Wat is het verschil tussen het ontvangen van de weldaden van Christus en de open...
drs. ing. P.L.D. Visser | Geen reacties | 28-11-2006| 00:00
Vraag
Wat is het verschil tussen het ontvangen van de weldaden van Christus en de openbaring van Christus zelf?
Antwoord
Beste vragensteller/vragenstelster,
Het is een opmerkelijke vraag die je daar stelt. Ik vroeg me af hoe je daar zo bij komt. Is het een vraag die in de prediking die je hoort aan de orde wordt gesteld? Of houdt je vraag verband met een kwestie die je bij de zogenoemde oude schrijvers hebt gevonden? Blijkt hieruit je verlangen naar een helder en overzichtelijk geestelijk ‘systeem’, of is het ook en vooral een vraag die voortkomt uit een aangevochten hart? Ik weet het antwoord op die vragen niet - daarvoor zou een verdergaand persoonlijk gesprek nodig zijn.
Door zo te beginnen wil ik met alle vriendelijkheid en begrip aangeven dat het niet vruchtbaar is om op een theoretische manier bezig te zijn met geestelijke vragen. Die tendens heeft je vraag namelijk wel, beste vriend of vriendin. Laten we daarom afspreken om in het zoeken naar een antwoord niet alleen ons hoofd te laten werken, maar laat ook ons hart erbij betrokken zijn. Wat hebben we er tenslotte aan als we een helder, systematisch overzicht hebben van allerlei geestelijke vragen, zonder dat we onszelf gewonnen hebben gegeven aan Christus? Dan staan we er nog buiten de zaligheid. Daarom wil ik in mijn beantwoording proberen om ‘hoofd en hart’ bij elkaar te houden.
Wanneer ik de Schrift lees, vind ik daarin geen scherpe onderscheidingen tussen de weldaden van Christus en de openbaring van Christus Zelf. Zijn weldaden (denk aan: vergeving, verzoening, rechtvaardiging, heiliging, vrede, vreugde, liefde) zijn nu eenmaal niet los te maken van Zijn Persoon. Christus zegt bijvoorbeeld niet: Ik wijs u de weg, Ik zeg u de waarheid, Ik toon u hoe u het leven kunt vinden - maar: Ik bén de Weg, de Waarheid en het Leven (Joh.14:6). Hij zegt ook niet: Ik doe mensen opstaan en Ik geef het leven - maar: Ik bén de Opstanding en het Leven (Joh.11:25).
Christus’ weldaden zijn niet los te maken van Zijn Persoon. Ik zou willen zeggen: Hij openbaart Zijn Persoon in het uitdelen van Zijn weldaden. Hij geeft geen rechtvaardiging en heiliging, zonder dat duidelijk wordt dat HÃj, als Persoon, als Zoon van God, het is die het geeft. Wie Hem heeft gezien heeft de Vader gezien (Joh.14:9). Dan is het toch niet denkbaar dat Christus bijvoorbeeld de rechtvaardiging als weldaad schenkt, zonder dat wij ook en tegelijk zicht krijgen op de Persoon van Christus en in Hem op de Vader Zelf?
We moeten dus de Persoon van Christus en Zijn weldaden heel nauw bij elkaar houden. En dat heeft een heel fundamentele reden. De manier waarop wij Christus kennen en ontmoeten is namelijk dezelfde manier waarop wij Zijn weldaden ontvangen. Die manier heet in de Schrift het geloof. In onze belijdenisgeschriften staan prachtige dingen over het geloof en de eenheid met Christus. In de Nederlandse Geloofsbelijdenis bijvoorbeeld, in artikel 22: “Wij geloven, dat de Heilige Geest om ons de ware kennis van deze grote verborgenheid te doen verkrijgen, in onze harten een waar geloof ontsteekt, dat Jezus Christus met al Zijn verdiensten omhelst, Hem zich toeëigent en niets meer buiten Hem zoekt.” Let erop hoe de Persoon en de weldaden (verdiensten) van Christus hier bij elkaar worden gehouden. Wij ontvangen heel het heil door Christus met waar geloof te omhelzen. Een prachtige en tere uitdrukking! Het komt er voor ons nu op aan om door Woord en Geest die geloofsdaad te leren beoefenen: Hem omhelzen, Hem volkomen vertrouwen, ziel en zaligheid aan Hem toe te vertrouwen. Wat ons daarbij in de weg staat wil Hij opruimen. Wat ons daarbij ontbreekt wil Hij schenken. Bid en je zult gegeven worden!
Met hartelijke zegenwens,
Ds. P. L. D. Visser
Dit artikel is beantwoord door
drs. ing. P.L.D. Visser
- Geboortedatum:29-07-1969
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Ouderkerk a/d Amstel
- Status:Inactief