Geloof aannemen

Ds. C. den Boer | Geen reacties | 03-12-2005| 00:00

Ik heb van hervormde mensen gehoord dat zij konden zeggen dat ze bekeerd waren: het echtpaar en hun tweede dochter. Die mensen zeggen dat je het moet AANNEMEN. Maar dat is toch niet zo? Ik bedoel, je weet van je zelf toch wel of je bekeerd/Gods kind bent ja of nee? Snapt u een beetje wat ik bedoel?

Als de mensen over wie je schrijft bedoelen dat ieder die gedoopt is mag aannemen dat hij/ zij ook bekeerd is, moet je dat zeker tegenspreken. De Bijbel zegt dat zo niet. Jezus zei tegen Nicodemus dat de mens wederom geboren moet worden (Joh.3, 3vv). En die uit God geboren is (dat is: wie de Heere Jezus door een waar geloof heeft leren aannemen), die heeft macht een kind van God te heten (Joh.1, 12v). Welnu, wedergeboorte/ bekering is een door en door persoonlijke zaak. Het is iets dat je raakt tot diep in je bestaan. Je moet dagelijks afsterven aan jezelf (de oude mens) en opstaan tot een nieuw leven (de nieuwe mens). Zie Heid.Cat., zondag 33. Het is dus ook een doorgaande zaak (bekeerd met een d = voltooid verleden tijd bestaat eigenlijk niet). Aan iemand werd eens gevraagd: Bent u bekeerd? Hij antwoordde: Ik ben ermee bezig. Maar -zou je kunnen zeggen- wat betekent het dan als er in het doopformulier (voor de kinderdoop) staat dat de doop ons verzekert, dat God ons tot Zijn kinderen en erfgenamen aanneemt...(zie ook het dankgebed in dit formulier). Wel, dit houdt in dat de doop een teken en zegel is van Gods verbond waarin Hij ons stempelt tot Zijn eigendom. De Heere zegt dus dan in feite: "Jij bent van Mij." Het is daardoor ook dat ik tot verandering kan komen. Daarom ook zegt het begin van datzelfde formulier dat de doop ons leert dat wij opnieuw geboren moeten worden. Laat ik dat duidelijk maken met de gelijkenis van de verloren zoon (ook wel genoemd: de gelijkenis van de uitziende vader), Luk.15:11vv. Als iemand aan de jongste zoon (in den vreemde) gevraagd had: "Van wie ben jij er een", dan had hij gezegd: "Van die en die man (vader)." Maar hij moest die vadernaam wel opnieuw leren spellen. En dat gebeurde toen hij aan de grond kwam met zichzelf (bij de varkens). Toen zei hij: "Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan...; ik zal zeggen: ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden...." (vs.18, 19). En nu wordt niet iedereen op dezelfde manier bekeerd. Maar wat van de verloren zoon geschreven staat, dat moeten we allemaal leren. In die weg wordt het 'kindschap' Gods in ons hart en leven afgedrukt. En dan gaan wij het ook doorleven dat we de Heere toebehoren en Hem mogen dienen. Lees dat dan maar na in Heid. Cat., zondag 32 (vraag en antwoord 86). 'k Hoop dat dit antwoord bevredigend is. Verder mag je altijd aan iemand die zegt dat hij bekeerd is, vragen of hij/zij wat ik zojuist over de verloren zoon schreef, ook mag kennen.

Ds. C. den Boer

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

• Geboortedatum:
  20-04-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Inactief

241 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven