moet separeren maar dat de Heilige Geest dit doet. Alleen geeft dominee Kempeneers in zijn antwoord juist aan dat een prediker moet separeren. Nu is het mijn bedoeling niet om een discussie te starten, maar het is wel een belangrijk punt wat meer helderheid vraagt.

Beste vraagsteller,

Als je zover wilt gaan met je vragen en wedervragen is het altijd prettig als je elkaars namen weet. Maar dat vergeten we vandaag maar even. Om te beginnen een kort verslag van een voorvalletje van zaterdagmiddag. Wij waren te gast bij een Rooms Katholiek man in Lima. En wat denk je? Een zoekende ziel. Hongerend en dorstend naar de gerechtigheid. Waarvan  hij niet wist dat die alleen in Christus te verzadigen is. Ik heb hem mogen inleiden in de heerlijke wonderen van het eeuwig Evangelie van genade. Heb ik het moeten toepassen? Nee!! Alleen aanbieden. Heb ik moeten separeren? Nee!! Alleen Evangelie verkondigen. En de Heilige Geest van God doet het werk. Steeds weer verbaas ik mij over de bedilzucht  van veel mensen (en predikers) tegenover onze goede God. Wat zitten  wij toch onze Koning te bedillen en aan te wijzen hoe het allemaal moet? Laten we toch eens gaan bedenken wat God wil. Hij wil dat het Evangelie gepredikt word tot zondaren. Verloren Adamskinderen. Die geen weg weten en ook geen weg WILLEN weten. Als Hij Adam opzoekt in het Paradijs, weet hij dat er een onwillige Adam is. En toch predikt Hij Zelf het evangelie. Als Petrus preekt op de Pinksterdag preekt hij tegen een spottende menigte. Maar hij preekt het Evangelie en hij wijst de zonden aan... Maar vooral: DE WEG tot behoud. Hij zegt niet: “heb je dat en dat en dat beleefd, kom dan maar naar voren en laat je dopen”. Nee hij wijst alleen op Jezus. Aan allen zonder onderscheid.

Wij lopen het gevaar dat we allemaal als kleine en grote theologen lopen te strijden voor de waarheid en de rechtzinnige preek en we vergeten vaak dat God Zijn hand naar de kleinen wendt. HIJ WENDT Zijn hand. Dat heb ik bedoeld te zeggen in mijn vorige antwoord. Niet de prediker beslist voor WIE de boodschap is. Hij brengt de boodschap.
 
Toen ik eens op een cursus in Pisco vroeg wat prediken is zei een oude prediker: “Hermano Jan, preken is de genade die er is in Christus Jezus, presenteren aan je gemeente”. Ik was sterk geraakt door dit genadevolle antwoord. Aangemoedigd door dit antwoord stelde ik een tweede vraag: “Broeder en wat is Evangelisatie dan?” Geen moment van twijfel: “Misionero, Evangelisatie is: de genade die er is in Christus Jezus presenteren aan de wereld rond om je heen. De wereld die God niet kent”. Ik kende nog weinig Spaans toen deze broeder dit zei. Maar als muziek in mijn  oren heb ik het steeds meegenomen. In dit antwoord was geen angst om te veel weg te geven. Er was mildheid in naar ieder ander zondaar die ook Jezus behoeft om zalig te worden.

Ik ben me er  van bewust dat ik niet direct het strijdveld binnentreed van “wel of niet separerend prediken”.  Ik wil dat ook niet. (Ik ben gisteravond weer thuis gekomen in Holland en lezend in oude RD’s kwamen we de strijd tegen over een hoed voor een dominee of niet, met verwijzing naar Gods Woord. We lazen van de discussie over “zichtbare engelen of niet”, en ik huiverde. Is dat ons geloof geworden? Strijd over futiliteiten? Heen en weer geschrijf zonder liefde? Gehakketak over dingen waar God nooit aan denkt? Waarheden die wij de Bijbel in de mond leggen? Een oude godvrezende broeder die nu juicht voor Gods troon, zei het zo: “ Wij laten de Bijbel buikspreken”. En dat wil ik niet!) Ik wil het Evangelie horen en laten horen. Zo preken alsof Christus Zelf naast je staat.

Maar weet dat ik geniet van een goede bestudeerde separerende prediking, die vanuit de tekst opkomt en voortkomt. En ook; dat ik overtuigd ben dat het hoort tot de taak van de prediker om in zijn voorbereiding veel aandacht te schenken aan dit deel van de preek, in het volle bewustzijn dat hij moet preken zoals God wil en dat dan de Heilige Geest toepast aan het hart. Uitleg en toepassing van het Woord dat gepredikt wordt zijn twee gescheiden zaken. De uitleg is verklaring en vraagt om studie van de prediker, studie en gebed. De toepassing is toepassing van de waarheid aan het hart van de hoorder. En dat vraagt om studie en voorbereiding van de prediker. Maar het vraagt vooral afhankelijkheid van de prediker. Afhankelijkheid van de Heilige Geest. Die alleen kan het hart raken. De prediker hoeft dat niet voor Hem te doen.

Lieve broeder of zuster, het is zo heerlijk voor de prediker dat de Heere hem alleen maar gebruikt om de waarheid te prediken. Als hij in dat bewustzijn werkt krijgt hij geen kramp, raakt hij niet overspannen en kan hij de grootste zondaar onder zijn gehoor hebben zonder dat hij moet gaan steken of schieten of richten naar de een of de ander.

Van harte Gods zegen onder de preek die de waarheid brengt en die de Geest gebruikt om ogen te openen en harten open te breken, om deuren van gevangenissen te openen en vrijheid te schenken in het welaangename jaar des Heeren.

Met vriendelijke groeten,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

266 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven